Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έφτανε να μεταρσιώνεται. Έπαιρνε να βραδυάζη, κι απ’ το πρωί που είχε αρχίσει δεν είχε τελειώσει. Με πολλή ευλάβεια διάβαζε τις ευχές της Θείας Λειτουργίας, τις οποίες γνώριζε απ’ έξω από την πολύχρονη και συνεχή τέλεσή της, όχι νοερώς, ούτε μεγαλοφώνως, αλλά έτσι ώστε να ακούγονται στο αυτί του ιερέως. Όλος έξαρση, την ώρα του χερουβικού και του καθαγιασμού, έψαλλε με Αγγέλους τον ύμνο τους στα ουράνια. Τον ψάλτη τον έβγαζε στον διάδρομο του κελλιού του, έξω από τον ναό, να ψάλη το χερουβικό. Έβλεπε κατόπιν πως ήταν στην αγία Τράπεζα, κοινωνούσε, τελείωνε την Λειτουργία και δεν καταλάβαινε πως πέρασε η ώρα. Μετά, ο Γέροντας αποσυρόταν και έκλαιγε για δυό και τρεις ημέρες. Το μαξιλάρι του γινόταν μούσκεμα. Την θεία μετάληψη δεν περίμενε να βραδυάση για να την διαβάση, αλλά την διάβαζε από το μεσημέρι. Και όλη την ημέρα προετοιμαζόταν για την Θεία Λειτουργία και θεία κοινωνία της επόμενης ημέρας. Έλεγε, ότι ο πιστός πρέπει να προετοιμάζεται όλο το εικοσιτετράωρο για να μπορή να γίνη μέτοχος στο σώμα και αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Κατά την προσκομιδή, μνημόνευε επί ώρες όλα τα ονόματα που είχε και στο τέλος ακουμπώντας τα με το χέρι έλεγε ξανά: -Μνήσθητι Κύριε όλου κόσμου…
Κάποτε, μετά την μνημόνευση των πολλών ονομάτων μ’ ένα χαριτωμένο τρόπο ακούμπησε το χέρι του σ’ αυτά λέγοντας προς εμένα: -Παιντί καρντιά σ’ όλο κόσμο…
Με μεγάλη απλότητα μου έλεγε πως οι Άγγελοι, οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Ιεράρχες, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι, οι Ανάργυροι και πάντες οι Άγιοι είναι παρόντες, καθώς τους μνημονεύουμε στην αγία προσκομιδή, και έρχονταν βοηθοί σ’ όλον τον κόσμο, που τα ονόματά τους ώρες μνημόνευε.
(Ἀγαθαγγελου ἱερομονάχου Καλαφάτη, ἔκδοσις Ἱ. Μονῆς Σίμωνος Πέτρας, Ἅγιον Ὄρος, 2003, 6η ἔκδοσις ἐπηυξημένη καὶ βελτιωμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου