ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΥΕΤΕ.

 

 

Μπορεί να έχουμε μεγαλώσει, μπορεί κάποιοι να μας αποκαλούν και γέρους αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θέλουμε και πολύ για να μας ανάψουν τα αίματα όταν νομίζει η εξουσία ότι μας δουλεύει.

Εμείς μεγαλώσαμε σε φτωχογειτονιές και είχαμε άλλες αξίες ευτυχώς από τις δικές σας κύριοι της εξουσίας.

Εμείς φάγαμε ψωμί και αλάτι και ψωμί με λάδι και ρίγανη, εμείς παίξαμε μπίλιες, μακριά γαϊδούρα, κρυφτό, πολεμήσαμε με ξύλινα σπαθιά στις γειτονιές με τα χώματα, παίξαμε ξυλίκι, κάναμε κατρακύλια με τα χέρια μας και πατίνια όπως και χαρταετούς για την Καθαρά Δευτέρα.

Οι γονείς μας τα καλοκαίρια μας έστελναν να δουλέψουμε για να μάθουμε πως βγαίνει το ψωμί της ζωής.

Περπατούσαμε χιλιόμετρα για να πάρουμε ένα φιλί απ' το κορίτσι μας και για να πάμε στο σχολείο μας.

Χρησιμοποιούσαμε το αστικό λεωφορείο για να πάμε στις ντίσκο της Τσιμισκή κι αυτό μέχρι στις ένδεκα το βράδυ και μετά ποδαρόδρομο από την παραλία για κουβεντούλα και πειράγματα....

Γυμναζόμασταν στις αλάνες και στις δουλειές και κάναμε πολύ ποδήλατο και όχι να τρέχουμε σε κυλιόμενους διαδρόμους του γυμναστηρίου παίρνοντας συμπληρώματα διατροφής για να κάνουμε κοιλιακούς μυς....

Μας έβγαινε η πίστη στο γυμνάσιο για ένα 15 στον έλεγχο γιατί τότε δεν μοίραζαν τα εικοσάρια σαν τα στραγάλια, εγώ όσο θυμάμαι όλο τον Σεπτέμβριο μου έκλειναν οι καθηγητές μου ραντεβού γιατί έμεινα μετεξεταστέος συνέχεια στα μαθηματικά και ναι στην Έκθεση ήμουν άριστος αλλά τι να το κάνεις δεν γινόταν τότε συμψηφισμός.

Στις δε εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο έδινες συγκεκριμένα για Μαθηματικό η για Ιατρική η για Νομική και σίγουρα δεν περνούσες έτσι χωρίς να γράψεις δίνοντας λευκή κόλλα και δεν το είπα εγώ, αυτοί που τελείωναν το δημοτικό του τότε ήξεραν περισσότερα από έναν σημερινό που τελειώνει το λύκειο, ούτε εγώ το είπα ότι τα παιδιά του σημερινού πανεπιστημίου δεν ξέρουν ούτε το όνομά τους σωστά να γράψουν, οι καθηγητές τους τα λένε αυτά.

Ναι το ομολογώ η κοινωνία της Ελλάδας ήταν τότε καθυστερημένη γιατί οι πατεράδες μας δούλευαν στα εργοστάσια στην οικοδομή και στα χωράφια και όχι σε πολυτελεί γραφεία να πουλούν ομόλογα, ασφάλιστρα κινδύνου και μετοχές καταστροφής των κρατών και των λαών..

Ναι μπορεί δεν λέω η κοινωνία της Ελλάδας να ήταν και ομοφοβική γιατί εμείς τα αγόρια και οι άνδρες γενικά δεν ντυνόντουσαν γυναικεία, (μόνο στα καρναβάλια) άσε που μας άρεσε πολύ το γυναικείο φύλλο τόσο πολύ όμως που δεν μας έφθανε που κάναμε σεξ με τις γυναίκες τις παντρευόμασταν κι από πάνω, επίσης για κάποιον λόγο οι γονείς μας και η κοινωνία τους ανώμαλους ανώμαλους τους έλεγε γιατί η θα κουνιόταν σαν τις βάρκες στον θάλασσα, η θα τους έβρισκες στα σκοτεινά των κινηματογράφων στον Βαρδάρη η στα αστικά λεωφορεία να κάνουν τους σεξουαλικά κολλητήρια σε γυναίκες και παιδιά, αλλά είπαμε εμείς είμασταν καθυστερημένοι, ομοφοβικοί και πίσω από τον κόσμο δυστυχώς....

Οι άνθρωποι που είχαν μαγαζιά έπαιζαν στα δάκτυλα τους λογαριασμούς όπως και οι γονείς μας κι ας μη είχαν τελειώσει γυμνάσιο, εκεί να δεις η πρακτική αριθμητική που είχε την τιμητική της, οι μανάδες μας τότε κρατούσαν γερά την οικονομία της οικογένειας και είχαν και κομπόδεμα.

Το πτυχίο είχε αξία και δεν ήταν απλά ένα χαρτί για τον τοίχο ούτε και ήταν απαραίτητο για να δουλέψεις γκαρσόν σε καφετέρια για 450 ευρώ και να μη ξέρεις πόσα ρέστα να δώσεις πριν το αποτυπώσει η ταμειακή μηχανή, πρακτική αριθμητική λέγεται αυτό όχι για να ξέρουμε τι λέμε.

Οι μανάδες μας ήξεραν να μαγειρεύουν όπως να ράβουν στην μηχανή και να κεντούν υπέροχα κεντήματα, οικοκυρικά λέγονται αυτά και τότε δεν ήταν ντροπή μετά έγινε και η πλάκα είναι ότι δεν αισθανόταν δούλες στο ανδροκρατούμενο σύστημα, αργότερα επαναστάτησαν στην καταπίεση και από τότε είναι φυλακισμένες στο κελί που μόνες τους έκτισαν....

α ρε μάνα πόσο καθυστερημένη ήσουν κι εσύ και ο πατέρας που ενώ είσασταν τόσο ταλαιπωρημένη και βασανισμένη γενιά χέρι ποτέ δεν σήκωσε ο πατέρας σε σένα, μόνο σεβασμός και αγάπη είχατε ο ένας για τον άλλον μέσα στην φτώχεια σας από την δεκαετία του 50 που παντρευτήκατε και φτιάξατε οικογένεια, αλλά να μην τα λέμε πάλι κι εσείς και η Ελλάδα καθυστερημένη ήταν, ομοφοβική και ρατσιστική κι ας μεγαλώνατε μαζί και με ομόνοια με τους πρόσφυγες, με τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης και παλαιότερα αρμονικά με τους Τούρκους που ήταν και η πλειοψηφία στην πόλη.....

Είχαμε μια τηλεόραση πολύ αργότερα αυτό και ένα ραδιόφωνο που έπαιζε το θέατρο της εβδομάδας και της Κυριακής μεγάλων συγγραφέων και από εκεί έμαθε η γενιά μου πολλά όπως πολλά έμαθε από τα εικονογραφημένα κλασικά περιοδικά.

κοιτούσαμε τον ουρανό να δούμε αν θα βρέξει η θα χιονίσει και κάναμε χιλιόμετρα ποδαρόδρομο για να φάμε ένα νοστιμότατο πίτα γύρο από τον Ξενοφώντα στο κέντρο η τα υπέροχα σουτζουκάκια στο Φάληρο η στο Άριστον και δεν χρειαζόμασταν έναν υπολογιστή-γκάτζετ για να λάβουμε σήμα που εκπέμπεται από δορυφόρους 23.000 μίλια στο διάστημα για να μας πει το καιρό θα κάνει η που θα βρούμε το πιο κοντινό μαγαζί που πουλάει χάμπουργκερ.

Λοιπόν για να τελειώνουμε μ΄αυτήν την πλάκα του δουλέματος, να ξέρετε εσείς της εξουσίας ότι μπορεί στο σώμα μας να έχουμε μεγαλώσει αλλά στην ψυχή μας παραμένουμε πάντα παιδιά να ένα πράγμα σαν αυτήν την φωτογραφία που αισιόδοξος κάνω το σήμα της νίκης γιατί έτσι μας μάθαιναν τότε να είμαστε νικητές και να μη φοβόμαστε τίποτα, νέοι μέσα μας που ακόμα βράζουν τα αίματα τους κι αν αυτά μας ανάψουν επικίνδυνα θα σας πάρει και θα σας σηκώσει λελέδες, φλούφλιδες, κουνιοτράμπαλοι της εξουσίας, ανώμαλους θα το αποφύγω να σας πω γιατί μάλλον οι ανώμαλοι είμαστε εμείς που σας ανεχόμαστε.

Καλά Σαββατοκύριακο γείτονες που ακόμα βράζει το αίμα σας και δεν ανέχεστε την κοροϊδία.

 θεία Ευτέρπη