Δόλια Kυβερνητική Δασοκτονία

 

Εκλαϊκευμένα μαθήματα Ποινικού Δικαίου κόντρα στον μιντιακό λαϊκισμό

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, καθηγητής Ποινικού Δικαίου – Δικηγόρος Αθηνών

---

Στην εφημερίδα «Το Βήμα» της Τετάρτης, 9 Μαΐου 1979 είχε δημοσιευθεί ένα ρεπορτάζ του Μιχάλη Γεράκη με τίτλο:

«Κι αυτό το καλοκαίρι θα είναι εφιαλτικό για τα δάση μας; Εμπρηστές-οικοπεδοφάγοι καιροφυλακτούν».

Στον υπότιτλο υπήρχε η φράση:

«Ελάχιστη πρόοδος στην οργάνωση για την αντιμετώπιση της “θεομηνίας” των πυρκαϊών, καταγγέλλουν οι δασολόγοι».

ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΗ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ

Ο αναγνώστης του 2024 που διαβάζει αυτούς τους τίτλους, γραμμένους πριν από 45 χρόνια, δεν μπορεί παρά να προβληματισθεί βαθιά για την αμετάβλητη ορολογία και παθολογία.

Όποιος επιθυμεί να προβληματισθεί ακόμη περισσότερο, μπορεί να ανατρέξει στην εφημερίδα «Ακρόπολις» της 30ής Αυγούστου 1958, όπου θα διαβάσει έκπληκτος τον εξής τίτλο:

«Οι Έλληνες δασοπόνοι προειδοποιούν: Εις ολίγας 10ετίας, αν συνεχισθούν αι πυρκαϊαί, δεν θα απομείνη στην Ελλάδα ούτε ένα δένδρον».

Τρεις ημέρες πριν, στις 27 Αυγούστου 1958, είχε δημοσιευθεί στην ίδια εφημερίδα η είδηση τεράστιας πυρκαϊάς στην Χαλκιδική:

«Και νέα θεομηνία. Τεράστια πυρκαϊά μαίνεται από χθες εις την Χαλκιδική. Απειλούνται ήδη δύο κωμοπόλεις και πολλά χωριά και συνοικισμοί. Ο Άθως καλύπτεται ολόκληρος από τους καπνούς».

Φέτος, μάλιστα, οι πυρκαϊές ξεκίνησαν ήδη από τον μήνα Απρίλιο, και η κάθε άλλο παρά πειστική αιτιολογία που προβλήθηκε είναι ότι τούτο συμβαίνει, διότι, λόγω της δήθεν καλπάζουσας ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, ο υδράργυρος ανέβηκε απότομα, φέρνοντας το καλοκαίρι στην θέση της άνοιξης.

Πρόκειται για επιχειρηματολογία που απευθύνεται σε βρεφοποιημένους πολίτες, τους οποίους οι ινστρούχτορες της Νέας Τάξης Πραγμάτων ταΐζουν καθημερινά με άφθονο σανό μέσω της ελεεινής προπαγάνδας των αργυρώνητων-συστημικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Μάλιστα, στα ρεπορτάζ των χαλκευμένων ειδήσεων εμφανίσθηκαν κάποιοι ηλικιωμένοι, οι οποίοι συμβούλευσαν τον κόσμο να προσέχει να μη ρίχνει στα δέντρα τις γόπες από τα τσιγάρα του!

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΔΟΛΟΣ

Εφόσον, λοιπόν, μετά την κατάρρευση της χούντας των συνταγματαρχών, καμία κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε να λάβει τα δέοντα προληπτικά μέτρα για τον περιορισμό των δασικών πυρκαϊών, αλλά επικαλείτο συνεχώς διάφορες δικαιολογίες για να αποσείσει τις ευθύνες που την βαραίνουν (εδώ ανήκουν π.χ. τα οργανωμένα σχέδια αποσταθεροποίησης της χώρας μας από ξένα –ιδίως τουρκικά– κέντρα, τα συμφέροντα των οικοπεδοφάγων, οι αδιάφοροι πολίτες που πετάνε τα τσιγάρα τους ή μαγειρεύουν μέσα στο δάσος, ο ανεξέλεγκτος «στρατηγός άνεμος» και, τα τελευταία χρόνια, η «κλιματική αλλαγή», που μετονομάσθηκε σε «κρίση»), τίθεται προδήλως ζήτημα ποινικής ευθύνης των αρμοδίων για διά παραλείψεως τέλεση εμπρησμού δασών με ενδεχόμενο δόλο. Κατ’ αναλογία προς την «γυναικοκτονία» (sic) μπορούμε να πλάσουμε τον όρο «δασοκτονία».

Την «χρόνια, φονική αδιαφορία του κράτους απέναντι σ’ ένα πρωταρχικό θεμέλιο της εθνικής και ανθρώπινης ζωής», δηλ. του δασικού μας πλούτου, είχε αναδείξει ο Μάριος Πλωρίτης σε επιφυλλίδα που είχε δημοσιεύσει στις 19.8.1990 στην εφημερίδα «Το Βήμα» (σελ. Α12) υπό τον τίτλο «Φωτιά και δόλος. Για τον μακάβριο πυρρίχιο των δασικών πυρκαγιών».

Ο Πλωρίτης σημείωνε χαρακτηριστικά:

«Αμέλεια υπάρχει όταν, χωρίς ιδιοτελή πρόθεση, παραλείπεις να κάνεις κάτι, να φροντίσεις για κάτι που έπρεπε, όπως έπρεπε. Αλλά στην περίπτωση της δασοφονίας οι πάντες –πολιτεία και πολίτες– ξέρουμε τα πάντα: και τη σημασία του δάσους για τη ζωή μας, και τις ζημιές απ’ την καταστροφή του, και τις αιτίες των πυρκαγιών, και τα μέσα για την πρόληψη και την καταστολή του. Κι όμως, δεν κάνουμε τίποτα για να τις αποτρέψουμε, ενώ κάνουμε τα πάντα για να τις συδαυλίσουμε. Δεν είμαστε λοιπόν ένοχοι αμέλειας, αλλά δόλου. Συστηματικού και κατ’ εξακολούθησιν. Γιατί είναι δόλος, όταν το σαρδανάπαλο κράτος διαθέτει για τα δάση μονάχα το 0,4 του προϋπολογισμού του…».

Πέραν της πενιχρής χρηματοδότησης, ο Πλωρίτης αναφέρει κι άλλους ενδείκτες επί των οποίων μπορεί να θεμελιωθεί η δόλια κυβερνητική δασοκτονία, όπως είναι:

• η απελπιστική υπολειτουργία των πυροσβεστικών υπηρεσιών

• η κωλυσιεργία για την προμήθεια πυροσβεστικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων

• η επί μακρόν ακινητοποίηση των καινούργιων πυροσβεστικών οχημάτων

• η άρνηση αναδάσωσης των καμένων

• η μη απαγόρευση της οικοδόμησης των καμένων κ.λπ.

ΔΑΣΟΚΤΟΝΙΑ ΜΕ ΕΠΙΔΙΩΞΗ

Ωστόσο, εκτός από την ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων που αφήνουν με ενδεχόμενο δόλο να κατακαίγονται τα δάση μας, όντας απολύτως συμβιβασμένες με την ιδέα ότι η Ελλάδα θα θρηνεί ετησίως εκατομμύρια καμένα στρέμματα, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή ευθύνης, η οποία είναι πολύ χειρότερη.

Σύμφωνα με αυτήν, οι πυρκαϊές ξεσπούν, με χρήση προηγμένης τεχνολογίας, από ημεδαπούς ή αλλοδαπούς εμπρηστές, είτε στρατευμένους είτε εγκεκριμένους από τις ίδιες τις κυβερνήσεις. Άρα, οι «δασοκτόνοι» δεν αποδέχονται απλώς τον αφανισμό των δασών μας (η αποδοχή του εγκληματικού αποτελέσματος είναι το κρίσιμο βουλητικό στοιχείο του ενδεχόμενου δόλου), αλλά τον επιδιώκουν!

Υπέρ της εκδοχής αυτής συνηγορεί η παντελώς παράλογη και προσχηματική απαγόρευση κυκλοφορίας σε άλση και δασικές εκτάσεις. Το μέτρο αυτό, το οποίο δεν έχει εισφέρει απολύτως τίποτε στο τομέα της πρόληψης των πυρκαϊών, προλείανε δε από ετών το έδαφος για την καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας επί εποχής λοκντάουν, ξεκίνησε φέτος να εφαρμόζεται ήδη από τον Απρίλιο, χρησιμεύοντας άριστα στο να παραμένει αθέατος ο τρόπος πυρπόλησης του δάσους ελλείψει αυτοπτών μαρτύρων.

Επειδή, όμως, οι πυρκαϊές δεν περιορίζονται στην ελληνική επικράτεια αλλά κατακαίνε και τις δασικές εκτάσεις πολλών άλλων χωρών, σε περίπτωση που αληθεύει η εκδοχή ότι οι αυτουργοί των εμπρησμών είναι στρατευμένοι ή εγκεκριμένοι από την εκάστοτε κυβέρνηση, το σχέδιο δασοκτονίας είναι, μοιραία, παγκόσμιας εμβέλειας.

Άλλωστε, με την κήρυξη της πανδημίας του κορωνοϊού, οι περισσότεροι λαοί βίωσαν μια υβριδική μορφή παγκοσμίου πολέμου, που διεξήχθη συντονισμένα από τους ηγέτες και τα μέλη των κυβερνήσεων εναντίον των πολιτών. Επομένως, γιατί αυτός ο πόλεμος να μην έχει πολύ πιο βαθιές ρίζες, οι οποίες εκτείνονται και στο πεδίο της σατανικής εξολόθρευσης των δασών;¹

Ο Πλωρίτης είχε και εκείνος επισημάνει ότι οι πυρκαϊές έχουν οικουμενική διάσταση, αλλά δεν σκέφθηκε ή δίστασε να αποκαλύψει την ζοφερή εναλλακτική αλήθεια. Έτσι, μιλούσε απλώς για:

«καταστροφή του δασικού “μάννα”» και για «φαινόμενο σαδομαζοχισμού: […] με τη λυσσαλέα επιδρομή του ανθρώπου κατά της Φύσης, έφτασε να χάνεται ένα εκτάριο (10.000 τετρ. μ.) δάσους κάθε δευτερόλεπτο».

ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ

Φυσικά, για να μη γίνει ευχερώς αντιληπτό ότι οι πυρκαϊές μπορεί να έχουν υποκρυπτόμενους εμπνευστές και αυτουργούς, υπό την καθοδήγηση ή με τις ευλογίες των ίδιων των κυβερνήσεων, ήταν απαραίτητο να οργανώνονται με την προσεκτική μέθοδο της «ολίγον κατ’ ολίγον» εξοικείωσης.

Έχοντας ο πολίτης εκπαιδευθεί κάθε χρόνο να υφίσταται το βασανιστήριο της «πύρινης λαίλαπας», ιδίως μέσω της τηλεοπτικής έκθεσής του στα εφιαλτικά πλάνα από τις φλεγόμενες περιοχές, ήταν έτοιμος να αποδεχθεί, ως μοιραίο χτύπημα της (προπαγανδιζόμενης ως ανθρωπογενούς) «κλιματικής αλλαγής», τον πολλαπλασιασμό των εμπρησμών των τελευταίων ετών.

ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ

Το γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα βρίσκεται συνεχώς στο επίκεντρο της εικαζόμενης «παγκόσμιας δασοκτονίας» σχετίζεται ενδεχομένως με την απόφαση της παρούσας κυβέρνησης να μετατραπεί η χώρα μας σε «μπαταρία της Ευρώπης» και έτσι να εγκατασταθoύν μέσα στα δάση πλήθος ανεμογεννητριών, οι οποίες, βεβαίως, είναι πολύ πιο εύκολο και πολύ πιο οικονομικό να τοποθετούνται στα επιλεγμένα σημεία, όταν το δάσος έχει ήδη καεί.

ΕΚΓΥΜΝΑΣΗ ΜΕΣΩ 112

Στοιχείο που συνηγορεί υπέρ της δασοκτόνας επιδίωξης είναι και το γεγονός ότι, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στο μακρινό παρελθόν, οι μη μου άπτου πολίτες του 21ου αιώνα εκγυμνάζονται μέσω του «112» να ακολουθούν υπάκουα τις οδηγίες των Αρχών βάζοντας πάνω απ’ όλα την ζωή και την υγεία τους, και να εκκενώνουν κακήν-κακώς την φλεγόμενη περιοχή, αποδεχόμενοι να γίνουν στάχτη όχι μόνο ο δασικός πλούτος αλλά και οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής.

ΑΝΤΙΦΑΣΗ

Eπιπροσθέτως, ενώ εν γένει η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει εμμονικά την ρητορική της αυταρχικής μηδενικής ανοχής (μηδενικά ατυχήματα, μηδενικά κρούσματα βίας, μηδενικοί ρύποι κ.λπ.), ειδικά σε σχέση με τις πυρκαϊές δεν τολμά να βροντοφωνάξει: «κανένα δέντρο δεν πρέπει να πάει κ/χαμένο».

Αυτή ακριβώς η αντιφατική παράλειψη είναι ένας ακόμη ενδείκτης του δασοκτόνου δόλου της, είτε του ενδεχόμενου («σκασίλα μας αν καούν όλα τα δέντρα, τόσο το καλύτερο για τις μπίζνες μας») είτε του άμεσου δόλου α΄ βαθμού, δηλ. του δόλου που έχει την μορφή επιδίωξης («σκοπός μας είναι να μην αφήσουμε όρθιο ούτε ένα πράσινο δέντρο»).

ΚΑΜΟΥΦΛΑΖ

Κι όπως συνηθίζει ένας διεστραμμένος δράστης προμελετημένης ανθρωποκτονίας, έτσι και οι δόλιοι κυβερνητικοί δασοκτόνοι προανήγγειλαν την επικείμενη πυρπόληση, βγάζοντας μπροστά τον κ. Κικίλια σε ρόλο Κασσάνδρας:

«οι συνθήκες που αντιμετωπίζουμε είναι ανυπέρβλητες. Πάμε για μια πάρα πολύ δύσκολη αντιπυρική περίοδο»².

Παράλληλα, το προπαγανδιστικό καμουφλάζ στηρίζεται αφ’ ενός στα «δασοφιλικά σλόγκαν» («δεν ανάβουμε φωτιά για κανένα λόγο» ή πιο παραδοσιακά: «αγαπάμε το δάσος»), αφ’ ετέρου στην λαϊκιστική αυστηροποίηση της ποινικής μεταχείρισης τόσο των εκ δόλου όσο και των εξ αμελείας εμπρηστών³. 

Άραγε, το φετινό καλοκαίρι οι πυρομανείς δασοκτόνοι μπορεί να μην αφήσουν όρθιο ούτε ένα πράσινο δέντρο;⁴

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ανωτέρω κείμενο αποτελεί εμπλουτισμένη εκδοχή του άρθρου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 9/6/2024, σελ. 57.