Η φρενοβλαβοποιητική εμβολιο-προπαγάνδα παρά τις παρενέργειες συνεχίζεται ακάθεκτη!.

Το ξέπλυμα των εμβολίων από την φιλοκυβερνητική και νεοταξίτικη εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

---

Μετά την δημοσιοποίηση των παρενεργειών του εμβολίου της AstraZeneca, αλλά και της γενικότερης δυσπιστίας που προκλήθηκε σε σχέση με την ασφάλεια και των λοιπών εμβολίων, οι προπαγανδιστές του εμβολιασμού έσπευσαν να προτάξουν ως λόγο απόσυρσης του εμβολίου της AstraZeneca το γεγονός ότι:

«έχει δημιουργηθεί ένα πλεόνασμα διαθέσιμων επικαιροποιημένων εμβολίων και συνεπακόλουθα καταγράφθηκε μείωση της ζήτησης για το συγκεκριμένο εμβόλιο, το οποίο δεν παρασκευάζεται και δεν προμηθεύεται πλέον».

Αυτή ήταν η εξήγηση που κατέγραψε η δημοσιογράφος Μάρθα Καϊτανίδη στο δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής και άκρως νεοταξίτικης εφημερίδας «Τα Νέα» με τίτλο «Αλήθειες και μύθοι. Τι συμβαίνει τελικά με το εμβόλιο AstraZeneca»¹, η οποία συμπλήρωσε ότι η απόσυρση του εμβολίου αυτού:

«ερέθισε τα αντανακλαστικά του πανικού και της συνωμοσιολογίας σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων, ειδικώς αλλά και γενικώς».

Η ίδια, όμως, παραδέχθηκε ότι:

«ήδη από τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας του [το συγκεκριμένο εμβόλιο] συνδέθηκε με μια πολύ σπάνια παρενέργεια, το σύνδρομο ΤΤS (σύνδρομο θρόμβωσης με θρομβοπενία που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο). Έκτοτε τα κράτη-μέλη της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένης της χώρας μας) αναγκάστηκαν σε τροποποιήσεις του εμβολιαστικού προγράμματος, ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος ενόσω το θέμα βρισκόταν υπό στενή διερεύνηση».

Ωστόσο, η εν λόγω δημοσιογράφος δεν προσδιόρισε με βάση ποια στατιστικά στοιχεία το σύνδρομο της θρόμβωσης ήταν μια «πολύ σπάνια παρενέργεια» ούτε προβληματίσθηκε από το γεγονός ότι, ενώ η επίμαχη παρενέργεια ήταν γνωστή από τους πρώτους μήνες κυκλοφορίας του εμβολίου, η γνώση αυτή ουδόλως ώθησε τους διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης να εγκαταλείψουν την αντισυνταγματική ιδέα του υποχρεωτικού εμβολιασμού, εξαιτίας της οποίας ένα τμήμα του πληθυσμού μετατράπηκε σε «πειραματόζωα με το ζόρι».

Στο ίδιο άρθρο δημοσιεύεται και η άποψη της Μάτας Τσικρικά, Προέδρου της Ένωσης Πνευμονολόγων Ελλάδος, σύμφωνα με την οποία:

«σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να αφήσουμε να κυριαρχήσουν η αμφισβήτηση της τεκμηριωμένης γνώσης και ο επιστημονικός σκοταδισμός. Οι επαγγελματίες υγείας με κάθε ειλικρίνεια και σαφήνεια και χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα εξακολουθούν να ενημερώνουν τόσο για τα επιτεύγματα έναντι του κορωνοϊού όσο και τις τις ανεπιθύμητες ενέργειες της θεραπείας και των εμβολίων».

Πέρα, όμως, από τις κραυγαλέες αντιφάσεις στις οποίες έχουν περιπέσει πολλάκις οι επαγγελματίες υγείας, μία εξ αυτών, η κ. Αθ. Λινού, στις 19.1.2023, είχε ομολογήσει δημοσίως ότι:

«δεν λέμε ποτέ την πλήρη αλήθεια στους ανθρώπους»².

Επιπλέον, η κυρίαρχη θέση των επαγγελματιών υγείας χάνει την πειστικότητά της, από την στιγμή που οι φανατικοί υποστηρικτές του εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού χλεύασαν ως «αρνητές της επιστήμης» όσους συναδέλφους τους τόλμησαν να αμφισβητήσουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των επίμαχων εμβολίων, και δη με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία.

Φυσικά, μόλις που χρειάζεται να αναφερθεί ότι η ενημέρωση των πολιτών για τις παρενέργειες των εμβολίων κάθε άλλο παρά με ειλικρίνεια, σαφήνεια και χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα έλαβε χώρα. Επιπλέον, όποιος τολμούσε να εκφράζει τον σκεπτικισμό του σε σχέση με την ασφάλεια των εμβολίων, στιγματιζόταν με όλες τις γνωστές προπαγανδιστικές ετικέτες. Άλλωστε, λόγω της απροθυμίας της πλειονότητας των εμβολιασμένων να στείλουν κίτρινη κάρτα, ήταν εξ ορισμού ανέφικτο να γίνουν γνωστό το εύρος και το είδος των παρενεργειών.   

Τέλος, στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται και η άποψη του Νικολάου Σύψα, καθηγητή παθολογικής φυσιολογίας-λοιμωξιολογίας, ότι οι «τουλάχιστον τρεις θάνατοι» (άραγε, πόσο ευρείας ερμηνείας μπορεί να χρήζει αυτό το «τουλάχιστον»;) που συσχετίσθηκαν με το εμβόλιο της AstraZeneca:

«υπενθυμίζουν ότι δεν υπάρχει εμβόλιο, φάρμακο, χειρουργική επέμβαση ή οποιαδήποτε άλλη ιατρική πράξη με μηδενικές παρενέργειες ή επιπλοκές».

Αφ’ ενός, όμως, δεν είναι συγκρίσιμη με τις λοιπές ιατρικές πράξεις η κυκλοφορία εμβολίων που δεν έχουν διέλθει όλες τις απαραίτητες φάσεις ελέγχου και αφ’ ετέρου δεν προσδιορίζεται ποιο θα πρέπει να είναι το ελάχιστο όριο ανοχής των παρενεργειών!

Οι γραφικές και αναπόδεικτες παρομοιώσεις και συγκρίσεις, όπως ότι «ο κίνδυνος παρενεργειών από το Vaxzevria ισούται περίπου με τον κίνδυνο να πνιγούμε από το φαγητό που τρώμε στη διάρκεια ενός έτους» και ότι «διατρέχουμε δέκα φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να χάσουμε τη ζωή μας σε αυτοκινητικό εντός ενός έτους», δεν έλειψαν ούτε από το ως άνω δημοσίευμα.

Δύο ημέρες μετά το ανωτέρω δημοσίευμα της Μ. Καϊτανίδη, η εφημερίδα «Τα Νέα» επανήλθε με νέο δημοσίευμα, αυτήν την φορά του Χρήστου Λογαρά, που τιτλοφορείτο «Η κληρονομιά του φόβου»³.

Μέσω του νεότερου δημοσιεύματος επιχειρήθηκε να υποβαθμισθεί η συχνότητα των παρενεργειών («σπάνιες περιπτώσεις θρομβώσεων»), να ενισχυθεί η εντύπωση ότι κυρία αιτία απόσυρσης του εμβολίου της AstraZeneca ήταν η μεγάλη μείωση της ζήτησής του «λόγω της κυκλοφορίας νέων και επικαιροποιημένων εμβολίων κατά της COVID-19» και ότι το συγκεκριμένο εμβόλιο «έσωσε εκατομμύρια ζωές», αλλά και να στιγματισθούν ξανά ως συνωμοσιολόγοι οι αμφισβητίες των εμβολίων κατά του κορωνοϊού.

Όπως αναφέρεται στο επίμαχο δημοσίευμα, το οποίο βρίθει αστήρικτων προπαγανδιστικών χαρακτηρισμών και ισχυρισμών, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και βιάζοντας φρενοβλαβοποιητικά την αλήθεια:

«Παρά τις επίσημες ανακοινώσεις, όμως, η τελευταία πράξη στην πορεία του εμβολίου πυροδότησε εκ νέου τις θεωρίες συνωμοσίας που περιβάλλουν συνολικά τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού, επαναφέροντας στο προσκήνιο όσα εξωφρενικά λέχθηκαν και γράφτηκαν διεθνώς τους πρώτους μήνες της πανδημικής κρίσης. Οι γνωστοί πολέμιοι των εμβολιασμών έσπευσαν να συνδέουν την απόσυρση με… κρυφές παρενέργειες. Οι ειδικοί, από την πλευρά τους, κάνουν λόγο για αναίτια και άδικη κριτική σε ένα σκεύασμα που συνέβαλε καθοριστικά στην τελική νίκη κατά της COVID-19. “Το εμβόλιο της AstraZeneca ήταν ένα εξαιρετικό εμβόλιο και κάλυψε μια σημαντική ανάγκη, γιατί κατά την περίοδο της πανδημίας έσωσε εκατομμύρια ζωές”, αναφέρει η καθηγήτρια Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Βάνα Παπαευαγγέλου.

Παρά τις διαβεβαιώσεις της ιατρικής κοινότητας, ωστόσο, τα σενάρια συνωμοσίας που καλλιεργούνται από μια μειοψηφική μερίδα δημοσιολογούντων φαίνεται πως βρήκαν ευήκοα ώτα, επηρεάζοντας σε έναν βαθμό την εμβολιαστική κάλυψη του γενικού πληθυσμού. Την ίδια στιγμή, η ψυχολογική κόπωση της πανδημικής περιόδου και οι απανωτοί εμβολιασμοί των πρώτων μηνών άφησαν μια κληρονομιά φόβου και αμφισβήτησης».

Ωστόσο, ουδόλως γίνεται αντιληπτή η αιτιώδης συνάφεια ανάμεσα στους «απανωτούς εμβολιασμούς των πρώτων μηνών» και της «κληρονομιάς του φόβου και της αμφισβήτησης». Για να φοβηθούν οι εμβολιασμένοι πολίτες και να αμφισβητήσουν την αποτελεσματικότητα ή/και την ασφάλειά τους, θα έπρεπε οι περιοδικώς εμβολιαζόμενοι να νοσούν εξίσου ή και περισσότερο από τους ανεμβολίαστους και οι «απανωτοί εμβολιασμοί» να έχουν προκαλέσει παρενέργειες.

Μήπως αυτό ακριβώς συνέβη;

Επίσης, ούτε αποδεικνύεται ούτε αληθεύει ο ισχυρισμός ότι το συγκεκριμένο εμβόλιο «συνέβαλε καθοριστικά στην τελική νίκη» για τον τερματισμό της πανδημίας⁴. Αντιθέτως, σε αυτήν την «νίκη» καθοριστική ήταν η συμβολή της μετάλλαξης «Όμικρον», όπως είχε παραδεχθεί ο Μπιλ Γκέιτς τον Φεβρουάριο του 2022 στο ετήσιο Συνέδριο Ασφαλείας του Μονάχου (Munich Security Conference). Συγκεκριμένα, ο εν λόγω επιχειρηματίας-συνιδρυτής της Microsoft, είχε προβεί στην εξής δήλωση:

«Δυστυχώς, ο ίδιος ο ιός, ιδίως η παραλλαγή που ονομάζεται omicron, είναι ένα είδος εμβολίου, δηλαδή δημιουργεί ανοσία τόσο από Β-κύτταρα όσο και από Τ-κύτταρα, και έχει επιτύχει να διαδοθεί πιο αποτελεσματικά στον παγκόσμιο πληθυσμό απ’ ό,τι το πετύχαμε εμείς με τα εμβόλια»⁵.

Εξίσου αθεμελίωτη ήταν και η θέση του Δημήτρη Παρασκευή, καθηγητή Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος παρουσίασε ως τάχα αποδεδειγμένο το γεγονός ότι:

«η επιστήμη πολύ γρήγορα κατόρθωσε να αναπτύξει ένα αποτελεσματικό και ασφαλές εμβόλιο, το οποίο μπόρεσε να χρησιμοποιηθεί εγκαίρως για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Κι αυτό είναι ένα σημαντικό κατόρθωμα. Αν, δηλαδή, δεν είχαμε το εμβόλιο, θα είχαμε τεκμηριωμένα πολλά εκατομμύρια θανάτους περισσότερους σε σχέση με τώρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται αναφορικά με την εφαρμογή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα αυστηρών περιοριστικών μέτρων για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση»⁶.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από όλα τα παραπάνω, η καινούργια φράση που ενδέχεται να διεκδικήσει μια θέση στο γλωσσάρι της συστημικής προπαγάνδας είναι η εξής:

«σενάρια συνωμοσίας που καλλιεργούνται από μια μειοψηφική μερίδα δημοσιολογούντων».

ΠώΣ ΚΑΤΑντησαν έτσι ΤΑ ΝΕΑ;

Όποιος επιθυμεί να κατατοπισθεί σε σχέση με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των εμβολίων όχι μόνο κατά του κορωνοϊού αλλά και παλαιότερων ιών, όπως π.χ. της ευλογιάς, της ιλαράς κ.λπ., αξίζει να προμηθευθεί το βιβλίο του γράφοντος:

1

Φύλλο της 18-19.5.2024, σελ. 52.

2

Επ’ αυτού βλ. Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατιρκές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, εκδ. Αλφειός, 2023, σελ. 387.

3

Φύλλο της 20.5.2024, σελ. 8.

4

Τον ίδιο ισχυρισμό αναπαράγει και ο Ευάγγελος Μανωλόπουλος, καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας του Δ.Π.Θ., πρόεδρος του ΕΟΦ και μέλος της Εθνικής Επιτορπής Δημόσιας Υγείας, στο άρθρο του με τίτλο «Η σημαντικότερη ανακάλυψη της φαρμακολογίας»:

«Χωρίς τα εμβόλια η ζημιά θα ήταν αδιαφιλονίκητα πολύ μεγαλύτερη και πιθανόν η πανδημία να μας ταλαιπωρούσε ακόμα και να μην είχε επανέλθει η κανονικότητα της καθημερινής μας ζωής» (εφημ. «Τα Νέα», 20.5.2024, σελ. 9).

5

“Sadly, the virus itself, particularly, the variant called omicron, is a type of vaccine, that is, it creates both B-cell and T-cell immunity, and it’s done a better job getting out to the world population than we have with vaccines”. Βλ. π.χ. https://www.johnlocke.org/bill-gates-gives-omicron-more-credit-than-vaccines-in-battling-covid/

6

Φύλλο της 20.5.2024, σελ. 9.