Είναι πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι επιθυμούν να ακούσουν μια κατήχηση, να ακούσουν μια διδαχή, επειδή όμως είναι τρεπτοί, ιδιότροποι , θυμώδεις, οργίλοι, πονηροί, τα ακούουν αλλά πηγαίνουν παρά κει και τα ξεχνούν. Ο σπόρος έπεσε στην οδό και συντρίφθηκε, χάθηκε και δεν καρποφόρησε.
Θέλουμε να κάνουμε την αρετή, θέλουμε να κάνουμε υπακοή και να φυλλάξουμε τις εντολές, αλλά για όση ώρα τα ακούμε, σε λιγάκι τα λησμονούμε και τα περιφρονούμε.
Ο δε επί τα πετρώδη σπαρείς, ούτος εστίν ο τον λόγον ακούων και ευθύς μετά χαράς λαμβάνων αυτόν, ουκ έχει δε ρίζαν εν εαυτῶ, αλλά πρόσκαιρος εστί, όταν δε έλθει θλίψις, δια τον λόγον αυτόν, ευθύς σκανδαλίζεται.
Εκείνος που έχει στην καρδιά του ακάνθια και τριβόλια, ακούει το λόγο του Θεού, αλλά ο θυμός, ο φθόνος, το μίσος, η πονηρία, η κακία, η στρεβλότης δεν τον αφήνουν να καρποφορήσει. Δεν αγαθύνει το κάθε τι που θα δει, παρά μόνο σκότος επί σκότους, βάτοι , ακάνθια και τριβόλια είναι γεμάτη η καρδιά του, κι όλα αυτά συμπνίγουν τον λόγο του Θεού που έχει ακούσει και δεν αφήνουν αν καρποφορήσει, αλλά άκαρπος γίνεται.. Εαν δεν αγαθύνουμε την καρδιά μας, δεν θα έρθει η Χάρις του Θεού να κατοικήση μέσα μας. Πρέπει να καθαρίσει η καρδιά μας , να φύγουμε το ψεύδος,, το μίσος, τον φθόνο,, την ζήλεια, να θελήσουμε την εκοπή του θελήματός μας και κατόπιν θα έρθει το θεϊκό πυρ, το οποίο φωτίζει, δροσίζει, δεν καίει, δυναμώνει στερεώνει και φέρνει τον λογισμό όλο στο αγαθό. Καλότυχος είναι εκείνος, που περπατεί και προσέχει να μην πέσει, πρώτον στην υπερηφάνεια, δεύτερον στην κενοδοξία, στην ανθρωπαρέσκεια, στη ζήλεια, στον φθόνο, στην παρακοή, στο θέλημα, στα πονηρά και καά θελήματα, στην απελπισία και γενικώς στην αμέλεια, διότι όταν πέσουμε, δεν γνωρίζουμε αν θα μπορέσουμε να σηκωθούμε.....αλλά εμείς εδώ δεν θέλουμε πολλά πράγματα.
Άγιος Άνθιμος Χίου
