+Γέρων Ἐφραὶμ Φιλοθεΐτης καὶ Ἀριζονίτης_Τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας ποτὲ μὴ χάνης καὶ νὰ βοᾶς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ νὰ κλαῖς.

 

 Ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν παραβλέπει μίαν ψυχὴν ποὺ θέλει νὰ σωθῇ καὶ μετανοεῖ, ὅσον καὶ ἂν τραυματίζεται εἰς τὸν ἀγῶνα.

Γνωρίζει ὁ Θεός, πόσον ἀσθενὴς εἶναι ἡ φύσις μας. Πόθεν θὰ εὕρη τὴν δύναμιν ὁ πηλὸς νὰ βαστάζη τὴν πίεσιν τοῦ νεροῦ, ἐὰν ὁ Θεὸς δὲν τὸν ψήση μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

Γνωρίζει ὡς ἀλάνθαστος ὀφθαλμὸς ὅτι μόλις μᾶς ἀφήση, πίπτομεν καὶ χανόμεθα. Διὰ τοῦτο δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ πειρασθῶμεν, ὅσον ὁ διάβολος ἐπιθυμεῖ. Ἐὰν μᾶς ἄφηνε, συσσώμους θὰ μᾶς ἔρριπτε εἰς τὴν κόλασιν, ἀλλὰ ὁ ἀγαθὸς Θεὸς τὸν ἐμποδίζει καὶ τὸν ἀφήνει τόσον, ὅσον δύναται νὰ βαστάξη ἡ κάθε ψυχή.

Ὅσον καὶ ἂν τραυματισθῶμεν εἰς τὸν ἀγῶνα, ἂς μὴ ἀποθαρρυνθῶμεν, ἀλλὰ ἂς ἐπιμεληθῶμεν τὰς πληγάς μας καὶ ἂς συνεχίσωμεν τὸν ἀγῶνα. Βλέποντας ὁ Θεὸς τὸν κόπον μας καὶ τὴν μικρὰν θέλησιν τῆς σωτηρίας μας, θὰ μᾶς δώση τὴν νίκην.