ΔΥΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ – ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΚΟΥΛΗ – “ΛΑΓΟΣ” ΠΑΛΙ Η ΔΑΙΜΟΝΟΠΛΗΚΤΗ ΝΤΟΡΑ –

 

ΤΡΙΒΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΛΙΓΝΑΔΗΣ – ΠΩΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ Η ΑΡΙΣΤΕΡΙΛΑ ΚΑΙ Η ΨΕΥΤΟΔΙΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΘΕΪΣΜΟΥ

Ρεπορτάζ: Εφημερίδα Μακελειό

Καθώς συνεχίζεται και εντείνεται η προσπάθεια μετά το γάμο των ομοφυλόφιλων να ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ και κάθε άλλη ανωμαλία –και μάλιστα και η ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑ- σήμερα φέρνουμε στον ελληνικό Τυπο για πρώτη φορά αι δύο ντοκουμέντα που το ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ!

Πρόκειται για τα δύο ανατριχιαστικά ΜΑΝΙΦΕΣΤΑ με τα οποία ζητούσαν να αποποινικοποιηθεί το έγκλημα της παιδεραστίας, διεθνείς  ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥΣ που έμειναν ωστόσο γνωστοί στην Ιστορία ως δήθεν μεγάλες …προσωπικότητες και “διανοούμενοι”.
Κι αυτό το κατάφεραν μέσα από την αριστερίλα και τον «δικαιωματισμό» που επί δεκαετίες ήταν το εργαλείο ιδεολογικής και κοινωνικής τρομοκρατίας. «Θεοποιήθηκαν» διάφοροι ανώμαλοι και διεστραμμένοι, τους οποίους τώρα βρίσκουμε πάλι μπροστά μας.

Ανάμεσα τους η Σιμόν ντε Μπoβουάρ, ο υπουργός του Μιτεράν Τζακ Λανγκ, ο άθεος «φιλόσοφος» και υποστηρικτής της τρομοκρατίας Ζαν – Πoλ Σαρτρ  ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος τραγουδιστής  Ζωρζ Μουστακί κλπ

Κι αν αυτά λέγονταν και γράφονταν πριν από χρόνια, για να καλλιεργηθεί το έδαφος τέτοιων αντιλήψεων, τώρα που τα πράγματα έχουν «προχωρήσει» η επιβολή της ανωμαλίας γίνεται ακόμη πιο εύκολη. Κι αν αυτά ξεκίνησαν από τους κουλτουριάρηδες αριστερούληδες και αναρχικούς, εδώ στην Ελλάδα τη σκυτάλη έχει πάρει τώρα ο …μεταλλαγμένος Κούλης Μητσοτάκης ο οποίος απαρτίζεται –πέρα από το τι κάνει ο ίδιος- από μια αυλή ομοφυλόφιλων, ανώμαλων, διεστραμμένων και παιδεραστών.

Ναι, και παιδεραστών γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κολλητός του και βασικός του σύμβουλος Νίκος Γεωργιάδης είχε κατηγορηθεί και είχε
καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό για παιδεραστία. Σε δεύτερο βαθμό είχε απαλλαγεί με διάφορες ντρίπλες λόγω παραγραφής αλλά ο ίδιος υποστήριζε από την αρχή ότι η σεξουαλική συνεύρεσή τους με τους ανήλικους είχε γίνει με τη συναίνεσή τους και για αυτό δεν έπρεπε να  καταδικαστεί. Είναι τα ίδια επιχειρήματα και του καταδικασμένου παιδοβιαστή, φίλου του Κούλη και της υπουργού Πολιτισμού Μενδώνη, Δημ. Λιγνάδη.

Είναι το ίδιο ακριβώς που θα δούμε να υποστηρίζεται και στα δύο αυτά μανιφέστα ως επιχείρημα για τη νομιμοποίηση της παιδεραστίας.

Εξάλλου εκτός από τον Γεωργιάδη που –αν είχαν …προλάβει να κάνουν αυτή τη νομοποίηση- θα εξακολουθούσε να είναι και επίσημα πρωθυπουργικός σύμβουλος στο Μαξίμου, ο Κούλης έχει και δίπλα του σήμερα στην κυβέρνηση «συκιές» που πιέζουν είτε ανοικτά προς αυτή την κατεύθυνση όπως ο Πατέλης είτε παρασκηνιακά όπως η υπουργός Μενδώνη που συζεί ως ζευγάρι κανονικά με την Παναγιωταρέα στο
ανάκτορο της δημοσιογράφου στην Πλάκα.

Επίσης όλα αυτά είναι στην ίδια …προφητική γραμμή με όσα είπε τώρα και η Ντόρα ως …λαγός –στον Στ. Θεοδωράκη- για τα “παιδιά”.

Λειτουργώντας ως προπομπός του επόμενου βήματος που είναι η αποποινικοποίηση, η αδελφή του Κούλη βγήκε στην εκπομπή του πρώην αρχηγού του «Ποταμιού» για να εμφανιστεί ως θετή …γιαγιά ενός υιοθετημένου από μια λεσβία μαύρου αγοριού και να προπαγανδίσει την ανάγκη αναγνώρισης κάθε διεστραμμένης λειτουργίας, με τη μορφή «δικαιώματος», σχετικά με τα παιδιά και την αντιμετώπισή τους από τέτοιου είδους «ζευγάρια»…

Με την υποστήριξη της αριστερής διανόησης λοιπόν ξεκίνησε από την Γαλλία η προσπάθεια για πλήρη αποποινικοποίηση της παιδεραστίας, ακόμα και για περιστατικά παιδιών 6 ετών, προσπάθεια που ξαναγίνεται τώρα …επίκαιρη. Το φύλλο της Le Monde της 26ης Ιανουαρίου 1977 φιλοξενούσε την ανοιχτή επιστολή- μανιφέστο, που με αφορμή την δίκη τριών ανδρών για σεξουαλικές σχέσεις με άτομα 12 και 13 ετών αγόρια και κορίτσια,
έπαιρνε ανοιχτά τη θέση ότι κινδυνεύουν να καταδικαστούν απο το «φασιστικό κράτος» σε μακροχρόνια φυλάκιση, είτε για ενθάρρυνση και λήψη φωτογραφιών (παιδική πορνογραφία) είτε με τα σεξουαλικά τους παιχνίδια, ζητώντας να αναγνωριστεί η πραγματικότητα της καθημερινής ζωής σε μια προοδευτική κοινωνία που τείνει να γνωρίζει τη σεξουαλικότητα παιδιών και εφήβων».. Αυτά που λέει και σήμερα ο Κούλης.

Η επιστολή έχει την υπογραφή 69 κάθε άλλο παρά τυχαίων ατόμων που συγκαταλέγονταν στην αφρόκρεμα της γαλλικής και παγκόσμιας) διανόησης, πολιτικής και καλλιτεχνικής όπως οι Louis  Aragon,  Roland Barthes,  Simone  de  Beauvoir,  Bernard  Kouchner,  Jack Lang,  Jean François Lyotard, Jean-Paul Sartre…

Μεταφρασμένο το μανιφέστο αυτό υπέρ της νομιμοποίησης της παιδεραστίας, “Στις 27, 28 και 29 Ιανουαρίου, ο Bernard Dejager, ο Jean-Claude Gallien και ο Jean Burckardt θα παρουσιαστούν ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Υβελίνης με την κατηγορία της μη βίαιης άσεμνης επίθεσης σε βάρος ανηλίκων ηλικίας δεκαπέντε ετών. Συνελήφθησαν το φθινόπωρο του 1973 και έχουν ήδη περάσει περισσότερα από τρία χρόνια σε προφυλάκιση. Μόνο ο Bernard Dejager επωφελήθηκε πρόσφατα από την αρχή της ελευθερίας των κατηγορουμένων. Μια τόσο μακρά περίοδος προφυλάκισης για τη διερεύνηση μιας απλής υπόθεσης “ηθικής”, στην οποία τα παιδιά δεν υπήρξαν θύματα της παραμικρής βίας αλλά, αντίθετα, είπαν στους ανακριτές ότι είχαν συναινέσει (αν και τα δικαστήρια τους αρνούνται σήμερα κάθε δικαίωμα συναίνεσης), μια τόσο μακρά περίοδος προφυλάκισης μας φαίνεται ήδη σκανδαλώδης. Σήμερα, κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε σοβαρή ποινή ποινικής φυλάκισης είτε επειδή είχαν σεξουαλικές σχέσεις με αυτούς τους ανήλικους, αγόρια και κορίτσια, είτε επειδή ενθάρρυναν και φωτογράφιζαν τα σεξουαλικά τους παιχνίδια. Θεωρούμε ότι υπάρχει προφανής δυσαναλογία μεταξύ του χαρακτηρισμού του αδικήματος ως “εγκλήματος”, που δικαιολογεί τέτοια αυστηρότητα, και της φύσης των πράξεων που κατηγορούνται -και μεταξύ του ξεπερασμένου χαρακτήρα του νόμου και της καθημερινής πραγματικότητας μιας κοινωνίας που τείνει να αναγνωρίζει την ύπαρξη σεξουαλικής ζωής στα παιδιά και τους εφήβους (αν ένα δεκατριάχρονο κορίτσι δικαιούται το χάπι, ποιο είναι το νόημα;). ) Το γαλλικό δίκαιο αντιφάσκει με τον εαυτό του όταν αναγνωρίζει την ικανότητα διάκρισης ενός ανήλικου δεκατριών ή δεκατεσσάρων ετών, τον οποίο μπορεί να κρίνει και να καταδικάσει, ενώ του αρνείται αυτή την ικανότητα όταν πρόκειται για τη συναισθηματική και σεξουαλική του ζωή. Τρία χρόνια φυλάκισης για χάδια και φιλιά είναι αρκετά. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι Dejager, Gallien και Burckhart δεν πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι στις 29 Ιανουαρίου».

 

 Το παρόν δελτίο τύπου υπογράφεται από Louis Aragon, Francis Ponge, Roland Barthes, Simone de Beauvoir, Judith Belladona, γιατρός Michel Bon, ψυχοκοινωνιολόγος, Bertrand Boulin, Jean-Louis Bory, François Chatelet, Patrice Chéreau, Jean-Pierre Colin, Copi, Michel Cressole, Gilles και Fanny Deleuze, Bernard Dort, Françoise d’Eaubonne, γιατρός Maurice Erne, ψυχίατρος,Jean-Pierre Faye, γιατρός Pierrette Garrou, ψυχίατρος, Philippe Gavi, γιατρός Pierre-Edmond Gay, ψυχαναλυτής, γιατρός Claire Gellman, ψυχολόγος, γιατρός Robert Gellman, ψυχίατρος, André Glucksmann, Félix Guattari, Daniel Guérin, Pierre Guyotat, Pierre Hahn, Jean-Luc Henning, Christian Hennion, Jacques Henric, Guy Hocquenghem,Dr Bernard Kouchner, Françoise Laborie, Madeleine Laïk, Jack Lang, Georges Lapassade, Raymond Lepoutre, Michel Leyris, Jean- François Lyotard, Dionys Mascolo, Gabriel Matzneff, Catherine Millet, Vincent Montail, Dr Bernard Muldworf, ψυχίατρος Négrepont, Marc Pierret, Anne Querrien, Grisélédis Réal, François Régnault, Claude et Olivier Revault d’Allonnes, Christiane Rochefort, Gilles Sandier, Pierre Samuel, Jean-Paul Sartre, René Schérer, Philippe Sollers, Gérard Soulier, Victoria Therame, Marie Thonon, Catherine Valabrègue, γιατρός Gérard Vallès, ψυχίατρος, Hélène Védrines, Jean-Marie Vincent, Jean-Michel Wilheim, Danielle Sallenave, Alain Cuny. Το ίδιο συνέβη και αφορμή άλλη υπόθεση κατηγορούμενου για παιδεραστία για την οποία δημοσιεύτηκε στην Libération το Μάρτιο του 1979 ανάλογο κείμενο υπογεγραμμένο από 63 «προσωπικότητες»: Pascal Bruckner, Georges Moustaki, Christiane Rochefort και άλλοι, που δήλωναν ότι «αυτό στο οποίο στοχεύει η ηθική τάξη είναι η διατήρηση της υποταγής των ανήλικων παιδιών στην ενήλικη δύναμη». Αυτό το κείμενο μανιφέστο προς την γαλλική κοινωνία υποστήριζε τα εξής φρικτά: “Η αγάπη για τα παιδιά είναι επίσης η αγάπη για το σώμα τους. Η επιθυμία και τα σεξουαλικά παιχνίδια που συναινούν ελεύθερα έχουν τη θέση τους στη σχέση μεταξύ παιδιών και ενηλίκων. Αυτό σκέφτηκε και βίωσε ο (κατηγορούμενος) Ζεράρ Ρ. με κορίτσια ηλικίας 6 έως 12 ετών, των οποίων η άνθιση ήταν απόδειξη για όλους, συμπεριλαμβανομένων των γονέων τους, της ευτυχίας που βρήκαν μαζί του”

πηγή