Ιδιαίτερα αγαπώ το εξής φάρμακο στα παθήματα μου, το να συνομιλώ μόνος μου με την ψυχή μου στην ησυχία.
Μιλάτε, όταν τα λόγια σας είναι πιο πολύτιμα από τη σιωπή. Αγαπάτε τη σιωπή, όταν είναι πιο πλούσια από τα λόγια.
«Τίποτα δεν ποθούσα περισσότερο από το να κλείσω τη θύρα των αισθήσεων, να εξέλθω της σαρκός και του κόσμου, να συγκεντρωθώ εις εαυτόν, διακόπτοντας κάθε δεσμό με τα ανθρώπινα, πέρα από τα απολύτως αναγκαία, να συνδιαλεχθώ με τον εαυτό μου και μετά του Θεού, ώστε να ζήσω υπεράνω των ορατών, με τρόπο ώστε να φέρω επάνω μου τις θεϊκές εμφάσεις, χωρίς αλλοίωση ή ανάμειξη με τις παγιωμένες μορφές του ενθάδε. Να καταστώ αληθινά και συνεχώς να καθίσταμαι αληθής ακηλίδωτος καθρέπτης του Θεού και των ουρανίων, προσθέτοντας φως στο φως, υποκαθιστώντας την ασάφεια με την ευκρίνεια, απολαμβάνοντας ήδη από τον παρόντα βίο την ελπίδα των αγαθών της μέλλουσας ζωής, ώστε να συνοδοιπορήσω μετά των Αγγέλων, παραμένοντας στη γη, την οποία προηγουμένως άφησα και ανήλθα εις τα άνω διά του Αγίου Πνεύματος. Αν κάποιος από εσάς κατέχεται από αυτόν τον πόθο, γνωρίζει τι θέλω να πω και θα μου συγχωρήσει αυτό που ένιωσα τότε…» («Λόγοι» 2, 7· PG 35, 413C-416A· ΕΠΕ 1, 83)
~.~.~
Μου φαινόταν ότι τίποτε δεν άξιζε τόσο όσο το να νεκρώσω τις αισθήσεις, μακριά από το σαρκικό και κοσμικό φρόνημα, και αφού στραφώ στον εαυτό μου, να μην με αγγίζει κανένα ανθρώπινο, παρά μόνο να συνομιλώ με τον Θεό, να ζω υπέρ τα δρώμενα, να ζω τις θείες αποκαλύψεις, να γίνομαι πράγματι έσοπτρο ακηλίδωτο του Θεού, λαμβάνοντας φως από το φως, και από σκοτεινός να φωτίζομαι, συγκομίζοντας ήδη από την παρούσα ζωή τους καρπούς των ελπιζομένων μελλόντων αγαθών, αφήνοντας την γη και συναναστρεφόμενος τους αγγέλους.(Λόγος Β’, Απολογητικός της εις τον Πόντον φυγής)
***
‘‘Αν κανείς με ρωτούσε ποιο είναι το καλλίτερο πράγμα της ζωής;
θα του απαντήσω, οι φίλοι. Και από αυτούς ποιους πρέπει να τιμώ περισσότερο;
Τους αγαθούς, θα του πω.” Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ΕΠΕ 7,380)
Τι να φοβηθείς σαν κλείσεις μέσα σου το Θεό;
Ένα πράγμα να φοβηθούμε μόνο. Το να φοβηθούμε κάτι άλλο περισσότερο από τον Θεό και να προσβάλλουμε την εικόνα Του με την κακία μας
Και το καλόν ου καλόν, όταν μη καλώς γίνηται. (Και το καλό δεν είναι καλό, όταν δεν γίνεται με καλό τρόπο).
Καλύτερα να νικιέται κάποιος, όταν πρέπει, παρά να νικά με τρόπο αθέμιτο και επικίνδυνο.
***
…Θὰ εὐχόμουνα νὰ εἶμαι ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ λοιδωροῦνται, καὶ θεωροῦνται γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὡς ἐχθροί. Μᾶλλον δὲ καὶ καυχῶμαι ὅτι εἶμαι τέτοιος.
Διότι εἶναι προτιμότερος ὁ πόλεμος γιὰ τὴν ἀρετήν, ἀπὸ τὴν εἰρήνη ποὺ συμβιβάζεται μὲ τὴν κακία καί, ὡς ἐκ τοῦτου, χωρίζει ἀπὸ τὸν Θεόν. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὁπλίζει τὸν ἤρεμον ἀγωνιστήν, διὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἀγωνίζεται μὲ ἐπιτυχίαν κατὰ τῶν κακῶν…
Aγίου Γρηγορίου Θεολόγου: “Ἀπολογητικός περί τῆς φυγῆς εἰς τόν Πόντον ἢ περί Ἱερωσύνης”
