Ο διάβολος θέλει να δημιουργήσει μέσα μας κατάσταση αμετανοησίας....

                               

 Γιατί ο διάβολος δεν σώζεται; Δεν θέλει να τον σώσει ο Θεός; Μη γένοιτο. Δεν σώζεται, γιατί δεν μπορεί να μετανοήσει ο διάβολος.
Τι περίπου συμβαίνει με τον διάβολο; Πώς μπορούμε το θέμα αυτό να το καταλάβουμε μέσα από τη διδασκαλία των πατέρων;

 Ο διάβολος νιώθει ότι είναι διάβολος και νιώθει ότι η κατάσταση που ζει είναι ανυπόφορη. Όμως, νομίζει ότι φταίει ο Θεός. Και εκείνο που περιμένει ο διάβολος είναι να μετανοήσει ο Θεός και να του πει: «Με συγχωρείς που τόσο καιρό σε έστειλα εκεί που σε έστειλα. Συγγνώμη· μετανοώ. Έλα πάλι κοντά μου». Περίπου έτσι.
Εάν δυσκολευόμαστε να το καταλάβουμε, να προσέξουμε τους ανθρώπους, διότι ο διάβολος δουλεύει στις ανθρώπινες ψυχές. Θα έχετε όλοι λίγο πολύ παρατηρήσει ότι υπάρχει αυτή η τάση στον άνθρωπο: σαν να περιμένει να αλλάξει ο Θεός απέναντί του· και δεν προσπαθεί ο άνθρωπος να αλλάξει απέναντι στον Θεό.
Προσέξτε και θα δείτε. Κάνουμε προσευχές, και πιο πολύ οι προσευχές γίνονται με τρόπο τέτοιον, που σαν να περιμένουμε να αλλάξει ο Θεός.
Τη σύντομη προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» τη λέμε πάλι και πάλι και πάλι. Αν τη λέμε για να την ακούσει ο Θεός, μάλλον δεν είμαστε στα καλά μας – με συγχωρείτε που το λέω έτσι.
Γιατί τη λέμε; Τη λέμε όχι για να την ακούσει ο Θεός, ούτε για να τον πείσουμε να αλλάξει απέναντί μας διάθεση και στάση ούτε για να μάθει ο Θεός το αίτημά μας. Και πριν την πούμε εμείς, το ξέρει ο Θεός.

Αλλά τι; Καθώς τη λέμε, η ψυχή όλο και ξανοίγεται πιο πολύ στον Θεό, όλο και μετανοεί πιο πολύ, ταπεινώνεται πιο πολύ, αισθάνεται πιο πολύ την ανάγκη του Θεού, ομολογεί πιο πολύ την αμαρτία της.
Αυτό είναι όλο το θέμα. Γι’ αυτό και λέγοντάς την μία φορά, αισθάνεται κανείς την ανάγκη να την πει και άλλη φορά και άλλη φορά και άλλη, και δεν έχει τελειωμό το έργο αυτό. Γι’ αυτό λέμε την ευχή πολλές φορές.

Συνήθως, δεν μπορούν να κάνουν προσευχή, δεν αισθάνονται την ανάγκη να προσευχηθούν, εκείνοι που δεν πήραν ποτέ τα πράγματα έτσι όπως λέμε. Αυτό σημαίνει ότι ο διάβολος εργάζεται μέσα στις ψυχές λίγο-λίγο και ύπουλα.

Με το να μας βάλει ο διάβολος να αμαρτήσουμε, ξέρει ότι ο Θεός θα μας αγαπήσει πιο πολύ, άμα, μετά την αμαρτία, μετανοήσουμε.
Εκείνο που θέλει να πετύχει ο διάβολος είναι να δημιουργήσει μέσα μας κατάσταση αμετανοησίας, κατάσταση τέτοια, που θα μας κάνει μάλλον να παραπονούμαστε στον Θεό, μάλλον να φρονούμε ότι φταίει ο Θεός για την κατάστασή μας, μάλλον να περιμένουμε να μετανοήσει ο Θεός και να αλλάξει στάση απέναντί μας.
Δηλαδή, θέλει να δημιουργήσει μέσα μας την κατάσταση που ζει και αυτός ο ίδιος

πηγηΑπό το βιβλίο του μακαριστού π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Αδάμ, πού ει;», Δ’ έκδ.