Απίστευτη ανοησία, που δέν διορθώνεται, διότι ο ΟΟΔΕ έχει αλάθητες παν/κες απαιτήσεις. Παλαιότερα όλες οι κακοδοξίες ερχόταν από τους επισκόπους, σήμερα έρχονται από τα παν/μια.
Περί Σωτηρίας το Κεφάλαιο: «Η λογική της ενανθρωπήσεως απορρέει απο το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, για να τον καταστήσει μέτοχο της δικής του (υπάρχει και άλλη;) μακαριότητος! Συνεπώς, μέσα στα πλαίσια αυτής της προθέσεως (ένας περιορισμένος Θεός, κλεισμένος σε πλαίσια), αυτού του σκοπού του Θεού, δημιούργησε τον άνθρωπο σαν κρίκο μεταξύ του Θεού και του υλικού κόσμου. Και ο άνθρωπος θα γινόταν το σημείο εκείνο διά του οποίου ολόκληρη η Φύση θα μετείχε στην ζωή του Θεού»
Αμέσως-αμέσως αποκαλύπτεται μία θεολογία επηρεασμένη απο το Filioque μέ μία ευκίνητη χρησιμοποίηση τού διά. Διά του Υιού! Ξέρουμε πώς το Filioque, εξαφάνισε το Άγιο Πνεύμα, αφού για τους Λατίνους είναι η αγάπη του Πατρός προς τον Υιό και τανάπαλιν. Και εξαφάνισε και τον Υιό, αφού άφησε αντιπρόσωπο και ανεχώρησε. Ας δούμε τι εξαφανίζει ήδη σε μία παράγραφο ο παρανοϊκός λόγος του Ζηζιούλα! Τον άνθρωπο! Δημιουργήθηκε σαν κρίκος, για να σώση την Φύση. Ποιά φύση; Τόν ζωικό κόσμο, τόν στερημένο ελευθερίας και αυτεξουσίου. Εξαφανίζει όμως και τον Κύριο! Θα δούμε πώς! Γίνεται όμως παρ' όλα αυτά (ο Κύριος) ένα μέσον επανορθώσεως, καθώς αναγκάζεται να ενσαρκωθεί λόγω της παρακοής τού Αδάμ. Όπως λένε ακόμη οι παπικοί, για να μας σώσει από την αμαρτία. Διότι η αμαρτία είναι η αιτία της Σωτηρίας. Όπως το πρεσβεύει και ο κληρικαλισμός. Συνεχίζουμε όμως το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας που πλασάρει όλη η σάρα και η μάρα για δόγμα : «Ο άνθρωπος στην ελευθερία του αποφάσισε αντί να συνδέσει τον κόσμο με τον Θεό (σαν κρίκος που είναι) να τον συνδέσει με τον εαυτό του (Τον έκλεψε. Η αρπαγή της Φύσεως) ανατρέποντας το σχέδιο του Θεού! (Η καημένη η Φύση φυλακίστηκε πλέον στους νόμους της κτιστότητος, στον θάνατο, «διότι την κτίση διαπερνά το μηδέν, διότι η κτιστότητα προέρχεται απο το Μηδέν». Προέρχεται, είναι αιτία. Το Μηδέν συνυπήρχε με τον Θεό. Δέν εμφανίστηκε το μηδέν της Δημιουργίας ένεκεν).
«Ο Θεός λοιπόν μετέτρεψε πλέον την πορεία του σχεδίου, διότι έπρεπε τώρα να λάβει υπόψιν νέα δεδομένα, νέες καταστάσεις!». (Το ότι ο Κύριος πήρε απο την ανθρώπινη Φύση μόνον τα αδιάβλητα πάθη, και δέν πήρε ο,τιδήποτε δημιούργησε ο άνθρωπος με την συνέργειά του με τον Εωσφόρο, τα διαβλητά πάθη, δέν τό 'μαθε ο άνθρωπος).
«Το αρχικό σχέδιο του Θεού δέν περιείχε αυτήν την πραγματικότητα (Και ο Θεός κλονίζεται βλέπουμε : ούτε παντογνώστης, ούτε παντοδύναμος)».
«Το συγκλονιστικό μυστήριο της Ελευθερίας: ότι ο άνθρωπος μπόρεσε να ανατρέψει ολόκληρο το σχέδιο του Θεού ως προς την μέθοδο»
Οι προφήτες, η Θεοτόκος! Άγνωστοι. Ότι κατόρθωσε ο Θεός μέσω των προφητών και της Θεοτόκου να συνεχίζει το έργο του, σαν να μήν υπήρξε η παρεμβολή του Εωσφόρου, άγνωστο. Ότι η ενσάρκωση θα γινόταν και στον παράδεισο, όπως έγινε στον παράδεισο, στην κεχαριτωμένη Μαρία, άγνωστο! Κατά την γνώμη του ο Εωσφόρος ανέτρεψε την βούληση του Θεού, είχε την δύναμη! Είναι αντίπαλος του Θεού! Ο άνθρωπος του έχει δύναμη έναντι του Θεού και της αλήθειας. Γι’αυτό και ο ίδιος τολμά με αρρωστημένη θρασύτητα να ανατρέπει την αλήθεια του Πατερικού δόγματος και όπως είδαμε τελευταίως να διορθώνει και το Ευαγγέλιο. Να τίθεται υπεράνω και των Ευαγγελιστών. Ώς προς την μέθοδο.
Αυτά τα σκουπίδια συνεχίζουμε να μαθαίνουμε ελέω ΟΟΔΕ, σαν Ορθοδοξία!
(Συνεχίζεται)
Αμέθυστος
