Ποιες έγνοιες και πόσα βάσανα σε αποκάμανε;
Σε ποια ονειρατα ταξιδεύει αραγες το βασανισμένο μυαλό σου ;
Το αυλακωμενο πρόσωπο ...το γερμενο σώμα και τα αδύναμα γεμάτα ρυτίδες χέρια σου ,κυρά μου είναι μάρτυρες ....το λέγω γω αυτό γιατί ξέρω...και μη ρωτήσεις πως ....ξέρω.....
Μην ανοίξεις τα μάτια και μη μου μολογησεις τίποτα γιατί τα διαβάζω όλα σαν βιβλίο ανοιχτό και πολύτιμο....το καλύτερο από όλα όσα έχω διαβάσει....
Κάθε σελίδα μου βουρκωνει τα μάτια ολοένα και περσότερο....κάθε λέξη και κάθε γράμμα μου ταξιδεύει τη σκέψη να ξέρεις κυρά μου σε όλα όσα κουβαλάς στη γερασμένη σου πλάτη...τη γερμενη μέχρι τη γης ....
Θα σου πω για τα παιδιά που γέννησες μοναχη και τα αναθρεψες με αίμα και ποτάμια ιδρώτα...
Θα σου πω που διαβαινες ξυπόλυτη και νηστικη κακοτραχαλα μονοπάτια για να μην είναι αδειανά τα πιάτα στο σπιτικό σου...
Και τα σκισμένα ματωμένα ποδάρια σου ποτές δεν πονεσανε ....
Θα σου πω πως δεν έκλεισες μάτι νύχτες και νύχτες στο πλάι των σπλάχνων σου ..όταν το είχαν ανάγκη....
Να σου θυμίσω θέλω πως ποτέ δεν έφαγες την τελευταία μπουκιά ούτε ήπιες την τελευταία σταγόνα από νερό ακόμα και αν το σώμα σου το είχε ανάγκη για να σταθεί όρθιο...
Που παλεψες μια ζωη ολόκληρη μέσα στο κρύο...τη βροχη και το λιοπυρι...
Και δεν είχες το δικαίωμα....δεν σου πέρασε από τη σκέψη να πεις : __κουράστηκα....
Που έβαζες εκείνα που ήξερες πως αρέσανε και τα είχανε φτιάξει τα χέρια αυτά τα ρυτιδωμένα, εκει που ήξερες πως θα τα φτάνουν τα παιδικά χέρια ....και έκανες πως δεν έβλεπες ....δεν το πρόσεχες...
Που όταν έχασες το σύντροφο στην τυραννισμενη ζωή σου δεν κιοτεψες ούτε στιγμή.....εσφιξες τα χέρια γροθιά και παλεψες διπλά....και νίκησες ....
Ειιιιιι....κυρά ....αυτά τα ονείρατα βλέπεις....;
Αυτά βλέπεις.....είμαι σίγουρος γι αυτό γυναίκα ηρωίδα...
Είμαι σίγουρος γιατί ξέρω...
___γεια σου βρε μάνα......
Ευτυχία Κολιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου