«Θεϊκά σημάδια».

(Ναι, Κύριε ο Θεός ο Παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου – Αποκ. 16,7)

Στο διαθέσιμο υλικό της Τηλεοράσεως, το οποίο παρουσίαζε (η T.V.) σε άτυπη ιεραρχία, στις (πλημμυρικές) καταστροφές με την μέγιστη κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική ή επιστημονική βαρύτητα, ο δραματικός τίτλος της καταγραφής τους, ήταν: «ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ».

Ο απόλυτα αληθινός, ερμηνευτικός – αξιολογικός χαρακτήρας όλων των δοκιμασιών – αντιξοοτήτων που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, ευρίσκεται συνοπτικά στο ιερό κείμενο της Αποκαλύψεως. Ενδεικτικά: «Και ήκουσα του θυσιαστηρίου λέγοντας∙ ναι, Κύριε ο Θεός ο Παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου» (Αποκ. 16, 7).

Ο Αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος Τοσέβ και ο π. Σεραφείμ Ρόουζ, στον Ορθόδοξο σχολιασμό τους στην «Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη», σελ. 243, γράφουν:

«Γι’ αυτό, ο Αγ. Ιωάννης λέει, ακούστηκε φωνή από το ουράνιο θυσιαστήριο που επαινούσε τη δικαιοσύνη της κρίσης του Θεού, που ξεπερνά κάθε νου. Από τα Ευαγγέλια γνωρίζουμε, ότι οι επουράνιες δυνάμεις χαίρουν για εκείνους που σώζονται με τη μετάνοια ενώ θρηνούν για εκείνους που χάνουν την οδό της αλήθειας και ευχαριστούν τον Θεό για την τιμωρία όσων καταπάτησαν τις Θείες Eντολές, γιατί με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουν, τουλάχιστον εν μέρει, να λάβουν συγχώρηση αμαρτιών» (Αγ. Ανδρέας κεφ. 48).

Για την πνευματική κατανόηση μιας φυσικής καταστροφής, αξίζει η εξιστόρηση του 16ου Κεφ. της Αποκάλυψης, όπου οι επτά (7) Άγγελοι ρίχνουν τις φιάλες της οργής του Θεού επάνω στη Γη. Σχετικά διαβάζουμε: «Και ήκουσα μεγάλης φωνής εκ του ναού λεγούσης τοις επτά αγγέλοις∙ Υπάγετε και εκχέατε τας επτά φιάλας του θυμού του Θεού εις την γην» (Αποκ. 16, 1).

Ο Αγ. Ανδρέας παρατηρεί: «όλα τα στοιχεία της φύσης έχουν ανατεθεί σε αγγέλους» (κεφ. 48).

Να θυμηθούμε και ένα παράλληλο χωρίο της Γραφής:

«Και οι ιχθύες οι εν τω ποταμώ τελευτήσουσι και εποζέσει ο ποταμός, και ου δυνήσονται οι Αιγύπτιοι ποιείν ύδωρ από του ποταμού» (Έξοδος 7, 18).

Ερμηνεία: «Τα ψάρια που βρίσκονται στο ποτάμι, θα ψοφήσουν. Ο Νείλος, που είναι πηγή ζωής για την Αίγυπτο, θα γίνει βρωμερός και δεν θα μπορεί πλέον κανείς Αιγύπτιος να πίνει από τα νερά του ποταμού» (Μ. Δομουχτσής – «ΣΩΤΗΡ»).

Γνωρίζουμε, ότι το σύγχρονο Ελληνικό (άθεο) κράτος νοσεί βαθειά, βαθύτατα (καθώς και η ανθρωπότης), αφού ευρίσκονται στο πνεύμα της Αποστασίας από τον αληθινό Τριαδικό Θεό∙ προσπαθούν (ακόμη) και τις σαρκικές – σεξουαλικές διαστροφές να τις αναγάγουν σε κοινωνικό ρεύμα!

Τα κοινωνικά συστήματα, χωρίς ποτέ να υψωθούν στη θέση του «Διακόνου του Θεού» (Ρωμ. 13, 4), αφού πρώτα δημιούργησαν δαιμονική – τεράστια (μη σωτήρια) επίδραση στο μυαλό των ανθρώπων, σήμερα, επιχειρούν την αλίευση των ψυχών, να τις διοχετεύσουν σε κολάσιμη κοίτη, με έσχατο μένος να σφραγίσουν τους ανθρώπους με το «χάραγμα του θηρίου».

Κατάφεραν να αποκοιμίσουν την επαγρύπνηση των επισκόπων, αλλάζοντας την ταυτότητά τους (οικουμενιστές).

Να υπογραμμίσουμε, στο σημείο αυτό, τη δύναμη υποβολής των εικόνων, λέξεων και εκπομπών κ.λ.π. που χρησιμοποιούν τα Μ.Μ.Ε. «πληροφόρησης»∙ έχουν γεμίσει άγχος τους ανθρώπους οι διαφημίσεις «προϊόντων», επειδή δεν μπορούν – αδυνατούν να σταθούν στο διαφημιζόμενο πρότυπο – επίπεδο «ευτυχούς» ζωής!

Ανεξάρτητα από τη Γραφή, ακόμη και κοσμικοί κοινωνιολόγοι, παρατηρούν: «ο όχλος (μάζα) δεν κρίνει με τη λογική, αλλά υπακούει στα πάθη και στα συναισθήματα» (Γ. Λεμπόν).

Γνωρίζουμε, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι στη σειρά των στόχων της Νέας Τάξης, που έχει κτίσει αναθεωρήσεις (οικουμενισμός – πανθρησκεία) στον ευρύτερο εκκλησιαστικό περίγυρο∙ Εδώ μαίνεται η τρικυμία, τα πραγματικά αποστατικά γεγονότα, η βαθύτερη αιτία των «φυσικών» καταστροφών που έπληξαν την πατρίδα μας. Ενώ ο πιστός λαός αξιώνει από τους επισκόπους – κληρικούς πλήρη συνέπεια στην Ορθοδοξία, στο εκκλησιαστικό ήθος, ο ίδιος ιδιωτεύει στην «άσκησή» του, στα ουκ ολίγα συμβιβασμένα «αρχονταρίκια» των Ι. Μονών, στην «υπακοή» γερόντων που δεν εκφράζουν το αγωνιστικό φρόνημα της Ορθοδοξίας. Ερώτημα:

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Πότε τα τρακτέρ των αγροτών (πανελλαδικά) βγήκαν στους δρόμους ενάντια στον οικουμενισμό και στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης; Ενάντια στις αντιχριστιανικές νομοθεσίες των αφορισμένων; Ενάντια στις εκτρώσεις; Έως πότε η ανοχή επιείκεια του Θεού απέναντι στις βδελυρές πράξεις αποστασίας (προδοσίας) από την Ορθόδοξο Πίστη;

Πότε ο ελληνικός λαός (γενικά), ως φοβερός τυφώνας, ως «τσουνάμι», έδειξε την αντίθεσή του στην παναίρεση του οικουμενισμού; Ποτέ!

Βέβαια, όλοι μας έχουμε το μερίδιο ευθύνης για την πορεία της εκκλησίας και του τόπου.

Ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει, ότι βασική παράμετρος της αγάπης – δικαιοσύνης του Θεού, είναι και οι φυσικές καταστροφές, ως μήνυμα μετανοίας μακράς πνοής.

Οι πρόσφατες καταστροφές αποτελούν απάντηση στον τεχνολογικά καλωδιωμένο άνθρωπο (homo Proteus), που έγινε υπερόπτης, πιστεύοντας ότι με τις νέες τεχνολογίες θα σωθεί στα πλαίσια της ελεύθερης οικονομίας – αγοράς, όπως τον διαβεβαιώνουν (κοιμίζουν) τα σύγχρονα «αστικά» παραμύθια!

Έχει δίκιο ο Αγ. Μάξιμος Ομολογητής:

«Εκ γαρ του ευλόγως ή παραλόγως τοις πράγμασι χρήσασθαι, ή ενάρετοι ή φαύλοι γινόμεθα» (κεφ. περί αγάπης).

Για τη σύγχρονη Ελλάδα ισχύει το δεύτερο!

Στην παγκόσμια βιβλιογραφία έχουν καταγραφεί περισσότερες από εκατό (100) μεγάλες – συγκλονιστικές καταστροφές (φυσικές – ανθρωπογενείς).

Να υπογραμμίσουμε, ότι υπάρχουν και καταστροφές που εκτείνονται (σταδιακά) σε μεγάλες χρονικές περιόδους ενώ, όπως το AIDS, εξελίσσεται ακόμη σε παγκόσμια κλίμακα.

Παραδείγματα

1ο Ευρώπη (1347 – 1351) – Πανώλης – 75.000.000 νεκροί

2ο Επιδημία Γρίπης (1918 – 1919) – 22.000.000 – 40.000.000 νεκροί

3ο Επιδημία AIDS (1970 – έως σήμερα) – πάνω από 22.000.000 νεκροί

4ο Ο Λιμός (1876 – 1878) στην Κίνα – 9.000.000 έως 13.000.000 νεκροί

5ο Ξηρασία – Επιδημίες (1896 – 1901) – Ινδία: 8.250.000 νεκροί

6ο Ο Λιμός στην Ουκρανία (1932 – 1933): 7.000.000 νεκροί

7ο Επιδημία ευλογιάς – Μεξικό (1520 – 1521): 4.000.000 νεκροί

8ο Οι Πλημμύρες του Κίτρινου Ποταμού (Κίνα): Από το 2297 π.Χ. έως σήμερα: ανυπολόγιστοι νεκροί

9ο Ο Μεγάλος σεισμός (1556) στην Κίνα: 830.000 νεκροί

10ο Ο Τυφώνας «Κατρίνα» στην Ν. Ορλεάνη (ΗΠΑ) (29/8/2005) κ.λ.π.

Αναμφίβολα, υπάρχει ο ισχυρισμός «δεν υπάρχει τρόπος αποτροπής των φυσικών καταστροφών».

Εμείς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν πιστεύουμε σε μια ανυπέρβλητη σκληρότητα της Φύσης (Κτίσης). Πιστεύουμε στην (αγαπητική) δίκαια κρίση του Θεού.

Η συνολική κοινωνική αμαρτία είναι αιτία καταστροφής, πρόσκαιρης (ή) και αιώνιας. Η Αποκάλυψη είναι σαφής:

«Οι άνθρωποι… εβλασφήμησαν το όνομα του Θεού του έχοντος εξουσίαν επί τας πληγάς ταύτας, και ου μετανόησαν δούναι αυτώ δόξαν» (Αποκ. 16, 9).

 ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

 

---