Περί αυγού ο λόγος

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν καμιά εκατοσταριά νοματαίοι

κλεισμένοι μέσα σε μια σπηλιά.

Ένας κακός γίγαντας, είχε βάλει μια τεράστια πέτρα

ακριβώς μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς

και κανείς τους δεν μπορούσε να βγει.

Τα τρόφιμα που είχαν ήταν ελάχιστα

και μετά βίας θα επιβίωναν μερικές εβδομάδες.

Έτσι οι "φυλακισμένοι" άρχισαν να "αντιδρούν"

για να "σωθούν" από τη δύσκολη συγκυρία.

Ο ένας φώναξε δυνατά "να πιάσουμε από εκεί από την άκρη

για να κουνήσουμε τον βράχο και να βγούμε, εγώ ξέρω!".

Δυο τρεις συμφώνησαν και πήγαν μαζί του.

Τράβηξαν, τράξηξαν αλλά τίποτα.

Ένας άλλος είπε "να πάμε μέσα στη σπηλιά στο βάθος

μήπως και βρούμε καμιά τρύπα να βγούμε".

Δυο τρεις συμφώνησαν και πήγαν μαζί του για να "σωθούν".

Ένας τέταρτος είπε "να κάνουμε άλλη τρύπα στη σπηλιά,

εγώ θα σας σώσω" και πήγαν δυο τρεις μαζί του

και άρχισαν να χτυπούν με πέτρες στον βράχο.

Έτσι τα εκατό άτομα χωρίστηκαν σε 20 ομάδες

που ακολούθησαν "την ιδέα" που πίστεψαν.

Όλοι ήθελαν το ίδιο πράγμα, δηλαδή να βγούνε από τη σπηλιά,

όμως οι περισσότεροι ήθελαν να βγουν "με τον δικό τους τρόπο".

Ένας καημένος πίσω πίσω που τους έβλεπε να αγκομαχούν,

και είδε πως είναι πολλά άτομα,

αποφάσισε να πει την άποψη του κι αυτός.

"Αν προσπαθήσουμε να ενωθούμε όλοι μαζί και πιάσουμε

από μια άκρη τον βράχο, μπορούμε να τον μετακινήσουμε".

Αλλά οι άλλοι άρχισαν να του πετούν πέτρες.

"Τι ξέρεις εσύ τώρα;"

"Το θέμα μας είναι να βγούμε από εδώ και όχι να ενωθούμε".

"Μην μας καθυστερείς με "δευτερεύοντα πράγματα".

Κι έτσι οι μέρες περνούσαν και τίποτα δεν γίνονταν.

Ώσπου μια μέρα οι τροφές τελείωσαν

και "τους μπήκε το αυγό στον κώλο".

Τότε αποφάσισαν να αφήσουν στην άκρη τις ιδεολογίες

και τα αρχηγιλίκια και έπιασαν όλοι μαζί

να μετακινήσουν τον βράχο.

Κι έτσι κι έγινε.

Ο βράχος μετακινήθηκε.

Όταν βγήκαν έξω, όλοι έλεγαν πως

"χάρη στη δικιά τους -επανάσταση-,

χάρη στη δικιά τους ιδεολογία" σώθηκαν από τον βέβαιο χαμό.

Και κανείς δεν έδινε σημασία στον καημένο

που τους το έλεγε από την αρχή "να ενωθούν".

Κι έτσι εκείνος έφυγε με το κεφάλι σκυμμένο.

Όμως η αλήθεια ήταν πως κανείς δεν βοήθησε πραγματικά,

εκτός από το "αυγό" που "τους μπήκε στον κώλο".

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

 Yannis Bakman