ΞΕΥΡΕΙ ΤΟ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ

Γράφει ο Κώστας  Κακογιάννης 

 

Είπα να κάμω λίγη ποδηλασία. Με διάθεση για «περιπέτεια», ακολούθησα την αντίθετη από την πεπατημένη και κατευθύνθηκα προς το Λιμάνι. Έφτασα όμως σε αδιέξοδο, με μόνη μου επιλογή, αν θα συνέχιζα παραλιακά, να σκαρφαλώσω με το ποδήλατο πάνω σε ένα στενό τοιχαράκι, που χώριζε τη θάλασσα από ένα εγκαταλελειμμένο οινοποιείο.

Περπατώντας με το ποδήλατο, είχα το στοιχειωμένο συγκρότημα στα δεξιά μου, το οποίο ήταν φυλακισμένο μέσα στην άγρια βλάστηση και το σκουριασμένο συρματόπλεγμα. Ξαφνικά όμως, στο βάθος μέσα από το παράθυρο ενός από τα μισογκρεμισμένα κτήρια, ξεπρόβαλε μια απίστευτη φιγούρα με διαπεραστικά γαλάζια μάτια, που μου έκοψαν την ανάσα!

Θέλοντας να την γνωρίσω, τρύπωσα με το ποδήλατο από ένα παραβιασμένο σημείο.

«Ελευθερία» την ονόμασα, γιατί φυσώντας τις παλάμες της, ωθούσε ένα πολύχρωμο πουλί να πετάξει, να ελευθερωθεί!

Οξύμωρο, αφού η ίδια ήταν φυλακισμένη από τα συρμάτινα αγκάθια, καταδικασμένη να θυσιαστεί, αφού ο τοίχος στον οποίο την ζωγράφισε ο άγνωστος καλλιτέχνης, σύντομα θα γκρεμιστεί για να περάσει ο αυτοκινητόδρομος που θα ενώνει τη Μαρίνα με το νέο λιμάνι.

Ευτυχώς είχα στο σακίδιο κάμερα και drone και έτσι κατάφερα να απαθανατίσω το βλέμμα της. Συγκινημένος, αφιέρωσα σε αυτήν και στον άγνωστό της ζωγράφο τους στίχους ενός άγνωστου ποιητή του 16ου αιώνα, που μελοποίησα όταν ήμουν στρατιώτης, το «Ξεύρει το η Αγάπη Μόνο» από τις Ρίμες αγάπης.

Αχ πόσο θα 'θελα να μάθω ποιος την εμπνεύστηκε και αν ποτέ υπήρξε αυτή η γυναίκα ή αν ήταν απλά ένα πλάσμα από τη φαντασία ή τη φαντασίωσή του.

 

 

Υ.Γ. Η ηχογράφηση της φωνής μου έγινε επί τόπου (αν προσέξετε, πάνω στο κράνος έχω μικρόφωνο). Όταν γύρισα σπίτι, πρόσθεσα από πάνω τη συνοδεία με το πιάνο.

ποίηση ΑΓΝΩΣΤΟΥ 16ος αι.

μουσική, βόντεο & ερμηνεία ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

 

Αγαπώ σε αμμά μουλλώννω

τον αμέτρητον μου πόνον

Ξεύρει το η αγάπη μόνον

το μαρτύριον που χώννω

Κι αν ουδέν το φανερώννω

σ’ όσον νιώθω π’ αφορμή σου

κάμνω το για την τιμή σου

μηδέν πεις πως την μακκώννω

Ξεύρει το η αγάπη μόνον

το μαρτύριον που χώννω