Αγράμματες γιαγιάδες μιλούσαν από καρδιάς με τους ανθρώπους και τους Αγίους- τους αγαπούσαν πολύ τους Αγίους, ήταν οι φίλοι τους- πλούσιες μέσα στη φτώχεια τους, χωρίς πτυχία και περγαμηνές μας μεγάλωσαν, μιλώντας μας μόνο με τη ζωή και την αγάπη τους. Η ευλογία βλέπετε, δεν περιορίζεται στο σπίτι της,τίποτε αποκλειστικά δικό της, μοιράζεται στη γειτονιά, όπως μοιραζόταν το ψωμί, το γάλα, τα γεννήματα της γης. 40 χρόνια από το θάνατο της γιαγιάς μου, που μου έδωσε και το όνομά της.
Αιωνία της η μνήμη.
1 σχόλιο:
Αιώνια η μνήμη σε όλες αυτες τις αδολες αγνές ψυχές γεμάτες από πίστη και την χάρη του Παναγίου πνεύματος.
Την ευχή τους να έχουμε.
Δημοσίευση σχολίου