Πάλι χαράματα ξυπνάς με δάκρυα στα μάτια σουτο ίδιο όνειρο μου λες το είδες πάλι χθεςάκου πως κάνει o ναργιλές που πίνει τα κομμάτια σουάκου πως παίζει o μπαγλαμάς πάνω απ' τις σκεπές.
Καβάλησες τη μουσική και πέρασες τη θάλασσαύστερα μέσα σε μια αυλή κατέβηκες αργάO γέρος σου σε μια γωνιά σε φώναζε αντάρτισσακι η μάνα σου έλεγε "ποτέ μην ξαναφύγεις πια".
Θα σε περνάνε για τρελήπου θες να πας στο Αϊβαλίρεμπέτικα να τραγουδήσειςΘα σου κολλήσουν ρετσινιάθα λένε η Στέλλα η Σμυρνιάαπ' το χασίσι έχει κολλήσει.
Ύστερα σ' ένα φορτηγό κουβάλαγες την προίκα σουπου φύλαγες μία ζωή για κείνη τη στιγμήπου 'ναι κορίτσι μου γλυκό η ομορφιά κι η γλύκα σουτώρα η δικιά σου η φωνή κατάντησε κραυγή.
Τα έβαλες με το Θεό για το ντουνιά τον άπονοπου κάνανε τη γειτονιά καμένο μαγαζίστο ένα χέρι το τζουρά στα μάτια το παράπονοV' αναρωτιέσαι πια κανείς να ζει ή να μη ζει.Θα σε περνάνε για τρελήπου θες να πας στο Αϊβαλίρεμπέλικα να τραγουδήσειςθα σου καλλύσουν ρετσινάθε λένε η Στέλλα η Σμυρνιάαπ' το χοσίσι έχει καλλήσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου