'Οπαδική βία:Πόσες φορές σου φώναξαν οι αδικοχαμένοι νεκροί πώς αυτή η χώρα έχει γίνει σφαγείο για το χατίρι μιας μπάλας;''

..Η ερώτηση απευθύνεται προς εσένα, προς εμένα, προς την Πολιτεία, προς όλους μας. Εδώ βρίσκει απόλυτη εφαρμογή ο λόγος του Χριστού: «άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους». Απονεκρώθηκαν οι αξίες μας και εισπράττουμε το τίμημα. Θερίζουμε τον «πολιτισμό» που σπείραμε. Μια πνευματικά νεκρή κοινωνία, παράγει όλο και περισσότερο θάνατο. Τον εισάγει και τον εξάγει. Τον προσκαλεί από άλλες χώρες και τον μεταδίδει παντού...

...Ονομάζουμε «γιορτές» του αθλητισμού, τα αθλητικά events ενός συστήματος που κυριαρχούν οι αυτοκρατορίες των βαρόνων και τα φυτώρια των δολοφόνων, επειδή μας τάζουν για το τέλος της σεζόν ένα αστραφτερό μέταλλο σε μορφή Κυπέλλου. Μνημείο για την εγωμανία μας, με ετήσια ανανέωση ή έστω ελπίδα ανανέωσης....

...Άραγε συλλογιστήκαμε καλά αυτό που έγινε στη Νέα Φιλαδέλφεια; Δεν είναι μόνο η ανυπαρξία του κράτους και η αδράνεια των Αρχών. Αυτό είναι το ένα μεγάλο ζήτημα. Το άλλο είναι ότι έχουμε φτάσει σε σημείο κοινωνικής σήψης, ώστε να προσκαλούμε ξένους για να μας βοηθήσουν να σφάξουμε συμπατριώτες μας....

...Είχαμε «εμφύλιο» χάριν των ομάδων, και τώρα έχουμε και «εμφύλιο» δι’ αντιπροσώπων. Βρίσκουμε περισσότερα κοινά να μας ενώνουν με έναν «αδελφοποιημένο» μαχαιροβγάλτη από την Κροατία, παρά με τον συμπατριώτη μας που φοράει μια κίτρινη, κόκκινη, πράσινη ή ασπρόμαυρη φανέλα. 

Ξέρεις, η βία δεν περιορίζεται στην αφαίρεση ζωής. Είναι μια αλυσίδα βημάτων που οδηγεί τον άνθρωπο στο δολοφονικό ξέσπασμα. Πριν σκοτώσεις τον συνάνθρωπό σου, τον είχες χτυπήσει. Πριν τον χτυπήσεις, τον είχες βρίσει. Πριν τον βρίσεις, τον είχες υποβιβάσει στα μάτια σου. Πριν τον υποβιβάσεις στα μάτια σου, είχες πιστέψει πως είσαι ανώτερος από αυτόν λόγω επιλογής ομάδας, ιδεολογίας, άποψης κλπ. Πριν πιστέψεις ότι είσαι ανώτερος, έψαχνες κάτι να κάνεις το «κομμάτι» σου, γιατί δεν βρήκες καμία αξία να γεμίζει τη δίψα σου για κοσμική αναγνώριση.

 Sportime