Έφυγε ο Αϊ- Κοσμάς…
τώρα ποιος θα παρηγορεί τους σκλάβους Έλληνες;
Ένας Γέροντας που βάδιζε στο δρόμο είπε:
“Θα μας παρηγοράν οι διδαχές του.
Θα μας παρηγοράν οι προφητείες του.
Είπε ο άϊ-Κοσμάς πως για πληρωμή στους κόπους του θέλει να κάνουμε όσα μας δίδαξε”.
Οι Τούρκοι τον κρεμάσαν
τον Αιτωλό
τον γδήσαν και τον πέταξαν
στον ποταμό.
Και οι χριστιανοί ψάχναν να βρουν
τον αϊ- Κοσμά
μεσ΄τα νερά του ποταμού
μα πουθενά!
Ένας παπάς εψές αργά
μονάχ΄ αυτός
είδε στα κύματα να λάμπει
ο Αιτωλός.
Τον αγκαλιάζει, τον φιλεί,
ήταν ορθός
μες΄τα νερά του ποταμού
σαν ζωντανός.
Του βάζει ράσο και στην βάρκα
τον τραβά.
Και στα κρυφά τον κουβαλά
στην εκκλησιά.
Ήρθαν παπάδες, Δεσποτάδες,
Χριστιανοί,
και τον κηδέψαν με ψαλμωδίες
και με τιμή.
Επάνω του έλαμπε και ολόγυρά του
άγιο φως.
Μοσχοβολούσε το λέιψανό του
θυμιατός.
Χαμογελούσε λες και ευλογούσε
σα ζωντανός.
Λαμποκοπούσε ο Άϊ- Κοσμάς
ο Αιτωλός.
Ευγνωμοσύνη του χρωστά
κάθε Ρωμιός.
Κερί του ανάβει στο μανουάλι
ο Χριστιανός.
Η Ρωμιοσύνη, Πατροκοσμά,
δε λησμονεί,
το μαρτύριό σου,την αγιοσύνη,
τη διδαχή.
Ποίημα της μοναχής Ευθυμίας, εκδ. Ι. Μονής Αγ. Κοσμά Αιτωλού, Μεγαδένδρου Θέρμου.
Γκιουζέλης Δημήτριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου