Το δεινόν βουλευτήριον

---

 

Γράφει ο Θεόφιλος Πουταχίδης

Στο πρόσφατο προεκλογικό άρθρο μου «Ψήφος Μακρυγιαναίικη» έγραφα: «Στην αρθρογραφία μου υπήρξα σαφής και διαχρονικά συνεπής. Δεν μίλησα για “χριστιανικά” κόμματα, αλλά για την ανάγκη να υπάρξουν κάποια που καταστατικά και κυρίαρχα θα εμφορούνται από τις ευγενικές αρχές του ελληνικού κι ορθόδοξου ήθους».

Το κόμμα «ΝΙΚΗ» διατείνεται ότι εκπληρώνει αυτήν την ανάγκη. Όσοι, λοιπόν, διαβάζουν τα γραπτά μου, παρασυρμένοι και απ’ τη σύμπτωση ότι στο εξώφυλλο του πρώτου μου βιβλίου² υπάρχει η «Νίκη της Σαμοθράκης», θα πιστεύουν ότι βλέπω θετικά την εκλογική επιτυχία του συγκεκριμένου κόμματος. Πράγματι, θεωρώ την είσοδο της «ΝΙΚΗΣ» στη Βουλή ως γεγονός θετικό. Ωστόσο, είμαι επιφυλακτικός. Περιμένω να δω πολιτικό και κοινοβουλευτικό έργο, πράξεις, δράσεις και επιλογές· από λόγια χορτάσαμε.

Κάθε νεότευκτος οργανισμός πάντοτε περιέχει στην αρχική ανθρωπογεωγραφία του, στοιχεία της εν δυνάμει επιτυχίας ή της αποτυχίας του. Το ποια πορεία θα πάρουν τα πράγματα εξαρτάται από το ποια στοιχεία προοδευτικά θα επικρατήσουν. Η «ΝΙΚΗ» δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Η επιλεκτική αλλαγή της σειράς των υποψηφίων σε ψηφοδέλτια νομών, όπου μετά τα αποτελέσματα των πρώτων εκλογών διαφαινόταν δυνατότητα εκλογής υποψηφίου, δεν είναι καλός οιωνός.

Τώρα, μετά την εκλογική αναμέτρηση –ώστε να μην θεωρηθεί η παρέμβασή μου κακοπροαίρετη και υποβολιμαία– είναι η στιγμή για τεκμηριωμένη, γόνιμη και αυστηρή κριτική. Όχι γιατί μου πέφτει λόγος για τα εσωκομματικά ενός κόμματος του οποίου δεν είμαι μέλος. Μάλλον, γιατί δεν συνηθίζω να σιωπώ, όταν βλέπω αδικίες και –κυρίως– όταν παραποιούνται οι αρχές του ορθόδοξου ήθους από κάποιους που εμφανίζονται να το παραδέχονται και να το υπηρετούν.

Η αλλαγή υποψηφίων στα ψηφοδέλτια από τις πρώτες εκλογές (της σταυροδοσίας) στις δεύτερες (της λίστας) ήταν πράξη άδικη και ηθικώς μεμπτή. Τον εκλογικό αγώνα που έδωσαν οι υποψήφιοι στις πρώτες εκλογές τον σεβάστηκαν ως και τα κόμματα του κομματικού φεουδαλισμού. Δεν χρειάζεται πτυχίο Θεολογίας, για να γνωρίζει κανείς ότι η αδικία είναι πράξη αντίχριστη· αυτό το ξέρουν κι οι πέτρες. Φοβάμαι, όμως, πως τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.

Δεν υπήρξε δείγμα αιδούς και μετάνοιας για τη διάπραξη της αδικίας. Αντιθέτως, υπήρξε επίσημη ανακοίνωση του κόμματος της ΝΙΚΗΣ όπου επιχειρείται η δικαιολόγηση της αδικοπραξίας με νηπιώδη επιχειρήματα διανθισμένα με κενές περιεχομένου ηθικολογίες, «ιησουίτικες» παραθεολογίες, φαρισαϊσμούς και τοξικά υπονοούμενα αμαύρωσης των αντιφρονούντων.³ Επομένως, δεν πρόκειται για μεμονωμένο πολιτικό παραστράτημα. Εδώ, αντί για το ορθόδοξο φρόνημα, αναδεικνύεται ένα φρόνημα εξουσιαστικό και πτωτικό – εγκόλπωσης της πτώσεως του ανθρώπου, δηλαδή,  με τη θεολογική έννοια του όρου.⁴   

Καταρχάς, στην ανακοίνωση γίνεται λόγος για τον δρόμο του «Εμείς και της Θυσίας».³ Άρα, υπάρχει η παραδοχή: κάποιος έπρεπε να θυσιάσει κάτι. Στην προκειμένη περίπτωση το θύμα ήταν η πρώτη σε σταυρούς υποψήφια του νομού Λάρισας στις εκλογές του Μαΐου. Στην πρώτη (εκλόγιμη) θέση της λίστας των εκλογών του Ιουνίου τοποθετήθηκε κάποιος άλλος. Εδώ, βέβαια, δεν έχουμε μια περίπτωση οικειοθελούς θυσίας, αλλά μιας ειδωλολατρικού τύπου στανικής θυσίας κάποιας «Ιφιγένειας», για να πνεύσει ο άνεμος που φουσκώνει τα πανιά της κομματικής ευνοιοκρατίας. Στην συγκεκριμένη συνάφεια, μάλιστα, το Μακρυγιαναίικο «εμείς» προκαλεί θυμηδία σε όσους γνωρίζουν τι σέρνει ο Στρατηγός σ’ αυτούς που καταφρονούν, εμπαίζουν και δεν ανταμείβουν δίκαια τους αγωνιστές.

Το εν πολλοίς αόρατο, αλλά εσωκομματικά πανίσχυρο όργανο του κόμματος που ονομάζεται «Βουλευτήριο», προτίμησε να αδικήσει, δηλαδή να πράξει αντίθεα, ώστε να εξασφαλίσει αυτό που κατά τη γνώμη του θα ήταν η «βέλτιστη  κοινοβουλευτική εκπροσώπηση».³ Η ιδιογνωμοσύνη, όμως, κατά παράβαση των Θείων νόμων, όχι ως αιτία μιας κάποιας αμαρτωλής πράξης, αλλά ως πάγια νοοτροπία και ψυχισμός, είναι δείκτης πτωτικού φρονήματος⁴ και της νοσηρής φιλαρχίας που θέλει τον «σκοπό να αγιάζει τα μέσα».

Ποια, όμως, ήταν τα κριτήρια του Βουλευτηρίου για την ιδιότυπη προεκλογική μεθόδευση προς κατάρτιση μιας κοινοβουλευτικής ομάδας αρίστων; «Κατά προτεραιότητα» ήταν: «πρωτίστως, το ομαδικό και θυσιαστικό πνεύμα της ΝΙΚΗΣ, δεύτερον χαρακτηριστικά, όπως γνωστικό υπόβαθρο, εμπειρία και εξειδίκευση και τέλος ασφαλώς, η σειρά σταυροδοσίας των τελευταίων εκλογών».³ Το πρωτεύον κριτήριο δεν εξετάζεται, γιατί: α) είναι υποκειμενικό και β) έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από κάθε είδους τύραννους, δικτάτορες και αρχηγούς καλτ αιρέσεων στην ανθρώπινη ιστορία. Το τρίτο κριτήριο δεν μπορεί να έπαιξε ρόλο στην περίπτωση μας (η αδικημένη υποψήφια ήταν πρώτη σε σταυρούς). Αυτό που μένει είναι το δεύτερο: ένας δικηγόρος με μεταπτυχιακό προτιμήθηκε αντί της θεολόγου εκπαιδευτικού.

Σύμφωνα με το… «ομαδικό και θυσιαστικό πνεύμα της ΝΙΚΗΣ»,³ βέβαια, θα μπορούσε κάλλιστα ο μη εκλεγμένος δικηγόρος να προσφέρει τις εξειδικευμένες γνώσεις του ως επιστημονικός σύμβουλος-συνεργάτης κάποιου άλλου βουλευτή του κόμματος. Αλλά φαίνεται πως οι θυσίες είναι καλές, αρκεί να τις κάνουν οι άλλοι…

Θα είναι κρίμα να εκφυλιστεί η αξιόλογη πολιτική κίνηση του κόμματος ΝΙΚΗ. Αυτό θα γίνει, όμως, εάν τα αγνά μέλη του και ο αρχηγός του δεν επιβάλουν την κάθαρση, ξεκινώντας άμεσα από τους βασικούς εισηγητές της ιδέας των αλλαγών στα ψηφοδέλτια και τους συντάκτες της τρισάθλιας ανακοίνωσης της 12/6/23.³ Ένα κόμμα που εκτός των άλλων έχει στις τάξεις του ήρωες υγιειονομικούς που μπήκαν σε αναστολή εργασίας αγωνιζόμενοι κατά της υποχρεωτικότητας των πειραματικών εμβολίων, δεν πρέπει να έχει την τύχη του ΛΑΟΣ και των ΑΝΕΛ.

 πηγή

1. Το δεινόν βουλευτήριον: Γ’ Ωδή του Κανόνος της Μ. Τετάρτης.
2. Πουταχίδης, Θ. (2017). Σαν Παλιόψαθα των Εθνών. Αθήνα: Ινφογνώμων.
3. Η ΝΙΚΗ στις εκλογές Ιουνίου 2023 για το νομό Λάρισας. 12.6.2023. https://nikh.gr/nea/422-2023-2
4. Πουταχίδης, Θ. (2017). Πενήντα και οκτώ αλεξίκακα άρθρα. Αθήνα: Ινφογνώμων.