Άγιος Ιγνάτιος Αντιοχείας και τα μυστήρια της Ιστορίας

Οι επιστολές του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας “στηρίζουν” μυστηριωδώς και τις δυο κακοδοξίες: Και το πρωτείο του πάπα ως διαδόχου του Αποστόλου Πέτρου και το πρωτείο του ορθοδόξου επισκόπου εις τύπον και τόπον Πατρός.
Το βασικό επιχείρημα των ανθρώπων που διαλύουν την παράδοσή μας με το πρωτείο του επισκόπου στηρίζεται σ’ ένα απόσπασμα επιστολής του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας στο οποίο αναφέρεται: «όπου ο επίσκοπος, εκεί και η Εκκλησία»

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Ιγνάτιος επίσκοπος της Συρίας, γύρω στα 110 μ.Χ. μετεφέρθη από την Αντιόχεια στη Ρώμη για να υποστεί το μαρτύριο. Κατά την διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού έγραψε διάφορες επιστολές προς μερικές Εκκλησίες.

Δεν μπορούμε όμως εύκολα να αγνοήσουμε ότι πίσω απ’ αυτές τις επιστολές υπάρχει ένα μεγάλο κριτικό πρόβλημα που δεν έχει βρει ακόμη την λύση του! Ποιες εγγυήσεις διαθέτουμε ότι οι γνωστές σε μας επτά επιστολές του Αγίου Ιγνατίου, οι οποίες περιέχονται στο χειρόγραφο της εθνικής βιβλιοθήκης του Παρισιού, ονόματι Colbertino, του 10ου αιώνος, και στο χειρόγραφο Mediceo–Laurenziano της Φλωρεντίας του 11ου αιώνος, οι οποίες εκδόθηκαν κατά την διάρκεια του 17ου αιώνος μαζί με άλλες έξι επιστολές του Αγίου Ιγνατίου, αναγνωρισμένες από όλους σαν απόκρυφες (γραμμένες από έναν Αρειανό επίσκοπο του IVου ή Vου αιώνος), είναι αυθεντικές, δηλαδή ανταποκρίνονται ακριβώς σε εκείνες τις επιστολές που γράφηκαν από τον επίσκοπο Ιγνάτιο γύρω στα 110 μ.Χ.;

Όλοι οι μελετητές (H. Delafosse, Adolf Bauer, Alfred Loisy) γράφουν περίπου: Το ιστορικό περιβάλλον των επιστολών είναι ανεξήγητο εάν θέλουμε να τις αναγάγουμε στην εποχή του Τραϊανού (110 μ.Χ.). Στην πραγματικότητα οι επιστολές επιδιώκουν να βοηθήσουν να υπερισχύσει ένα σύστημα πίστης και οργάνωσης το οποίο αντιστοιχεί στο αποκορύφωμα της γνωστικής κρίσεως.

Τελευταία το θέμα της αυθεντικότητας και της χρονολογίας των επτά επιστολών του Αγίου Ιγνατίου ξαναμελετήθηκε εις βάθος από τον R. Hübner και τον μαθητή του Th. Lechner. Και οι δυο ισχυρίζονται πως οι επιστολές του Ιγνατίου ασκούν στην πραγματικότητα πολεμική εναντίον των γνωστικών Βαλεντινιανών οι οποίοι δρούσαν το δεύτερο ήμισυ του ΙΙ ου αιώνος και γι’ αυτό μάλλον πρέπει να χρονολογηθούν στη δεκαετία 165–175 μ.Χ. Δεν μπορούν να έχουν γραφεί στα 110 μ.Χ. από τον επίσκοπο της Συρίας. Τα κυριότερα επιχειρήματά τους είναι τα εξής:

1. Η προπαγάνδα που γίνεται από τον Ιγνάτιο μέσα στις επιστολές υπέρ της επισκοπικής μοναρχίας δεν αντιπροσωπεύει την οργάνωση των Εκκλησιών (ούτε των Ανατολικών) του 110 μ.Χ. Αντιθέτως έρχεται φυσιολογικότερο να φανταστούμε τις επιστολές γραμμένες στην εποχή του Αδριανού (138 μ.Χ.) ή και αργότερα.

2. Ο Ιγνάτιος συγκρούεται ανοιχτά με ένα γνωστικό κίνημα που αντιστοιχεί ακριβώς στους Βαλεντινιανούς. Για παράδειγμα στην επιστολή προς Μαγνησίους (8, 2) λέει: «ο Ιησούς Χριστός … είναι ο αιώνιος Λόγος που εξήλθε από την σιωπή». Κάτι το οποίο αντικρούει ξεκάθαρα γνωστικούς του δευτέρου μισού του ΙΙου αιώνος.

Επιπλέον πρέπει να γνωρίζουμε, κάτι που γνωρίζουν όλοι όσοι συνειδητά προσπαθούν να διαλύσουν την παράδοσή μας, πως μία από τις επιστολές του Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας χρησιμοποιείται από τους παπικούς για να υποστηρίξουν το πρωτείο του πάπα ως διαδόχου του Αποστόλου Πέτρου. Η προς Ρωμαίους επιστολή του! Μόνον που και πάλι κανείς δεν μπορεί να εξηγήση πώς και γιατί, ο πρωτοκορυφαίος των Αποστόλων δέχθηκε να γίνει επίσκοπος Ρώμης, δηλαδή ένας διάκονος της εποχής, καθώς οι επίσκοποι δεν διέφεραν σε τίποτε από τους πρεσβυτέρους. Κανείς από τους 12 Αποστόλους δεν θα δεχόταν ποτέ την “τιμή” να ανακηρυχθεί επίσκοπος! Γιατί να το κάνει ο πρώτος; Προνοητικά; Για να τιμήσει τον μελλοντικό αντιπρόσωπο του Χριστού στη Γη;

Επιπλέον πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους πως με την θεολογία και την ευχαριστιακή εκκλησιολογία του Ζηζιούλα, ο οποίος βρίσκεται πλέον εις τύπον και τόπον Πατρός, ο Κύριος αναλαμβάνει αντιπρόσωπος του πάπα στην Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό είναι το βαθύ μυστικό του Bishopoque.

Εκδόσεις αμέθυστος