Άγιος Ιουστίνος Πάρβου (Pârvu) ο Ρουμάνος, ο «πρίγκιππας της Ορθοδοξίας»

 

Ο κόσμος πλησιάζει τους χαλεπούς χρόνους της Αποκαλύψεως. Η πορεία αυτή περιλαμβάνει και πολύτιμα στοιχεία θυσίας και ομολογίας. Είναι μια δοκιμασία για μας τους χριστιανούς και μια μαρτυρία των αληθειών που καλούμαστε να φέρουμε στο φως. Σήμερα, το να μην αντιδράσεις σημαίνει να μην ξεκαθαρίζεις. Κάποιοι θέλουν να διαλύσουν την Ορθοδοξία.

Ας προσευχόμαστε να πολλαπλασιάσει ο Θεός τους εργάτες Του, επειδή είναι λίγοι
Άγιος Ιουστίνος Πάρβου (Pârvu) ο Ρουμάνος,

 

Για μας τους χριστιανούς δεν υπάρχει κρίση. Η μόνη κρίση που μας αφορά είναι ότι δεν είμαστε άγρυπνοι φύλακες του έθνους και της Ορθόδοξης παραδόσεώς μας και αφήσαμε να εισχωρήσουν στη χριστιανική κοινωνία ΄΄λύκοι΄΄, άρπαγες, είτε πολιτικοί είναι αυτοί είτε εκκλησιαστικοί.
Οι ποιμένες μας ζαλίστηκαν πρόωρα από την κοσμική δόξα και δεν κατάφεραν να υπερασπιστούν, ως όφειλαν, τα δικαιώματα της Ορθοδοξίας. Εμείς είχαμε την ατυχία να γίνουμε ΄΄χλιαροί΄΄ χριστιανοί, μας άρεσε περισσότερο το ΄΄ ησυχία, τάξη και ασφάλεια΄΄. Διότι αυτοί που μας κυβερνούσαν πρόβαλαν συνεχώς την ησυχία, την ειρήνη, τη σύνεση – αρετές που είχε σε μεγάλη εκτίμηση η αθεϊστική, κουμμουνιστική ΄΄εκκλησιαστική΄΄ εκπαίδευση. Αλλά αυτή η ψεύτικη σωφροσύνη συγκάλυψε όλα τα παράσιτα, που με πονηρό τρόπο παρεισέφρησαν στην Εκκλησία μας. Δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε όλα τα ζιζάνια που ήρθαν από την Ανατολή κι από τη Δύση η, ίσως, ήταν πιο βολικό για μας να τα κουκουλώσουμε.

Είμαστε τόσο κουρασμένοι και καταπιεσμένοι, ώστε δεν ανοίγουμε το μυαλό μας, ούτε τα μάτια μας ούτε το στόμα μας. Βρισκόμαστε σε μια – με συγχωρείτε- βλακώδη λογική και γίναμε περίγελως των ξένων.
Είναι απαράδεκτο να νοθεύεις, να σκεπάζεις μιαν αλήθεια, ώστε να μη φαίνεται πια τίποτα, να συγκαλύπτεις κάθε μαρτυρία που θα μπορούσε να ελκύσει το ενδιαφέρον των επόμενων γενεών. Υπεύθυνοι γι αυτό είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κυβερνούσαν χθες και κυβερνούν και σήμερα, είναι το ίδιο σύστημα….. (σελ 169-170)

***

 

Έστησαν ένα κατάλληλο περιβάλλον, στο οποίο αναπτύχθηκε η μασονία και όλο το πολιτικό και κοινωνικό κακό. Ακόμα και ο οικουμενισμός αποτελεί εργαλείο της μασονίας. Η μασονία, καλλιεργώντας μια σχετικότητα των αξιών, αποσκοπεί στο να προσκυνάς έναν απρόσωπο ψευδοθεό, τον οικουμενικό ‘’θεό’’. Ο οικουμενισμός συμβαδίζει με την παγκοσμιοποίηση. Η ισοπέδωση όλων των εθνών, η δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και ενός ενιαίου κράτους – ταυτόχρονα με τον οικουμενισμό, που αποσκοπεί στη δημιουργία μιας πανθρησκείας η οποία θα ‘’ενώσει’’ όλες τις θρησκείες σε μια – όλα αυτά στοχεύουν στην εφαρμογή του τελικού σκοπού τους την εγκαθιδρύσει του ‘’νέου ανθρώπου’’, του αντιχρίστου.
Ο οικουμενισμός είναι ένα μεγάλο ψέμα, διότι αυτοί μιλούν στο όνομα μιας ‘’αγάπης’’ εκτός Χριστού, η οποία σε οδηγεί εκτός της Αληθείας. Εάν οι οικουμενιστές αγαπούσαν αληθινά τον κόσμο, δεν θα χώριζαν την αλήθεια από την αξία και τον πνευματικό πλούτο της αγιοπατερικης Παράδοσης της Εκκλησίας. Αυτοί απογυμνώνουν τον χριστιανισμό από την ομορφιά της Θείας Χάριτος. Ο Θεός έφυγε από αυτούς κι έμεινε μόνον ο εαυτός τους: ‘’ Όχι, εμείς δεν Σε έχουμε ανάγκη, εμείς κυβερνούμε τον κόσμο, εμείς δίνουμε το ψωμί, εμείς προσφέρουμε την ευτυχία ς’ αυτήν τη γη. Ο Ιησούς πρέπει να φυλακισθεί ξανά, για να μην ενοχλεί την πορεία μας’’. Θέλουν να διαγράψουν τον Θεό από τον κόσμο και από την ψυχή του ανθρώπου με οποιοδήποτε μέσο: αυτός είναι ο σκοπός του οικουμενισμού, τον οποίο πολέμησε και ο άγιος Ιουστίνος Ποποβιτς. Ο οικουμενισμός και η παγκοσμιοποίηση είναι πρόδρομοι των Καιρών της Αποκάλυψης…

Οφείλουμε όμως να υπερασπιστούμε, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής μας, τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών συνόδων. Για μας είναι ιερή παρακαταθήκη η μαρτυρία Πίστεως των Οικουμενικών Συνόδων, η οποία ορίστηκε από τους Αγίους Πατέρες δια του Αγίου Πνεύματος. Εάν εμείς αποκηρύξουμε αυτές τις αποφάσεις αποκηρύσσουμε και το Άγιο Πνεύμα. Στο θέμα των ιερών Κανόνων και της δογματικής αλήθειας δεν χωράει αμφιβολία. Οι ιεράρχες μας, όταν εκλέγονται στην Επισκοπή τους, δεσμεύονται με τη υποχρέωση να σεβαστούν δια βίου την ορθή Πίστη και τις Οικουμενικές Συνόδους. Εάν καταπατούν τον όρκο τους, τότε δεν είναι πλέον επίσκοποι, αφού δεν υπακούν στους ανωτέρους τους, δηλαδή στους αγίους Πατέρες. Εάν λοιπόν αυτοί δεν υπακούουν, πως θα ζητήσουν από εμάς υπακοή; Εμείς δεν υπακούμε σε ‘’κλέφτες και ληστές’’! Υπακούμε στην φωνή της Εκκλησίας , η οποία ομιλεί μέσω των θεοφόρων Αγίων Πατέρων, όχι μέσω μυαλών μεθυσμένων από τις χρυσοποίκιλτες επισκοπικές μίτρες… Αυτοί είναι υποχρεωμένοι να επανεξετάσουν τις συμφωνίες τους, η δε Εκκλησία πρέπει να επανεξετάσει τη στάση της για να ειρηνεύσει ο Ορθόδοξος λαός.

***

 

Ας το καταλάβουμε, ότι όλες οι πολιτικές και κρατικές δομές μας διευθύνονται από ένα ολόκληρο σύστημα….
Χωρίς τον Ιουστίνο Ποποβιτς ο Χριστιανισμός θα ήταν εντελώς διαφορετικός. Αυτός ήταν ο οδηγός και θεμελιωτής της Ορθοδοξίας του 20 ου αιώνα. Μ΄αυτον τον τρόπο οι Σέρβοι, μέσω του Ιουστίνου Ποποβιτς, έγραψαν χριστιανική ιστορία.
Ο κόσμος πλησιάζει τους χαλεπούς χρόνους της Αποκαλύψεως. Η πορεία αυτή περιλαμβάνει και πολύτιμα στοιχεία θυσίας και ομολογίας. Είναι μια δοκιμασία για μας τους χριστιανούς και μια μαρτυρία των αληθειών που καλούμαστε να φέρουμε στο φως.
Συνιστώ στον σερβικό λαό να ακολουθήσει πιστά το παράδειγμα της θυσίας των 1. 700.000 Σέρβων, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς και όλων των επισκόπων που θυσίασαν τη ζωή τους για τον Χριστό. Ακολουθώντας οι Σέρβοι το δικό τους λαμπρό παράδειγμα, θα γίνουν αντάξιοι των προσευχών τους. Ο Θεός θα τους προστατεύσει και στο μέλλον, όπως έκανε και στο παρελθόν. Επειδή ο Χριστιανισμός δεν επιβιώνει μέσω των πολλών αλλά μέσω των ολίγων, χάρις στην υπομονή τους, διότι μέσα από την υπομονή γεννήθηκαν οι άγιοι…
«Θα έρθουν δύσκολες εποχές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να ακηδιάσουμε. Εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, να εργαζόμαστε, να προσευχόμαστε, να είμαστε κοντά στον Θεό, να προσπαθούμε για τη σωτηρία μας κάθε στιγμή…
Δεν μιλάμε για το τέλος του κόσμου, αυτό μπορεί να έρθει τώρα, μπορεί να έρθει μετά από 50 χρόνια, μετά από 100 χρόνια. Μιλάμε για το τέλος το προσωπικό του κάθε ανθρώπου. Αυτό είναι σημαντικό. Αν δηλαδή πεθάνω εγώ, αυτό σημαίνει ότι ήρθε το τέλος του κόσμου για μένα.
Μας απασχολεί το τέλος του υλικού κόσμου. Αλλά υπάρχει και το τέλος του πνευματικού κόσμου και αυτό είναι πολύ πιο σοβαρό. Αυτή η φροντίδα για το σώμα έφερε τον κόσμο σε μια πνευματική κρίση, απ’ όπου δύσκολα ξεφεύγεις. Επειδή κανείς δεν φροντίζει για τη σωτηρία της ψυχής του. Η κρίση αυτή δημιουργήθηκε για ν’ ασχολείται ο άνθρωπος με τα υλικά. Ασχολείται μ’ ένα εντελώς δευτερεύον πρόβλημα. Αλλά για να ξεφύγει από εκεί πρέπει κι εμείς να του απλώσουμε το χέρι. Να αγαπιόμαστε και να αλληλοβοηθιόμαστε, να προσευχόμαστε μαζί, ο ένας για τον άλλον και να είμαστε συνοδοιπόροι προς τη Βασιλεία του Θεού. (σ. 138).

***

 

«Γι’ αυτόν τον λόγο σήμερα είναι πολύ δύσκολα. Οι άνθρωποι είναι πολύ μπερδεμένοι και περιμένουν να τους πει κάποιος, να ξεκαθαριστεί μια για πάντα ότι αυτή η εποχή του μικροτσίπ είναι η εποχή του Σατανά. Και γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Η πνευματική μας ζωή δέχεται επίθεση.
Αυτό δεν έχει να κάνει με την παραχώρηση κάποιου εδάφους μας, κάποιου τμήματος της Ρουμανίας. Στο παρελθόν εκχωρήσαμε την Βεσσαραβία, την Μπουκοβίνα, τμήματα της Ντομπρουτζάς. Αυτήν την φορά δεν πρόκειται για την παραχώρηση κάποιου εδάφους μας ή για την απολαβή κάποιου υλικού ή οικονομικού οφέλους. Αυτήν την φορά έχει να κάνει με την υποταγή ενός ολόκληρου έθνους 20 εκατομμυρίων Ορθοδόξων κατευθείαν στην Κόλαση, στον πνευματικό θάνατο.
Γι’ αυτό πρέπει να δώσετε μεγάλη προσοχή. Εάν δεν σας λένε τίποτα στην Εκκλησία για αυτά τα πράγματα τότε θα πρέπει να ξέρετε ότι έχουν πληρωθεί να παραμείνουν σιωπηλοί. Κι εσείς ως απλοί άνθρωποι, με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ορθώς αισθάνεστε ότι από το μικρό ποίμνιο έρχεται πολύ περισσότερη αλήθεια παρά από τον ποιμένα.
Θα έρθει η ώρα που οι ποιμένες σας θα σας πουλήσουν. Θα παρακολουθούν να σας ξεσκίζουν τα άγρια ζώα και δεν θα έρθουν να σας βοηθήσουν.
Να γνωρίζετε ότι αυτά είναι στους αποκαλυπτικούς καιρούς που πρόκειται να μας χτυπήσουν άσχημα.
Μία αμερικανική ταινία στο τέλος έγραφε το εξής συμπέρασμα: μικροτσίπ = σκλαβιά. Σημαίνει ψηφιακή σκλαβιά. Δεν ζεις άλλο. Δεν ανήκεις στον εαυτό σου. Είσαι σκλάβος σε εκείνους στους οποίους ανήκεις»

***

Η παπική ‘’εκκλησία’’ κρύβει στους κόλπους της μεγάλες αιρέσεις….
Οι συμβιβασμοί των ιεραρχών μας δεν γίνονται εξαιτίας μιας δογματικής πεποίθησης. Αυτοί ξέρουν πολύ καλά την αλήθεια. Φέρονται έτσι λόγω πολιτικών συμφερόντων. Δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν, επειδή το να είσαι σήμερα επίσκοπος σημαίνει να γίνεις μάρτυρας. Δεν είναι εύκολο ούτε γι’ αυτούς. Εμείς έχουμε χρέος να τους αφυπνίσουμε και να προσευχόμαστε γι ‘ αυτούς ν’ αποκτήσουν τη δύναμη να αντιστέκονται στις δογματικές πλάνες και να ενδυναμώσουν την Εκκλησία με την ορθή μαρτυρία και ομολογία τους. Όσοι παραμένουμε Ορθόδοξοι, δεν αποδεχόμαστε τις πλάνες τους και τους συμβιβασμούς τους….
…Αλλά γιατί να μην ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά, όταν η κατάσταση είναι ήδη τόσο επικίνδυνη; Σήμερα, το να μην αντιδράσεις σημαίνει να μην ξεκαθαρίζεις. Βάλε σε ένα ποτήρι με θολό νερό μια σταγόνα ασβέστη και θα δεις πως η θολούρα πέφτει στον πάτο και τότε, μπορείς να πιεις το ποτήρι με καθαρό νερό. Αυτός είναι λοιπόν ο Χριστιανισμός! Ο Χριστιανισμός είναι η σταγόνα ασβέστη που καθαρίζει το θολό νερό στο ποτήρι. Οι ηγέτες ενός έθνους, μιας Εκκλησίας, είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν να σταματήσουν το θόλωμα του νερού και να αποκαταστήσουν την καθαρότητα του. Αλλά εάν δεν έχουμε εκείνους τους ηγέτες, οι οποίοι θα παρέμβουν ώστε να καθαρίσουν τα θολά νερά που μας περικυκλώνουν, δεν θα δούμε το ποτήρι καθαρό.
Η μόνη διαύγεια που μας προσφέρεται είναι η σταγόνα αίματος των μαρτύρων μας…
Ζούμε σε δύσκολες εποχές, αλλά με τη βοήθεια του Θεού θα νικήσουμε, επειδή το Άγιο Πνεύμα πνέει ακόμα πάνω ς’ αυτήν τη ρουμανική γη.
Εάν εμείς οι μοναχοί ήμασταν άγρυπνοι και οι μονές μας σε αρμονία, θα κάναμε σπουδαία πράγματα μαζί. Ο χριστιανός μας δεν είναι ενημερωμένος, δεν έχει κίνητρο. Το σχολείο δεν τον πληροφορεί, αλλά ούτε και η Εκκλησία. Μερικές φορές μάλιστα ο λαός μας χρειάζεται να ‘’βάλει πλάτη’’ στους επισκόπους , επειδή εκείνοι δεν τολμούν να μιλήσουν…. (192) .

Κάποιοι θέλουν να καταστραφεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η μόνη αληθινή δύναμη που κρατά ακόμα ‘όρθιο’ τον κόσμο. Ξεκίνησαν με την Γιουγκοσλαβία την οποία διαμέλισαν, ακολούθησε η Ελλάδα με Ορθόδοξο πληθυσμό και αυτή,…

 

…Θέλουν να διαλύσουν την Ορθοδοξία. Άλλος τρόπος διάλυσης της Ορθοδοξίας – πιο ύπουλος αυτός- είναι ο οικουμενισμός, με τον οποίον καταστρέφονται οι βάσεις και οι αρχές, χωρίς τις οποίες η Εκκλησία δεν μπορεί να υπάρξει. Όμως θα εξακολουθεί να υπάρχει η Εκκλησία μέσω των επισκόπων και των ποιμένων, οι οποίοι θα επιλέξουν την αλήθεια. Οι οικουμενιστές έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι θα μπορέσουν να φέρουν κάτι καινούργιο στην Εκκλησία του Χριστού.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα, με Κεφαλή τον Χριστό. Δεν μπορείς να την αποκόψεις από τον Χριστό, ο οποίος είναι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Οι οικουμενιστες δεν θα καταφέρουν τίποτα! Δεν μπορεί να αλλοιώνεται η αλήθεια ανάλογα με τα ανθρώπινα συμφέροντα. Η Αλήθεια του Θεού παραμένει ίδια, αναλλοίωτη στον αιώνα….
…Το Άγιο Πνεύμα μιλάει δια στόματος εκείνων που έχουν μέσα τους τον Χριστό, όχι αυτών που υπηρετούν ανθρώπινα συμφέροντα. Πως τολμούν αυτοί ν’ αλλάξουν τις αποφάσεις των Αγίων Πατέρων;
Μερικοί θεωρούν ότι αυτοί οι κανόνες είναι ξεπερασμένοι… Ασφαλώς, όταν δεν σε βολεύουν και δεν συνάδουν με το συμφέρον σου είναι ‘’ξεπερασμένοι’’. Αλλά η Αλήθεια και το Ευαγγέλιο ‘’παλιώνουν’’ ποτέ; Ο Θεός δεν παλιώνει, ο Θεός είναι ίδιος, ο Αυτός εις τους αιώνας. Εάν όμως εμείς υποτάσσουμε την Εκκλησία στο Κράτος, την καθιστούμε ανθρώπινο ίδρυμα, όπου οι πολιτικοί εκλέγουν τους ποιμένες. Και όπως αλλάζει η πολιτική, αλλάζουν και αυτοί που καθοδηγούνται από πολιτικές κυβερνήσεις. Εμείς πρέπει πρώτα να είμαστε άνθρωποι της Εκκλησίας και μετά της πολιτείας. Ο ιεράρχης δεν συγχέει την πολιτική με την Εκκλησία, ακολουθεί τις εντολές του Κυρίου, όχι του κράτους. Ως πολίτες έχουμε το χρέος να αποδίδουμε ‘’τα του Καίσαρος τω Καισαρι και τα του Θεού τω Θεώ’’. Το πλήθος όμως αναγνωρίζει τον καλό ποιμένα και ο πραγματικός χριστιανός θα ακολουθήσει τον καλό ποιμένα. Εάν το πλήθος των πιστών γνωρίζει τον νόμο και τους κανόνες της Εκκλησίας, τότε και ο επίσκοπος θα συντονίζεται με τους πιστούς….
..Δεν προκαλούν διαίρεση εκείνοι που θέλουν να μπερδεύουν τα πράγματα; Αλλά εμείς γνωρίζουμε ότι θέλουν να δημιουργήσουν μια ενιαία παγκόσμια ‘’εκκλησία’’ , ακολουθώντας τα πολιτικά πρότυπα. (σελ.195)

Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει τελευταία μεταξύ Ορθοδόξων Πατριαρχείων δεν είναι παρά πατριαρχικές δολοπλοκίες που προκαλούνται επί τούτου, για να υπάρχουν στην Εκκλησία ταραχές και διενέξεις. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ακόμη και Πατριάρχες υποστηρίζουν πολιτικά συμφέροντα, επειδή στις μέρες μας δεν υπάρχει διεθνές ίδρυμα που να μην χειραγωγείται. Υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα, που επιθυμούν την διαίρεση της Εκκλησίας. Υπήρχαν και στο παρελθόν συγκρούσεις ανάμεσα σε Πατριαρχεία, εν τούτοις πάνω από όλους τους εγωισμούς και τις μεταξύ τους διαφωνίες, διατήρησαν αλώβητη την ενότητα της Εκκλησίας…. Οι εχθροί της Εκκλησίας χορεύουν περιχαρείς, όταν βλέπουν τις διαμάχες μεταξύ των Ορθοδόξων, και κάποιοι Πατριάρχες πέφτουν στην παγίδα τους, θέλοντας και μη, παίζοντας το παιχνίδι εκείνων οι οποίοι δεν αγαπούν την αλήθεια… (199)

***

 

Λύκοι εισχώρησαν στο μαντρί μας. Εξέλιπαν οι ποιμένες και θεολόγοι, που θα μπορούσαν ν’ αποκαλύψουν τις πλάνες και να δώσουν Ορθόδοξη μαρτυρία. Άδικα πάνε στο εξωτερικό και σπουδάζουν σε τόσες θεολογικές σχολές…
Η Ορθόδοξη εκκλησία αποτελείται από τον απλό λαό, τον πιστό, τη γιαγιά που ανάβει κερί με δάκρυα στα μάτια, τον χωρικό, ο οποίος δεν παραδίδει την Ορθοδοξία στους ξένους.
Η Ορθοδοξία δεν βρίσκεται στους καθεδρικούς ναούς, στους ουρανοξύστες και στα ψεύτικα ‘’μεγαλεία’’. Η Ορθοδοξία βρίσκεται στο μεγαλείο της ταπεινής φάτνης της Βηθλεέμ, εκεί όπου γεννήθηκε ο Θεός. Εκεί κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα, εκεί σκηνώνει, εις καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην. (172)

Κάθε πιστός οφείλει να έχει στοιχειώδη γνώση του δόγματος της Εκκλησίας και να προσέχει να μην πιστεύει εύκολα άλλες απόψεις, παρά μόνο αυτές των Αγίων Πατέρων και ιερομαρτύρων» (σ. 174)

***

«Θα έρθει μία εποχή, κατά την οποία μόνο όσοι βιώνουν τη Χάρη του Θεού θα μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Ο άνθρωπος δεν θα είναι ικανός να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό μόνο με το νού του. Θα υπάρχουν φοβερές πλάνες. Και μόνον η Χάρις του Θεού είναι ικανή να μας λυτρώσει απ’ αυτές. Γι’ αυτό προσευχηθήτε, γρηγορείτε και προσεύχεστε για να μην πέσετε στον πειρασμό της πλάνης»(σ. 104).

***

Η τεχνολογία γεννά τέρατα!

«Ο κόσμος έφθασε στο αποκορύφωμα της ακολασίας και του αμοραλισμού, οι ομοφυλόφιλοι και οι παραβάτες έγιναν “πρότυπα” της κοινωνίας. Εγώ βλέπω ότι και η νοοτροπία των παιδιών είναι πολύ αλλοιωμένη· επειδή οι μανάδες αφήνουν τα παιδιά τους πολλές ώρες μπροστά στον υπολογιστή και την τηλεόραση, μετατρέποντάς τα, τα καημένα, σε τέρατα…. Η ψυχοσύνθεση και ο οργανισμός του παιδιού δεν συμβιβάζονται με αυτήν τη σατανική τεχνολογία, που το καταστρέφει στην ηλικία αυτή. Δεν βλέπετε την όψη ενός υγιούς παιδιού με χριστιανική παιδεία, πόσο ωραία είναι και τι νοημοσύνη έχει το παιδί αυτό; Αν όμως προέρχεται από μία ανήθικη και κακόβουλη οικογένεια, ίσως και το παιδί να μοιάζει με τέρας. Η τεχνολογία γεννά τέρατα!»

..Η δηλητηρίαση είναι μια πολύ εύκολη μέθοδος πολέμου γι’ αυτούς, μέσω της τοξικής τροφής και του μολυσμένου αέρα. Δεν είναι τίποτε άλλο, από τον διαβολεμένο στόχο να θερίσουν ανθρώπους και να μειώσουν τον πληθυσμό. Ο πόλεμος που ετοιμάζουν, πάλι προς το συμφέρον τους, έχει σκοπό την αλλοίωση και καταστροφή της ανθρωπότητας, την ‘’επίλυση’’ των προβλημάτων πατώντας επί πτωμάτων…
Έχουμε να κάνουμε με προδότες της χώρας μας και με πολλά αφεντικά, στα οποία δεν τολμάμε να αντισταθούμε…. (σελ.186)

Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μία μοναδική παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις «κυβερνήσεις» των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα. Ο, τι τους λέει ο αρχηγός αυτό κάνουν. (σ. 183).
…Όσο ο λαός εξακολουθεί να πιστεύει και όσο υπάρχουν μάρτυρες του Θεού, ο Θεός θα κρατήσει την οργή των ξένων μακριά από το έθνος μας.

***

 

Έχουμε ανάγκη να νοιώθουμε το αίσθημα της αγάπης, για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που μας βρίσκουν. Ο κόσμος εξαιτίας της φτώχειας νοιώθει απογοήτευση και καταπίεση. Τόσο απογοητευμένος και καταπιεσμένος είναι ο καημένος ο άνθρωπος με την κατάσταση που βιώνει, ώστε δεν έχει πια χρόνο να κουβεντιάσει με τον γείτονά του….

Τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν. Σήμερα δεν υπάρχει πια μονοπάτι προς το σπίτι του γείτονα…

Δυστυχώς αφήσαμε την οικονομική κατάσταση να επηρεάσει τη χριστιανική μας ζωή, ακόμη και την ψυχική δομή μας. Είναι θλιβερό να βλέπεις πόσο πολύ εξαρτάται η πίστη από το υλικό μέρος, από τα χρήματα. Φαίνεται και στην εκκλησία, σαν να έρχονται όλο και λιγότεροι άνθρωποι. Τα βάσανα, αντί να μας συνάσσουν στις εκκλησίες, μας απομακρύνουν. Βλέπεις, έχει ακριβύνει η βενζίνη και δεν πάει πια ο άνθρωπος στο μοναστήρι η στην εκκλησία.
Που είναι η πίστη μας; Αφήνουμε να μας κλέψει η ταραχή του κόσμου; Ο άνθρωπος έχει κάτι ακόμα πιο πολύτιμο από το σώμα – την ψυχή! Γιατί δεν δίνουμε αξία στην ψυχή; Μα, αν πλουτίσουμε την ψυχή, δεν θα νοιώθουμε πια την φτώχεια του σώματος. Η πίστη μπορεί να μετατρέψει τον λόγο του Θεού σε ψωμί. Γιατί δεν το πιστεύουμε αυτό;
Η χριστιανική ενότητα , η παράδοση της οικογένειας με την ιεραρχία και την αρμονία της, διατηρούσαν αυτή την αίσθηση της χριστιανικής αγάπης που έδινε στον άνθρωπο την χαρά της ζωής…

Τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ομοιομορφία μέσω της τεχνολογίας. Θέλουν να είμαστε όλοι το ίδιο, δηλαδή νούμερα. Είναι ακριβώς ότι έλεγα νωρίτερα αυτός ο πολιτισμός, αφού μας αφαίρεσε τα ρούχα μας, χώρισε τις οικογένειές μας, πήρε το φαγητό από το στόμα μας, τώρα προσπαθεί να μας αδειάσει την ψυχή… (σ. 151 – 152)

Η τεχνολογική πρόοδος, ως τεχνολογία, δεν έχει τίποτα κακό· αλλά η λανθασμένη χρήση της προκαλεί μεγάλη ζημιά. Η μεγαλύτερη ζημιά είναι ότι απομακρύνει τον Θεό από τον κόσμο, από την κοινωνία. Τι ανάγκη έχει πια τον Θεό ο σύγχρονος άνθρωπος, αν έχει στη διάθεσή του την τεχνολογία;. Αυτή η τεχνολογία δίνει στον άνθρωπο τέτοια αυτοπεποίθηση, ώστε νομίζει ότι αυτός είναι “το άλφα και το ωμέγα”, ότι μπορεί να επικοινωνεί και με το φεγγάρι και με τον ήλιο, δεν έχει ανάγκη πια τον Θεό. Πάνω από τον “άνθρωπο της τεχνολογίας” δεν υπάρχει τίποτα!».
(σ. 152)
Αυτός ο πολιτισμός θέλει τον άνθρωπο να μην έχει ανάγκη πια τον Θεό. Μήπως δεν μοιάζει ο ΄΄τεχνολογικός άνθρωπος΄΄ με τον άθεο σοσιαλιστή; Η απομάκρυνση από τον άξονα της αγάπης σπρώχνει τον άνθρωπο στον αθεϊσμό.

***

«Ο ηλεκτρονικός διωγμός είναι χειρότερος από άλλους. Παρατηρήστε σε τι βαθμό γνώσης έφθασε τώρα η επιστήμη, πως αναπτύχθηκε η τεχνολογία. Όσο πιο εξελιγμένη είναι η τεχνολογία των ανθρώπων, τόσο πιο αποτελεσματικός είναι και ο διωγμός.

Τους ανθρώπους αυτούς εγώ τους βλέπω σαν δούλους του σατανά· και πιστεύω ότι εκείνοι που χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή με κακό σκοπό, εις βάρος του ανθρώπου, είναι πρόδρομοι του Αντιχρίστου.
Δεν βλέπετε ότι 15.000 Έλληνες διαμαρτυρήθηκαν δημόσια για το barcode, για την προοπτική και μόνον ότι αργότερα μπορεί να προστεθεί σ’ αυτές τις πληροφορίες και ο αριθμός 666;
Μία νύχτα, αφού επέστρεψα από τη Θεία Λειτουργία, αποκοιμήθηκα και μισή ώρα αργότερα είδα τρία φρικτά όνειρα. Είδα ότι οι υπηρέτες του Αντιχρίστου βασάνιζαν τους ανθρώπους. Τους έβγαζαν έξω στους δρόμους και μετά, σ’ ένα εργαστήριο τους σφράγιζαν υποχρεωτικά μ’ ένα ηλεκτρονικό chip, μεγέθους ενός κουκουτσιού δαμάσκηνου.
Ασφαλώς, γενικά δεν πρέπει να πιστεύουμε σε όνειρα. Όμως έβλεπα κάτι πολύ ενδιαφέρον: εκείνοι που κυκλοφορούσαν δύο ή περισσότεροι μαζί κατάφερναν να παραμείνουν ασφράγιστοι, ενώ εκείνοι που ήταν μόνοι τους, αυτούς εύκολα τους άρπαζαν και τους σφράγιζαν. Το λέω αυτό, όχι επειδή είμαι διορατικός –διόλου!– αλλά επειδή πιστεύω ότι, αν δημιουργήσουμε μία πνευματική ενότητα και αντισταθούμε όλοι μαζί, ο Θεός θα μας λυπηθεί. Επειδή μόνοι μας δεν θ’ αντέξουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο αυτοί θέλουν να μας χωρίσουν. Η αγάπη και η προσευχή έχουν μεγάλη δύναμη και η τεχνολογία τους θ’ αποδειχθεί αδύναμη, όπως λέει και ο Θεός στο Ευαγγέλιο: “ου γαρ εισι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών” (Ματθ. 18,20).
Τώρα αυτοί χρησιμοποιούν και μεθόδους ύπνωσης. Δεν βλέπετε πως η τεχνική αυτή κάνει τον άνθρωπο να μην μπορεί να σκέπτεται, να κουράζεται πολύ γρήγορα; Αυτή η τεχνική έχει περισσότερη επίδραση πάνω στην ψυχή του ανθρώπου απ’ ότι το οινόπνευμα· είναι ένα επικίνδυνο ναρκωτικό.
Οι άνθρωποι ζουν τώρα σε μία κατάσταση αποχαύνωσης και αθεϊσμού· πίνουν, τρώνε και δεν τους ενδιαφέρει πια εάν τους δικάζει ή όχι ο Θεός. Γελάνε κοροϊδευτικά: “Ε! αυτές είναι ιστορίες για τους παπάδες”. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι. Όλα όσα γράφτηκαν στην Αγία Γραφή πρόκειται με βεβαιότητα να συμβούν και ήδη είναι φανερά όλα τα πρόδρομα φαινόμενα». (σελ. 142-144)

***

 

Θεωρώ ότι το ηλεκτρονικό σύστημα αποτελεί τον ύστατο ζυγό πού επιβάλλεται στον άνθρωπο, ώστε αυτός να μην κινείται πιά καθόλου, ούτε δεξιά , ούτε αριστερά. Να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, όσο γίνεται πιο δεμένο με την ταΐστρα του, σαν ένα αλυσοδεμένο ζώο, το οποίο δεν τρώει παρά το χόρτο που του δίνει ο ιδιοκτήτης του.
Σκοπός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη την ώρα, δεν είναι άλλος από την διάλυση του ανθρώπου και τη διάλυση της επαφής μεταξύ των ανθρώπων.
Εάν κάποια πολιτικά συστήματα καθυποτάσσουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτό το δικτατορικό ηλεκτρονικό σύστημα θα βάλει σε ζυγό την ψυχή, θα καταδυναστεύει τη σκέψη του ανθρώπου. 
Κάποιοι θέλουν να γίνουμε μόνο νούμερα, όπως οι κρατούμενοι. Προσπαθούν να διαλύσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Είναι μια προσπάθεια να γίνει η κοινωνία “ρομπότ”». Σιγά – σιγά θα εξαφανιστεί απ’ αυτήν ο κανονικός άνθρωπος και θα μείνουν μόνο τα ρομπότ που ελέγχονται από τάχα ‘’ανώτερους’’ ανθρώπους, εκείνους που διευθύνουν τον κόσμο. Ο σημερινός πολίτης μας είναι τυφλωμένος, δεν καταλαβαίνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δέχεται σαν ζώο την προσωπική του διάλυση.
Πρέπει εμείς να διαλύσουμε εκ των προτέρων αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα, να κάνουμε ο,τι είναι δυνατόν για να μην δεχτούμε αυτήν τη νέα ηλεκτρονική τάξη πραγμάτων, αυτόν τον ‘πολιτισμό’’ της εικόνας και των οπτικών μέσων στο διαδίκτυο.
Παρατηρούμε την μείωση της αξίας του ανθρώπου ο οποίος ολισθαίνει από πρόσωπο σε όνομα και, τέλος σε αριθμό. Ο άνθρωπος όμως μοιάζει στον Θεό, είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοιωσιν Του και διαθέτει έμφυτα μέσα του όλα τα αποθέματα, ώστε να μην πέσει στην ύπουλη παγίδα. Ας μην πουλήσουμε την ελευθερία μας και το δικαίωμά μας να μοιάζουμε στον Ύψιστο Θεό!
Ο αξιοπρεπής άνθρωπος, ο ελεύθερος άνθρωπος, έχει άλλη στάση απέναντι στις κοινωνικές αδικίες του ενός ή του άλλου συστήματος. Γι’ αυτόν τον λόγο οι δυνάστες προτιμούν τους ηλίθιους, τους ιδιωτεύοντες, ανθρώπους τους οποίους μπορούν εύκολα να αποβλακώνουν. Αρχίζουν από τη νεολαία.
Άλλωστε, με το να αποβλακώνουν το παιδί μέσω της τηλεόρασης και μέσω της παιδείας – η οποία του ‘’σερβίρει’’ τη σχολική ύλη που αυτοί διαλέγουν, λογοκρίνοντας ένα μεγάλο μέρος της αληθινής ιστορίας των λαών- η γνώση γίνεται ελεγχόμενη. Γνωρίζουμε, από την εποχή του Γκεοργκίου-Δεζ, το ρητό: ‘’Εσείς δεν επιτρέπεται να σκέπτεστε. Το κόμμα σκέπτετε για σας. Αυτό σας νοικοκυρεύει και σας δίνει ο,τι χρειάζεστε. Εμείς είμαστε εκείνοι που σας οδηγούμε και σας προσφέρουμε τον άρτον ημών τον επιούσιον’’.

Θυμάμαι ένα κεφάλαιο από το έργο Οι αδελφοί Καραμαζωφ, όπου μένει έκπληκτος κανείς για το πόσο μοιάζουν κάποιες θεωρίες. Στο μυθιστόρημα αυτό, ο πάπας εμφανίζεται εκθαμβωτικά μεγαλοπρεπής στο ύψος ενός εξώστη ενώ κάτω, στην άκρη του δρόμου, περπατά με δυσκολία αδύναμος και τραυματισμένος ο Ιησούς Χριστός, ο Αιχμάλωτος.
Ο Μέγας Ιεροεξεταστής, στο ομώνυμο κεφάλαιο του έργου, φωνάζει να συλλάβουν γρήγορα τον Αιχμάλωτο και να τον βάλουν φυλακή. Κατόπιν απευθύνεται σ’ Αυτόν, ‘’Γιατί ήρθες λοιπόν τώρα να μας ενοχλήσεις;…’’ Του λέει ότι δεν έχει πια κανένα ρόλο, ‘’Όλα τα μεταβίβασες στον Πάπα κι όλα πα’ να πει τα ‘χει τώρα ο Πάπας…’’, ‘’… Γιατί ποιος άλλος μπορεί να κυριαρχεί πάνω στους ανθρώπους, αν όχι εκείνος που κυριαρχεί στη συνείδησή τους και που κρατάει στα χέρια του το Ψωμί τους;…’’ και, τελικά, Τον διώχνει ‘’Πήγαινε και μην ξαναρθείς πια… καθόλου μην έρθεις… ποτέ, ποτέ!’’
Να πως η παπική αντίληψη βλέπει τον Χριστό. Εξάλλου απ’ αυτήν προήλθαν και τα αιρετικά τους δόγματα για το ‘’Αλάθητο του πάπα’’, όπως το ‘’ Filioque’’ και άλλες επινοήσεις τους, ώστε να δημιουργηθεί ένα αυτόνομο και δικτατορικό σύστημα στην Εκκλησία, μέχρις ότου ‘’εξαφανίσουν’’ τον Χριστό από τον κόσμο. Δεν υπάρχει πια ο Θεός, ισχυρίζονται, αλλά ο άνθρωπος, και ασφαλώς, γι’ αυτούς ο πάπας είναι ο ανώτερος άνθρωπος. Βλέπετε πόσο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους οι θεωρίες αυτές, ουμανιστική, μηδενιστική, παπική και κομμουνιστική;
Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος έμεινε άδειος, απογυμνωμένος και φορτωμένος τις μέριμνες και τις αμαρτίες του, δίχως το φωτεινό ένδυμα της Χάριτος του Θεού. Αλλά αυτός δεν είναι πια ούτε σαν τον Αδάμ, γυμνός μέσα στον παράδεισο, αλλά έχει ενδυθεί το ζοφερό ένδυμα των ψευδοθεών.
Από το βιβλίο «Ζωή θυσιαζόμενης ἀγάπης»· Γέροντος Ιουστίνου Πίρβου ,σελ 154 – 6, εκδόσεις Ἄθως 

O Χριστιανισμός δεν επιβιώνει μέσω των πολλών αλλά μέσω των ολίγων, χάρις στην υπομονή τους, διότι μέσα από την υπομονή γεννήθηκαν οι άγιοι… Ο αληθινός χριστιανός αναζητεί μέσα του τη Βασιλεία των Ουρανών και δεν φοβάται τίποτε στην εφήμερη τούτη ζωή. Άγιος Ιουστίνος Πίρβου ο Ρουμάνος, ο «πρίγκιππας της Ορθοδοξίας»

 iconandlight