Πριν γίνει η βαρβαρότητα πράξη θέλουμε να δηλώσουμε ότι είμαστε όλοι Κωνσταντινουπολίτες

Επαναλειτουργία ως ισλαμικό τέμενος

Στις 10 Ιουλίου 2020, το Συμβούλιο της
Επικρατείας της Τουρκίας αποφάσισε υπέρ

της δυνατότητας μετατροπής σε τέμενος.
Σε διάγγελμά του ο Τούρκος πρόεδρος
προανήγγειλε ότι, η πρώτη μουσουλμανική
προσευχή θα πραγματοποιηθεί στις 24 Ιουλίου.

Δεν αρκεί να λες ότι λυπάσαι

ή ότι είσαι απογοητευμένος

με μια απόφαση που εμπεριέχει

βαρβαρότητα πρέπει να φανεί

για ν’ αντισταθείς αποτελεσματικά

και στρατηγικά σε μια βούληση

καταπάτησης των ανθρώπων.

Όταν η Αγία Σοφία 

δεν ήταν εκκλησία

αλλά μόνο μουσείο

πήγες να την υποστηρίξεις 

με την παρουσία σου

ή περίμενες

να το κάνουν οι άλλοι;

Γιατί τώρα λες

κάτι ενώ τόσα χρόνια

έλεγες ότι είναι κράτος.

Είμαστε όλοι Κωνσταντινουπολίτες

Nikos Lygeros

Πριν γίνει η βαρβαρότητα πράξη θέλουμε να δηλώσουμε επίσημα ότι είμαστε όλοι Κωνσταντινουπολίτες κι ότι δεν πρόκειται να ξεχάσουμε το έγκλημα ειρήνης που θέλει να μετατρέψει την εκκλησία της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.

Δεν θα αντισταθούμε μόνο επειδή πρόκειται για ένα επίσημο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από το έτος 1985 μέσω της Σύμβασης του 1972. Διότι δεν ξεχάσαμε ότι το 1918 όταν η εκκλησία ήταν ακόμα τζαμί, οι Τούρκοι ήθελαν να ανατινάξουν την Αγιά Σοφιά για να πάρουν εκδίκηση για την κατοχή της Κωνσταντινούπολης από τους Άγγλους, τους Γάλλους και τους Ιταλούς.

Δεν ξεχάσαμε ότι εγκατέλειψαν την Πρωτεύουσα για να πάνε στην Άγκυρα το 1928 και άλλαξαν το όνομα της πόλης το 1930. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη πολιτισμού υπέρ της Πόλης γιατί νιώθουν ότι είναι ξένοι ακόμα και μετά από αιώνες κατοχής. Και αυτή η απόφαση μετατροπής σε τζαμί είναι η υλοποίηση μιας ψευδαίσθησης για να υποστηρίξει τους Τούρκους που αμφιβάλλουν για τις θέσεις τους και θέλουν να σιγουρευτούν.

Οι πρώτοι πρόσφυγες ήταν οι Κωνσταντινουπολίτες

που διώχθηκαν το 1453 και μην το ξεχάσεις ποτέ

όταν μιλάς για τους πρόσφυγες γιατί χάρη σ’ αυτούς

γεννήθηκε η Αναγέννηση που ξαναβρήκε

με τα χειρόγραφα της Πόλης μας

τα στοιχεία του Ελληνισμού που είχαν χαθεί

για όλους τους άλλους τόσους αιώνες

έτσι να θυμάσαι ότι η Αναγέννηση

είναι κόρη της προσφυγιάς.

Όλοι οι Κωνσταντινουπολίτες

είχαν το Σύνδρομο του εκβιασμού.

Από την εποχή της Συνθήκης Λωζάννης

θεωρούσαν ότι κάθε πρόβλημα

που θα υπήρχε στην Κύπρο

θα είχε επιπτώσεις στην Πόλη.

Έτσι ενώ όλα ήταν πάντα

σχεδιασμένα από πριν

σκέφτηκαν ότι είχαν

επιβεβαιωθεί κάθε φορά.

Η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης του 1832
Ν. Λυγερός Post published: February 4, 2021

Δεν είναι μόνο η Συνθήκη Λονδίνου του 1827 που είναι θεμελιακή για την παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων για την επιβίωση της Εθνικής Επανάστασης που κινδύνευε σοβαρά μετά το 1826, αλλά και η Συνθήκη Κωνσταντινούπολης του 1832 που θα επιτρέψει επί της ουσίας τη γέννηση του Ελληνικού Κράτους.

Έτσι έχουμε την υλοποίηση της Επανάστασης του ’21 και της Ανεξαρτησίας του ’22, το 1832 χάρη σε αυτή τη Συνθήκη που θα κάνει αναφορές στα Άρθρα της για το Κράτος, την Κυβέρνηση και ακόμα και τον Βασιλιά της Ελλάδας, ενώ η τελευταία δεν υπάρχει ακόμα θεσμικά.

Είναι αυτή που μετατρέπει το ζήτημα της Ελλάδας σε υπόθεση που έχει λύση χάρη σε αποζημίωση που δίνεται στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης είναι παράδειγμα διπλωματίας που αξιοποιεί τη στρατηγική για να δημιουργήσει έξυπνη ιστορία μέσω της αναβαθμισμένης που απελευθερώνει τους Έλληνες από τον τουρκικό ζυγό. Είναι και μια απόδειξη της τουρκικής νοοτροπίας μετά την ήττα της στον πόλεμο με τη Ρωσία αφού επιλέγει τη χρηματική αποζημίωση για να φύγει από τις πρώτες κατεχόμενες περιοχές της Ελλάδας.

Η Κωνσταντινούπολη παραμένει κατεχόμενη
όχι λόγω δυσκολίας απελευθέρωσης
αλλά απραξίας λόγω έλλειψης βαθιάς θέλησης για
να ξεκινήσει το όραμα αλλά αυτό παραμένει εφικτό.

Ο νεοοθωμανισμός

πάντα ήθελε να μετατρέψει σε τζαμί 

την εκκλησία της Αγίας Σοφίας

για να επανέλθει στην προηγούμενη

κατάσταση για να σβήσει

την περίοδο του Κεμάλ

χωρίς να αντιληφθεί

ότι είναι η αρχή του τέλους.

Το τεχνικό λάθος της Σμύρνης

Λόγω της απουσίας της Ελλάδας στην Καλλίπολη το 1915, η Κωνσταντινούπολη δεν παραχωρείται σε αυτή το 1920 με τη Συνθήκη των Σεβρών. Λόγω της παρουσίας της Ελλάδας στο πλευρό των Συμμάχων μετά το 1917 παραχωρείται η Σμύρνη. Τουλάχιστον φαινομενικά έτσι παρουσιάζεται.

Όμως για την ακρίβεια, αυτό που παίρνει ο Ελληνισμός και όχι η Ελλάδα, είναι μια μορφή αυτονομίας της Σμύρνης αφού αυτή συνεχίζεται να υπάγεται στην Τουρκία. Και μόνο μετά από μια πενταετία δηλαδή το 1925, θα οργανωνόταν ένα δημοψήφισμα υπό την αιγίδα της Κοινωνίας των Εθνών με το οποίο θα δινόταν στην περιοχή η δυνατότητα ενσωμάτωσης της στους κόλπους της Ελλάδας.

Το στρατηγικό λάθος ήταν η μη εμπλοκή στην απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης. Το τακτικό λάθος ήταν να θεωρείται ελεύθερη η Σμύρνη. Έτσι το επιχειρησιακό βασίστηκε πιο πολύ στην εδραίωση της Σμύρνης κι όχι της Κωνσταντινούπολης, η οποία είναι δομικά πιο ανθεκτική, όπως το έχει αποδείξει η διάρκεια του Βυζαντίου.

Έτσι η Ελλάδα προσπάθησε αρχικά να ενισχύσει τις θέσεις της, για να σιγουρέψει την εφαρμογή της Συνθήκης χωρίς όμως να την έχει κυρώσει. Αλλά έκανε το τραγικό λάθος να πάει πιο βαθιά προς την Άγκυρα κι εκεί ξέφυγε εντελώς από το πλαίσιο χωρίς δυνατότητα διόρθωσης με αποτέλεσμα την καταστροφή της Σμύρνης.

Η κοινή μοίρα

Φιλήμων: Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η Τραπεζούντα είχε δεχτεί τόσους πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη.
Αθηνά: Επειδή οι αναφορές είναι ελάχιστες.
Φιλήμων: Αλλά τελικά είναι λογικό… Πού αλλού να πάνε;
Αθηνά: Έχεις δίκιο αλλά φαντάσου πως ούτε εγώ δεν το είχα αντιληφθεί. Δεν είναι κρίμα;
Φιλήμων: Αντιθέτως το βρίσκω σπουδαίο!
Αθηνά: Δηλαδή;
Φιλήμων: Δεν είναι σπουδαίο που ένιωθαν ότι εκεί βρίσκεται ο Ελληνισμός;
Αθηνά: Κι ότι ήταν το καταφύγιο τους… Ναι, αυτό είναι σπουδαίο.
Φιλήμων: Έτσι δεν ήταν μόνο στην αρχή που υπήρχε ανάμειξη των δύο πόλεων αλλά και στο τέλος.
Αθηνά: Ναι, όντως. Και τώρα καταλαβαίνω διαφορετικά το παραδοσιακό μας τραγούδι.
Φιλήμων: Οι Κωνσταντινουπολίτες και οι Τραπεζούντιοι ενώθηκαν και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Αθηνά: Πραγματικά δεν ξέρω πώς ένιωθαν τότε…
Φιλήμων: Είχαν πίστη ακόμα και τότε…
Αθηνά: Θα ζούσαν μαζί έως το τέλος.

Η Τουρκία της βαρβαρότητας

φαίνεται όλο και περισσότερο

ακόμα και σε αυτούς

που έχουν ψευδαισθήσεις

για το τι θέλει πραγματικά

αυτή η δικτατορία

που καταπατά συνεχώς

την ανθρωπιά γιατί ποτέ

δεν άντεξε την ομορφιά

του πολιτισμού.

Όταν η Κωνσταντινούπολη 

ήταν κατεχόμενη όπως λένε

ν’ ανατινάξουν την εκκλησία

της Αγίας Σοφίας για να πάρουν

εκδίκηση αλλά τότε έβλεπαν

μόνο εκκλησία και όχι τζαμί!

Η Κωνσταντινούπολη

είναι η μόνη παλιά πόλη

που ονομάζουμε μόνο πόλη

και αυτή η διαφορά κάνει

τη διαφορά για την ιστορία

του Ελληνισμού της οικουμένης.

Στην πόλη που μιλούν και οι πέτρες 

πρέπει να τις ακούς για να μάθεις

την ιστορία του παρελθόντος

εκεί που άλλοι βλέπουν μόνο

τη λήθη της κοινωνίας.

πηγή