Φοβάμαι να με αντικρίσω ώστε να σε αντικρίσω Χριστέ μου…
Φοβόμαστε να αντικρίσουμε τον εαυτό μας…
Φοβόμαστε να αντικρίσουμε τον Χριστό…
Γιατί άραγε….;
Περνούν ώρες, μέρες και χρόνια μέσα στο τρέξιμο και τις μέριμνες πολλές φορές για άχρηστα πράγματα. Η καρδιά μας δεν μπορεί να ειρηνεύσει. Γίνεται η ταραχή κατάσταση μόνιμη. Πολλές φορές δεν μπορούμε χωρίς αυτή και η πολλή ησυχία μας τρελαίνει. «Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς. ………» (Λουκ. Κεφ. 10ο, 38-42)
Φοβόμαστε την ησυχία. Διότι εκεί θα αρχίσει να αποκαλύπτεται ο εαυτός μας και θέλει κότσια για να δούμε την αλήθεια, να παραδεχτούμε λάθη και παραλείψεις, ώστε να πάρουμε τις μεγάλες αποφάσεις της αλλαγής και της μετανοίας.
Η ησυχία είναι ένας τρόπος ανακάλυψης του εαυτού , μια βύθιση στην καρδιά για να βρω και να ανακαλύψω τα διαμάντια αλλά και για να πετάξω τα σκουπίδια στο καλάθι των άχρηστων .
Κάνε δώρο στον εαυτό σου αυτή την ησυχία. Κάνε δώρο 1 ώρα από τις 24 της ημέρας, για να συναντήσεις τον εαυτό σου και τον Χριστό. Πως ; Με ένα μισάωρο προσευχής και μισή ώρα πνευματικής ανάγνωσης.
Δεν μπορείς τόσο; Κάνε λιγότερο αλλά να κάνεις. Κάνε δέκα λεπτά προσευχής και δέκα ανάγνωσης. Aγίας Γραφής, Πατερικής ανάγνωσης , προστάγματα Αγίων…. Όχι κάτι λιγότερο.
Είναι σαν να θηλάζεις με γάλα το βρέφος στης ψυχής σου , μην στερήσεις στην ψυχή σου αυτή την τροφή, διότι τότε την τοποθετείς σε τροχιά θανάτου.
Να γίνει αυτή η ώρα ο δικός σου παράδεισος, το δικό σου εργαστήριο που θα χρειαστεί να δεις, να διορθώσεις, να διαγνώσεις πράγματα και να προχωρήσεις στην ίαση.
Και στην Εκκλησία ακόμα , έλα λίγο νωρίτερα. Κλείσε κινητό, tablet , και μάτια. Βάλε χαλινάρι στα πάθη, κοίτα το τέμπλο και άκου τις ευλογίες του Ιερέως. Αρκούν αυτά.
Θες να γράφεις και προσωπικό ημερολόγιο; Κάντο ! Αλλά να στήσεις τον εαυτό σου στον τοίχο, να γράφεις την πραγματικότητα και να ψάχνεις που φταις όταν δεν ευωδιάζουν οι πράξεις , οι λέξεις, και γενικά η ζωή σου παράδεισο.
Ξεκινάς για την δουλειά σου το πρωϊ, σήκω λιγάκι νωρίς άναψε ένα καρβουνάκι ησύχασε , ηρέμησε και προσευχήσου. Διάβασε δύο με τρείς γραμμούλες απο τα λόγια του Κυρίου. Κάνε τον σταυρό σου και ξεκίνα με συνοδοιπόρο τον Χρίστο. Και όλα θα πάνε κάλα…Ξεκίνα με ευλογία !
Την πρώτη φορά που θα θες να ησυχάσεις θα ταραχτείς. Λογικό! Δεν είναι η ψυχή σου συνηθισμένη για αυτά. Είναι σαν να λες σε ένα αντιδραστικό παιδί να κάτσει φρόνημα. Σιγά – σιγά όμως θα ηρεμήσεις. Πρώτα να κατακτήσουμε σιγά – σιγά την ηρεμία , μετά να αρχίσει ο διάλογος και στη συνέχεια θα πάρουμε τα εργαλεία.
Όταν η ησυχία τοποθετηθεί επάνω στις ράγες της υπομονής, τότε το τρένο της ψυχής θα φτάσει με ασφάλεια στο προορισμό του .
Ας βάλουμε την ησυχία στη ζωή μας, να την εντάξουμε έστω με το ζόρι, αφού μας κυνηγούν οι μέριμνες. Η ησυχία είναι το βρεφικό δωμάτιο για να μιλήσουμε στην ψυχή μας και να πούμε στον δημιουργό της ό,τι μας απασχολεί.
Kαι εκεί στην άηχη σιωπή ας αρχίσουμε σιγά-σιγά ψελίσματα προσευχητικής κραυγής.
Συμβουλευτικός λόγος περί ησυχίας απο τον Γέροντα Αιμιλιανό.
"Όπως αγαπάς την γυναίκα σου ή τον άνδρα σου, έτσι αγάπησε και την ησυχία και την ηρεμία, και τότε θα αγαπάς πολύ περισσότερο και τον Θεόν και όλους. Πολυάσχολος και κουρασμένος άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπά Θεόν, δεν μπορεί να κάνει τίποτε.
Άνθρωπος που διαλύει την ζωή του σε χίλιες περιπέτειες, σε δουλειές πολλές, σε ενδιαφέροντα, σε φροντίδες, άνθρωπος που του αρέσουν όλα και σε όλα θέλει να έχη λόγο, δεν θα είναι για τίποτε ο ειδικός και κατάλληλος.
Γι’ αυτό, αδελφέ μου, ας βρίσκεις κάποιον χρόνο, έστω και στις δέκα ή στις ένδεκα το βράδυ, όταν θα έχεις κοιμίσει τα παιδάκια σου, μόνος σου ή με την σύζυγό σου ή και ο καθένας χωριστά, και κάθισε εκεί, «σύνες τη καρδία σου». Βάλε το μυαλό σου μέσα σου, κοίταξε λίγο τον εαυτό σου.
Όταν κανείς επισκέπτεται τον εαυτό του – δυστυχώς, όλους τους επισκεπτόμεθα, τον εαυτό μας όμως τον ξεχνάμε -, όταν επισκέπτεται την καρδιά του και μένει λίγο μόνος του και ξεκουράζεται το σώμα και η ψυχή του, τότε αντιμετωπίζει μπροστά του την αυγή του Αγίου Πνεύματος."
Να φωνάζουμε στον πατέρα μας, και μετά να τον ακούσουμε τι έχει να μας πει…… Μέσα στην ησυχία γίνονται οι μεγάλες συναντήσεις και οι βαθιές καταδύσεις. Συναντήσεις με τον εαυτό μου και τον Κύριο αλλά και κατάδυση στην καρδιά μας ώστε να βορύμε τους πολύτιμους λίθους του Αγίου Πνεύματος που τους έχουμε ξεχάσει με τις μέριμνες.
Ας μην περιμένουμε την ησυχία να μας βρεί , ας την υποδεχτούμε. Ας κάνουμε χώρο στην ημέρα και στην ζωή μας για αυτή την υπέροχη σχέση με τον Χριστό. Θα έχουμε αγαπητοί μου μεγάλη ωφέλεια.
Nα κλείσουμε αυτό το άρθρο με μια συμβουλή του μακαριστού γέροντος Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου
«θα βρείς όμως τον χρόνο που θα είσαι ήσυχος, μόνος σου με τον Θεόν.
Όπως πηγαίνεις στην τηλεόραση και απορροφιέσαι και τα ξεχνάς όλα, έτσι βρες και κάτι που θα είναι η τηλεόραση του ουρανού, που θα σε κάνει να σκεφθείς τους αγγέλους και να θυμηθείς τους αγίους, οι οποίοι ανά πάσαν στιγμή είναι τριγύρω μας.
Λίγη ησυχία και λίγη άσκηση που θα πρέπει να κάνουμε, και που θα είναι ο κανόνας μας.»
Τότε αρχίζει ο όμορφος δρόμος της μετάνοιας και της σωτηρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου