Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ τόσο ὅσο ἀγαπᾶ....

 

Οι προσκυνητές τοῦ Ἁγίου Ὄρους ψάχνουν συχνά γιά τόν λόγο τῶν Γερόντων. Δέν τούς ἀρκεῖ ὁ ἀρχαῖος καί σημαντικός λόγος τῆς θείας λατρείας.

Φοβᾶμαι πώς μερικές φορές ψάχνουν νά βροῦν κάποιον νά ἐπιβεβαιώσει τίς ἰδέες, τίς προτιμήσεις τους καί τίς ἐπιλογές τους.

Δέν εἶναι ἀνοιχτοί σέ διάλογο, ν’ ἀκούσουν κάτι ἄλλο ἀπό αὐτό πού θέλουν.

Παρ’ ὅλα αὐτά ἔχουμε συγκινητικές ἱστορίες νέων ἀνθρώπων πού ἔγινε σταθμός τῆς ζωῆς τους ἕνα προσκύνημα στό Ἅγιον Ὄρος.

Πρέπει ἀκόμη νά μάθουμε ν’ ἀκοῦμε τή σιωπή τοῦ Θεοῦ. Ὅταν καθυστερεῖ νά μᾶς ἀπαντήσει, κάτι σημαντικό συμβαίνει, κάτι περιμένει ἀπό ἐμᾶς, κάποιος λόγος ὑπάρχει.

Γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος: «Ξεκίνα τόν δρόμο σου, μέ φόβο Θεοῦ καί ἐξ ὁλοκλήρου μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Ἀφοῦ, νά ξέρεις, καί αὐτός ὁ εὐκολότερος δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται…».

Ὅ,τι ἀγαπᾶ Ἐκεῖνος θ’ ἀγαπῶ κι ἐγώ. Ὅ,τι θέλει Ἐκεῖνος θά θέλω κι ἐγώ. Τότε ὅλα θά γίνουν εὔκολα καί ὡραῖα. Κόλαση εἶναι νά μήν ἀγαπᾶς καί νά μήν ταπεινώνεσαι.

Οἱ ἀγωνιζόμενοι χριστιανοί, δέν εἶναι χαζοχαρούμενοι, καρπαζοεισπράκτορες, ἀφελεῖς, ἁπλοϊκοί, ἐπιπόλαιοι, ρηχοί, μουντοί, παράξενοι καί ἀφηρημένοι.

Ἄν εἶναι ἔτσι δέν εἶναι ἀληθινοί χριστιανοί. Ὁ ἀγωνιζόμενος χριστιανός εἶναι ἐλπιδοφόρος, χαρούμενος, εἰλικρινής, τίμιος, ἀτόφιος καί ταπεινός.

Μέσα στήν ὅλη αὐτή θλιβερή κατάσταση μπορεῖ νά ἐλπίζει κανείς κάτι; Ὅλα ἐπιτρέπονται ἐκτός ἀπό τήν ἀπελπισία.

Ἡ ἀπελπισία εἶναι καθαρά δαιμονοφορούμενη καί δαιμονοκίνητη.

Δέν μποροῦμε νά μήν ὑπομένουμε, ἐπιμένουμε, ἐλπίζουμε κι αἰσιοδοξοῦμε. Στή στάχτη ὑπάρχουν σπίθες.

Καί σήμερα ὑπάρχει κρυμένη ἀρετή. Ἡ ἁγιότητα ἦταν πάντα μειοψηφία. Ἡ τιμιότητα δέν πέθανε. Οἱ ἀληθινοί ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὑπάρχουν.

Ἔλεγε μιά γιαγιά στή Κρήτη: «Στά 86 χρόνια τῆς ζωῆς μου δέν συνάντησα κακό ἄνθρωπο!».

Ἦταν καλή καί τούς ἔβλεπε ὅλους καλούς. Ὑπῆρχαν κρυμμένα φῶτα στό σκοτάδι. Μέσα ἀπό σάπιο χῶμα ἀνθίζουν παραδείσια φυτά. Ψύχραιμα ν’ ἀντιμετωπίσουμε τά σημεῖα τῶν καιρῶν.

Μήν εὔκολα πανικοβληθοῦμε καί τό βάλουμε στά πόδια. Θά εἶναι τότε μιά νίκη τοῦ κακοῦ πάνω μας. Καί ἡ πιό μικρή ἀντίσταση εἶναι ὠφέλιμη. Κανένα «Κύριε ἐλέησον» δέν πάει χαμένο.

Καμία ἁμαρτία δέν εἶναι πού νά μή συγχωρεῖται ἀπό τή μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἡ μετάνοια εἶναι γιά ὅλους, μά ὅλους μας.

Κανένας δέν εἶναι ἀναμάρτητος σέ αὐτή τή γῆ. Εἴμαστε συναμαρτωλοί, ἄς εἴμαστε συμπαθεῖς, ἀνεκτικοί κι ἐπιεικεῖς μέ τούς πλησίον.

Ν’ ἀφήνεις χῶρο γιά τόν ἄλλον, νά ποιεῖς εὐχάριστα τό τοῦ ἑτέρου, ν’ ἀναπαύεις τόν ἀδελφό, νά παραιτεῖσαι ἀπό τό ἀρεστό θέλημά σου, εἶναι μιά ὡραία περιπέτεια, πού θά δώσει μεγάλη χαρά στήν ψυχή.

Μικρές, καθημερινές κινήσεις μποροῦν νά ὀμορφύνουν καταπληκτικά τή ζωή μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.

Φοβόμαστε τή μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος καί τῶν προϊόντων διατροφῆς καί ὄχι τή ρύπανση τῆς καρδιᾶς μας ἀπό τήν ἀναλήθεια καί τήν ὑποκρισία.

Ἡ σωματική μας ὑγεία εἶναι κατά πολύ ὑπεράνω τῆς ψυχικῆς».

 

μας τοστειλε το mail