Η μητέρα μου, έβλεπε τις αταξίες μου και στενοχωριόταν,
αλλά είχε μιά αρχοντιά!
Όταν έκανα καμμιά αταξία, γύριζε το κεφάλι από την άλλη μεριά και έκανε πως δεν με βλέπει, γιά να μην με στενοχωρήσει!
Εμένα, όμως, αυτή η συμπεριφορά, μου ράγιζε την καρδιά!
«Κοίταξε», έλεγα μέσα μου, «εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μονάχα δεν με δέρνει, αλλά κάνει και πως δεν με βλέπει»!
Άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω!
Πώς να την ξαναστενοχωρήσω;
Με αυτήν την συμπεριφορά της η μητέρα μου, με βοηθούσε περισσότερο, παρά αν μου έδινε ένα σκαμπίλι.
Και εγώ, όμως, δεν το εκμεταλλευόμουν, να πω:
«Ε, τώρα δεν με βλέπει, ας κάνω μεγαλύτερη αταξία».
Ενώ ο πατέρας μου, μόλις έκανα κάτι, τακ, σκαμπίλι.
Βλέπεις, και οι δύο με αγαπούσαν, εκείνο όμως που με διώρθωνε περισσότερο, ήταν η αρχοντική συμπεριφορά της μητέρας μου..!
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου