Χτες μπήκα στο Περιβόλι εκτάκτως.
Για να δω έναν συγκεκριμένο άνθρωπο του Θεού.
Η αναμονή ήταν πολύ μεγάλη.
Όλοι περίμεναν κάτι να "πάρουν".
Κάτι να "μάθουν".
Να κερδίσουν χρόνο μαζί του.
Εγώ "έπρεπε" να πάω,
αλλά δεν ήξερα το γιατί.
Ήξερα πως έπρεπε όμως.
Περίμενα τόση πολλή ώρα
που κάποια στιγμή
μη έχοντας τι να κάνω,
άρχισα να ξεχορταριάζω έναν τάφο.
Ήταν ο τάφος του πνευματικού του γέροντα εκεί.
Ήρθε η σειρά μου κάποια στιγμή.
Κάτι του άφησα. Κάτι μου έδωσε.
Οι λέξεις περίσσευαν.
Και σε λίγα δευτερόλεπτα τα είδα "όλα"
μέσα στο βλέμμα του.
Εκείνο το βλέμμα που με ακολουθεί
μέχρι αυτήν εδώ τη στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου