Το κήρυγμα του Χριστού στα πνεύματα στον Άδη δεν ήταν ένα συνηθισμένο κήρυγμα ή μια ομιλία . Ήταν ο λόγος της εξουσίας Του. "Λέγων τοις εν δεσμοίς εξέλθετε και τοις εν τω σκότει ανακαλύπτεσθε", κατά την προφητεία. Ο Χριστός κατέχει το τρισσον αξίωμα.Ως βασιλιάς κατακυρίευσε του θανάτου. Αυτό το πέτυχε ταυτόχρονα ως αρχιερέας με την θυσία του Σταυρού. Ως προφήτης υπήρξε ο απεσταλμένος του Θεού στους νεκρούς, ο οποίος ευαγγελίστηκε με δύναμη ισχύος την Ανάσταση.
Αυτό τα τρία συνυπάρχουν ταυτόχρονα στον Χριστό και δεν λειτουργεί πότε το ένα ή πότε το άλλο. Συνεπώς όταν ο Χριστός κηρύττει δεν το κάνει μόνο ως Προφήτης αλλά και ως βασιλιάς. Εν τέλει το κήρυγμα στα πνεύματα των δικαίων, εκεί στα καταχθόνια δεν ήταν ένα κατηχητικό συμπύκνωμα του ευαγγελίου , όπως το δίδαξε στους επί γης ,τα τριάμισι χρόνια της παρουσίας Του. Ήταν η ίδια η παντοκρατορική Του παρουσία , η οποία " μιλούσε", φώναζε την ελευθερία. Και επληρώθησαν Φωτός ουρανός, γη και καταχθόνια! Ως Φως το οποίο κατέρχεται με δύναμη στο βασίλειο των σκιών και γίνεται φωνή ( βροντή) εγερτήρια από τον ύπνο και αναγγελία ελευθεριας απο τα αιώνια δεσμά.Το κήρυγμα του Χριστού σημαίνει την εξουσία του Λόγου, η οποία Του δοθηκε από τον Πατέρα προ των αιώνων. Γι' αυτό δεν τίθεται κυρίως το σχολαστικό ερωτημα αν πίστεψαν ή δεν πίστεψαν οι δέσμιοι του Άδου. Το αποτέλεσμα ήταν η λύτρωση τους από τον θάνατο.Εδώ μιλάμε για συντριβή, ανατροπή. Ο Χριστός αρπάζει κυριολεκτικά τον Αδάμ( άνθρωπο) από το χέρι χωρίς να τον ρωτήσει και τον βγάζει από την καταδίκη του τάφου του.
π.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου