Σήκωσα κάποτε τό τηλέφωνο, 20 μέρες μετά τό Πάσχα καί εἶπα:
«Χριστός Ἀνέστη» ἀντί γιά «ἐμπρός». Καί ἀπαντάει ὁ ἄλλος:
- Τί λές παιδί μου; Τί εἶναι ἐκεῖ;
- Σπίτι εἶναι...
- Τί εἶσαι ἐσύ;
- Τί εἶμαι; Ἄνθρωπος...
Εἶχε κάνεις λάθος στό τηλέφωνο αὐτός. Ἄλλον ἤθελε νά πάρει καί ἄλλο νούμερο πῆρε καί τοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση καί εἶπε:
- Τί λές βρέ παιδί μου; Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἀκόμη πού σκέφτονται ἔτσι καί κρατοῦνε αὐτήν τήν ὡραία παράδοση; Μοῦ εἶπε τό ὄνομά του, δικηγόρος κ.λπ.
- Ξέρω γω. Μοῦ φαίνεται ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμη...
- Γι' αὐτό δέν μᾶς βούλιαξε ἀκόμη ὁ Θεός. Διότι ὑπάρχουνε ἄνθρωποι ἀκόμη... εἶπε ἐκεῖνος.
- Δημήτριος Παναγόπουλος, ὁ Ἱεροκῆρυξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου