Η Άνοιξη - Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες;

Άνοιξη! Ο ήλιος χρυσαφιού πλημμύρα. 

Μάγια, μύρα παντού και σ' αγαπώ, σε καρτερώ.

Βραδύνεις κ' υποψιάζομαι, ζηλεύω, δεν σου πήρα

όλης σου της ψυχής το θησαυρό.  
Μ. Πολυδούρη

Η άνοιξη

Η άνοιξη φόρεσε τη φούστα

κι εσύ τη φουστανέλα 

για να πολεμήσεις

τον θάνατο και ν’ ανακαλύψεις

ότι είναι πάντα η αρχή της ζωής

αν δεν αποδεχτείς ότι είναι η ώρα του

μέσω της ανάγκης του Έργου μας

που δεν γίνεται χωρίς υπερβάσεις

αφού η αποστολή είναι πάντα

υπερβατική λόγω εμποδίων

που εντοπίζουμε και προσπερνάμε

αποφασιστικά.

-«Τίποτα δεν αγγίζει τις απριλιάτικες βιολέτες; 

-τίποτα-: μονάχα ο ακάνθινος Ιησούς.»

-«Το άφθαρτο ξύλο: Ο σταυρός είναι δυο επιθυμίες. 

Η μια επιθυμία που ερωτεύτηκε 

τα ουράνια σμίγει και σταυρώνεται 

με την επιθυμία καθώς διασχίζει τη γη. 

Κι ο Χριστός στο Έαρ Σταυρωμένος.»