Ἄν εἶναι «ἀληθῶς» τὸ «ἀνέστη» δὲν πιάνει τὴν καρδιὰ μας καμιὰ θλίψη, καμιὰ ταλαιπωρία, καμιὰ δυσκολία, καμιὰ σκοτούρα, καμία ἔννοια.
*Ἄν δὲν πῶ τὸ «ἀληθῶς ἀνέστη» εἶναι σὰ νὰ μὴν δέχομαι τὸν Χριστό. Ἄν πάλι τὸ πῶ, πρέπει νὰ τὸ ἐφαρμόσω.*
Νὰ κάνουμε τὸ «ἀληθῶς ἀνέστη» ἀληθινὴ πράξη ζωῆς. Αὐτὸ ἔχουμε νὰ κάνουμε ὡς χριστιανοί. Εἰδάλλως καλύτερα νὰ ξεχάσουμε αὐτὸ ποὺ λέγεται χριστιανισμὸς καὶ νὰ ἀναμετρηθοῦμε μὲ τὰ ἄλλα πράγματα τοῦ κόσμου ποὺ πιστεύουμε ὅτι θὰ μᾶς δώσουν ἐλπίδα. Ἐκεῖ ἐλπίδα μηδέν. Ἀλλὰ τοὐλάχιστον, μὲ τὸν Χριστὸ, μὴν παίξουμε
1 σχόλιο:
...ἡ στενή ἡ Ο δ ό ς
-ἡ τόσο μακρυνή μας, ἀλίμονο-
ποὺ οδηγεῖ
στήν φυσική ε ὐ ρ υ χ ω ρ ί α της,
τὴν ταλαιπωρημένη μας,
στενούτσικη καρδιά...
Δημοσίευση σχολίου