Ένα δικαστήριο στην υπηρεσία της Δύσης ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο

 Luigi Cupertino

Έτσι λοιπόν το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον Πούτιν με την κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου. Η οποία θα συνίστατο στην απέλαση, δηλαδή στην παράνομη μεταφορά, στη Ρωσία παιδιών από την Ουκρανία, που διαμένοντα σε ορφανοτροφεία ή χαμένα από τους γονείς τους και στη συνέχεια ανατεθειμένα σε ρωσικές οικογένειες. Παιδιά που, σύμφωνα με το Δικαστήριο, βρίσκονταν ναι σε εμπόλεμη ζώνη αλλά «προστατεύονταν» από τη Σύμβαση της Γενεύης που καθιστούσε απαγορευμένη τη μεταφορά και την υιοθεσία τους. Φυσικά, σύμφωνα με τη συλλογιστική του Δικαστηρίου, η ίδια αυτή σύμβαση απολαμβάνει διεθνή νομική ισχύ ώστε να εμποδίζει τα παιδιά αυτά, εάν παρέμειναν στις ζώνες της συνεχιζόμενης σύγκρουσης, να γίνουν αθώα θύματα πολέμου. Η αφηρημένη μορφή δικαίου,  τού Δικαστηρίου της Χάγης, διακρίνεται αμέσως, έστω κι αν είναι ένα κανονιστικό κέλυφος κενό από οποιαδήποτε αληθινά ανθρώπινη ουσία και πραγματικότητα. Ο αφηρημένος φορμαλισμός είναι η μάσκα με την οποία παρουσιάζεται η έλλειψη νόμου. Από την πλευρά μας, πιστεύουμε ότι ο πόλεμος δεν σέβεται τόσο τον νομικό φορμαλισμό που επικαλείται το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Αφήνοντας εκεί που ήταν αυτά τα παιδιά θα πέθαιναν. Αλλά, προς Θεού, πρέπει να πεθάνετε «προστατευμένοι» από τη Σύμβαση της Γενεύης! Η πραγματικότητα, εμφανής σε όλους, είναι ότι αυτά τα παιδιά σώθηκαν από τους Ρώσους που τα έσωσαν από τους κινδύνους των εμπόλεμων ζωνών. Παιδιά που είναι πιθανώς εθνοτικά και ρωσόφωνα, αν και τυπικά πολίτες της Ουκρανίας. Αλλά για τον φορμαλισμό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, η αφηρημένη ιθαγένεια υπερισχύει της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας των ανθρώπων. Από την άλλη πλευρά, το Δικαστήριο της Χάγης δεν είχε τον ίδιο ανακριτικό ζήλο προς τον Ζελένσκι ή τον Πέτρο Ποροσένκο που ήταν υπεύθυνοι για τη σφαγή των πληθυσμών του Ντονμπάς, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Ο Ποροσένκο, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του στην Οδησσό πριν από χρόνια, πριν από τον τρέχοντα πόλεμο, συγκρίνοντας τις προοπτικές των Ουκρανών με αυτές του λαού του Ντονμπάς, υποσχέθηκε:Τα παιδιά μας θα πηγαίνουν σε σχολεία και νηπιαγωγεία, ενώ τα δικά τους θα είναι κρυμμένα σε υπόγεια! ". Μια υπόσχεση που τηρήθηκε όπως μπορεί να επαληθευτεί από την καταγγελία της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Τορίνο που διατίθεται στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://www.civg.it/index.php?option=com_content&view=article&id=676:poroshenko-ha-mantenuto-la-parola-i-bambini-del-donbass-non-vanno-a-scuola&catid=2&Itemid= 300

Διαβάστε ή ξαναδιαβάστε το «The Nomos of the Earth» του Carl Schmitt: τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ανθρωπιστικό δίκαιο είναι μόνο μια οθόνη σχέσεων πολιτικής εξουσίας και ένα όργανο στην υπηρεσία της δυτικής ιδεολογίας τής παγκοσμιοποίησης . Ούτε είναι αλήθεια, εκτός από την άποψη της ιμμανεντιστικής μίμησης (οι Χριστιανοί γνωρίζουν ή πρέπει να ξέρουν ποιος είναι ο simia Dei-ο πιθηκόθεος ), ότι τα «ανθρώπινα δικαιώματα» είναι αποτέλεσμα του Χριστιανισμού, ή εν πάση περιπτώσει των Αβρααμικών θρησκειών, γιατί αντιθέτως αποτελούν έκφραση της ιδεολογικής απάτης μιας μήτρας του Διαφωτισμού που μπέρδεψε με έντεχνο και απατηλό τρόπο τη χριστιανική ιδέα του προσώπου - το οποίο στην πραγματικότητά του δεν δίνεται ποτέ χωρίς κοινωνικά και πολιτιστικά ή κοινοτικά δεδομένα με τα οποία ορίζεται στη δική του ανεπανάληπτη ταυτότητα - και η έννοια του ατόμου είναι πάντα αφηρημένη, κενή, άσχετη, άσχετη, τυπική, χειραγωγήσιμη γιατί χωρίς συγκεκριμένο Ταυτότητα. Αν υπάρχει μια καθολική «ανθρώπινη φύση», όσο κι αν είναι πάντα διαμορφωμένη σε προσωπικές και κοινοτικές πραγματικότητες, συγκεκριμένη και απαραβίαστη, ο «Άνθρωπος» δεν υπάρχει καθόλου αφηρημένα, δηλαδή στερημένος τών ιδιαίτερων σχέσεών του. Τώρα, ο καθένας σκέφτεται ότι θέλει, αλλά η πρωτοβουλία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου καταδεικνύεται για άλλη μια φορά, άν υπάρχει περαιτέρω ανάγκη, το εργαλείο των διεθνών δικαστηρίων στην ηγεμονική δύναμη της αμερικανοκίνητης Δύσης. Επιπλέον, το Δικαστήριο της Χάγης, του οποίου το αποτελεσματικό «τρίτο μέρος»(ουδετερότητα)  αμφισβητείται (πόσοι Ρώσοι δικαστές κάθονται σε αυτό και πόσοι Δυτικοί;), δεν αναγνωρίζεται από τη Ρωσία αλλά ούτε καν από τις Ηνωμένες Πολιτείες. δεν έχει παγκόσμια δικαιοδοσία και ο ισχυρισμός της ότι  έχει είναι απλώς μια εκδήλωση της απάτης του Διαφωτισμού που αναφέρθηκε προηγουμένως. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αναγνωρίζουν το Διεθνές Δικαστήριο επειδή, ενώ συζητούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, θέλουν να κρατήσουν ελεύθερο χέρι στην εξωτερική πολιτική και τον πόλεμο. Για τα πολλά εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν στους δύο αιώνες της ύπαρξής τους, οι Αμερικανοί πρόεδροι και οι κυβερνήσεις τους θα έπρεπε να είχαν ήδη δικαστεί και καταδικαστεί, εάν ορισμένα διεθνή δικαστήρια δεν ήταν μεροληπτικά. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε ότι έχει εκδοθεί κάποιο ένταλμα σύλληψης από το Δικαστήριο της Χάγης κατά του Τζορτζ Μπους ή του Μπαράκ Ομπάμα για αμερικανικά εγκλήματα στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Υεμένη, τη Σερβία, τη Συρία, τη Λιβύη ή κατά του Χάρι Τρούμαν για τίς δύο ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία το 1945. Και ας μην ειπωθεί ότι, στην περίπτωση του Τρούμαν, ένα πιθανό διεθνές δικαστήριο, που ιδρύθηκε εκ των υστέρων, εφαρμόζοντας την ποινή αναδρομικά, θα είχε ενεργήσει σύμφωνα με τη φιλελεύθερη αρχή».nullum crimen, null poena sine lege»,κανένα έγκλημα δέν διαπράττεται υπεράνω τού νόμου. Δεν λέγεται γιατί αυτό ακριβώς συνέβη με τη δίκη της Νυρεμβέργης, που γιορτάστηκε με την αναδρομική εφαρμογή της ποινής για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν ελλείψει της διατύπωσης της νομικής υπόθεσης της «γενοκτονίας» που δεν ίσχυε μέχρι τότε, πραγματικά επεξεργασμένη καί με ακρίβεια στήν προαναφερθείσα δίκη (φυσικά, σημειώνοντας αυτό, εδώ δεν θέλουμε να απαλλάξουμε τους ναζί εγκληματίες από τις άδοξες ευθύνες τους αλλά μόνο να αναδείξουμε τις αποριές του αφηρημένου και φορμαλιστικού δικαίου δυτικής προέλευσης). Η Δύση δεν συνειδητοποιεί ότι, στη ρωσική περίπτωση, δεν έχει να κάνει με οποιονδήποτε Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς –δηλαδή έναν χαρακτήρα δεύτερης διαλογής– αλλά με τον ηγέτη μιας δύναμης που αυτή τη στιγμή απολαμβάνει την πολιτική υποστήριξη του υπόλοιπου κόσμου,πού έχει πλέον βαρεθεί την αμερικανική και δυτική αλαζονεία. Η τυφλή δυτική αδυναμία να κατανοήσει ότι ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος στα μέτρα της, ότι οι άλλοι λαοί ακολουθούν διαφορετικές φιλοσοφίες ζωής από τις δικές μας και ότι, εκτός από το πνευματικό επίπεδο, δεν είναι δυνατό να εδραιωθούν ιεραρχίες ή πρωτοκαθεδρίες μεταξύ των δικών τους και των δικών μας (εξάλλου , μόνο εδώ και μερικούς αιώνες), οδηγεί τον κόσμο σε μια καταστροφική σύγκρουση. Εάν η Δύση θέλει πόλεμο με τη Ρωσία και τον υπόλοιπο κόσμο, είναι σίγουρα στον σωστό δρόμο. Αλλά αυτή τη φορά θα μπορούσε να είναι ένα faux pas. Για όλους! οδηγεί τον κόσμο σε μια καταστροφική σύγκρουση.

 Πηγή: Franco Cardini