Όπως η φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτος έτσι και η Παρθένος Μαρία, αν και γεννά το «Φῶς», εν τούτοις παραδόξως δεν «φθείρεται».

Εἰσῆλθε Μωσῆς εἰς τὸ ὄρος τοῦ Θεοῦ Χωρήβ. Ὤφθη δὲ αὐτῷ Ἄγγελος Κυρίου, ἐν φλογὶ πυρὸς ἐκ τῆς βάτου, καὶ ὁρᾷ, ὅτι ἡ βάτος καίεται πυρί, ἡ δὲ βάτος οὐ κατεκαίετο. Εἶπε δὲ Μωσῆς· Παρελθὼν ὄψομαι τὸ ὅραμα τὸ μέγα τοῦτο, τὶ ὅτι οὐ κατακαίεται ἡ βάτος. Ὡς δὲ εἶδε Κύριος ὅτι προσάγει ἰδεῖν, ἐκάλεσεν αὐτὸν Κύριος ἐκ τῆς βάτου, λέγων· Μωσῆ, Μωσῆ· Ὁ δὲ εἶπε· Τὶ ἐστι, Κύριε; Ὁ δὲ εἶπε· Μὴ ἐγγίσῃς ὧδε· λῦσον τὰ ὑποδήματα ἐκ τῶν ποδῶν σου· ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστί. Καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἐγὼ εἰμι ὁ Θεὸς τοῦ πατρός σου, Θεὸς Ἀβραάμ, καὶ Θεὸς Ἰσαάκ, καὶ Θεὸς Ἰακώβ. Ἀπέστρεψε δὲ Μωσῆς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ· ηὐλαβεῖτο γὰρ καταβλέψαι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Εἶπε δὲ Κύριος πρὸς Μωσῆν· Ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου, τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ. Καὶ τῆς κραυγῆς αὐτῶν ἀκήκοα ἀπὸ τῶν ἐργοδιωκτῶν. Οἶδα γὰρ τὴν ὀδύνην αὐτῶν, καὶ κατέβην τοῦ ἐξελέσθαι αὐτοὺς ἐκ χειρὸς τῶν Αἰγυπτίων, καὶ ἐξαγαγεῖν αὐτοὺς ἐκ τῆς γῆς ἐκείνης καὶ εἰσαγαγεῖν αὐτοὺς εἰς γῆν ἀγαθήν καὶ πολλήν, εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι.

Η εκ Πνεύματος Αγίου σύλληψη του Χριστού από την Αγία Παρθένο, αποτελεί υπόθεση που υπερβαίνει τα λεκτικά σχήματα, γι' αυτό το «σημεῖον» είναι αληθινά παράδοξο και υπερμεγέθες. Το μυστήριο της άφθορης γεννήσεως του Χριστού από την Υπεραγία Θεοτόκο δεν νοείται ως μεμονωμένη και αποκομμένη πραγματικότητα της Καινής Διαθήκης. Αντίθετα, αποτελεί αποκάλυψη της αλήθειας του τύπου, στον οποίο πίστεψαν και πάνω στον οποίο στηρίχθηκαν οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, για να προδιατυπώσουν την ένσαρκη φανέρωση του Θεού Λόγου στην ιστορία.

Ο Μωυσής, όταν είδε την βάτο να φλέγεται, αλλά να μην καίγεται, είπε: «Διαβᾶς ὄψομαι, τὸ μέγα ὅραμα τοῦτο». Η διάβαση, σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Κυρίλλου, Πατριάρχου Αλεξανδρείας, δεν είναι τοπική αλλά χρονική, αφού δηλώνει κίνηση και παροδική διάβαση του χρόνου και σημαίνει την κίνηση από τον χρόνο της Παλαιάς Διαθήκης στον χρόνο της Καινής Διαθήκης.

Όπως η φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτος έτσι και η Παρθένος Μαρία, αν και γεννά το «Φῶς», εν τούτοις παραδόξως δεν «φθείρεται».Ο δε εξ αυτής σαρκωθείς Θεός και Λόγος έρχεται για να βγάλει την ανθρώπινη φύση από την χώρα του θανάτου και της αμαρτίας και ελεύθερη από την τυραννία πλέον να την εισάγει στην χώρα της υπόσχεσης,την βασιλεία Του.Εκεί ρέει μέλι και γάλα ήτοι την αφθονία της δωρεάς Του στην γλυκύτητα της εν Χριστώ Ζωής και την προστατευτική Του φροντίδα,η οποία μοιάζει με την στοργή της μητέρας για τα παιδιά της.

Αλέξανδρος Αποστολίδης