Μην ακούσουμε παράπονο..

 

σχολιο :Όταν έχεις συνηθίσει να είσαι

στο κελί της φυλακής σου ,

η ελευθερία σου φαντάζει αρρώστια.

Και έρχεται ο Χριστός στη ζωή σου

και σου ψιθυρίζει

μέσα από διάφορες καταστάσεις,

ότι δεν θες να είσαι αυτό που είσαι ,

ότι αυτή η φυλακή που ζεις

δεν είναι η πραγματική σου θέση.

Πολλές φορές σου μιλάει στον πόνο,

διότι είναι η μόνη κατάσταση

που μπορείς να Τον ακούσεις.

Και ξαφνικά έρχεται η στιγμή

να πάρεις αποφάσεις.

Αν πεις ναι στην πρόσκληση Του,

τότε όπως έλεγαν και οι Άγιοι

ο έρωτας της αμαρτίας σβήνει και λιώνει

μπροστά στον έρωτα του Νυμφίου

και αρχίζει η θεραπεία.

Στην εκκλησία αυτό το λέμε μετάνοια,

ένα ταξίδι με πηδαλιούχο τον Χριστό,

τη θεραπεία τη λέμε Αγιότητα

και εν Χριστώ μεταμόρφωση.

Τη δεκτικότητα τη λέμε προαίρεση.

Και την αίσθηση της αλλαγής

τη λέμε άγγιγμα της Χάριτος.

Το ψιθύρισμα του Χριστού

το λέμε Αποκάλυψη.

Και εσύ είσαι ο άρρωστος ,

αλλά ο πρώτος προσκεκλημένος

να κάτσεις σε ένα τραπέζι

και είσαι το τιμώμενο πρόσωπο.

Το τραπέζι είναι η Αγία Τράπεζα.

Ο οικοδεσπότης είναι ο Χριστός

που σου μίλησε και ΕΣΥ είσαι

το τιμώμενο πρόσωπο.

Αυτός που κάθεται στο στασιδάκι

και μπορεί κάποιος να σε κοροϊδεύει

ότι έμπλεξες με τις γριές

και τις κουτσομπόλες,

αλλά είσαι ήδη αλλού.

Κοιτάς την αμαρτία

και την αποστρέφεσαι

και ξαφνικά ακούς τον ήχο

από την πόρτα

της Βασιλείας των Ουρανών

να ανοίγει και Κάποιος

να σε προσκαλεί να περάσεις...

Αυτά γίνονται μέσα στην Εκκλησία,

εκεί με αρρώστους, με τρελούς,

με αμαρτωλούς και ερωτευμένους.

Καλό αγώνα αδερφέ ,

είσαι μέλος του σώματος Του.

Μην το ξεχνάς.