Γράφει ο Μητροπολίτης ΑξώμηςΔανιήλ
Όλα άρχισαν πριν 5 μήνες, όταν ένα πρωινό έλαβα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Μητρόπολης το εξής μήνυμα: «Ονομάζομαι Εy….b Ka….er και είμαι φοιτητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της πόλης Debre Tabor. Ήμουν προτεστάντης χριστιανός από την γέννησή μου, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια μετά από βαθειά μελέτη είμαι δυνάμει Ορθόδοξος. Αποσκίρτησα από την Διαμαρτύρηση και ηγούμαι -με πολύ διακριτικότητα- μιας ομάδας ένδεκα φοιτητών, όλοι πρώην μέλη της Προτεσταντικής Ομολογίας, με τους οποίους συναντιόμαστε σε διαφορετικά κάθε φορά μέρη και μελετάμε συστηματικά αρχαίους Πατέρες της κοινής Εκκλησίας και εκκλησιαστική ιστορία. Διαπιστώσαμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί ανόθευτη την πίστη των Αποστόλων και των Πατέρων μας. Θέλουμε να γίνουμε μέλη της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και ζητάμε να σας γνωρίσουμε για να μας οδηγήσετε στην βάπτισή μας. Παρακαλώ μη μας αγνοήσετε. Περιμένουμε με αγωνία την απάντησή σας».
Στέλνοντας πλούσιο κατηχητικό υλικό σε αυτή την νεανική ομάδα, βιβλία γνωριμίας με την Ορθόδοξη πίστη και ζωή, τους Αγίους και την Ορθόδοξη παράδοσή μας, ευχαρίστησα τον Άγιο Θεό για τους μύχιους και υπέρλογους τρόπους σωτηρίας που απεργάζεται για «κάθε άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Έκτοτε, στο πλαίσιο της κατήχησης και με καθημερινή επαφή για την απάντηση αποριών, οι ένδεκα Αιθίοπες νέοι στερεώθηκαν στην απόφασή τους να προσέλθουν το ταχύτερο στην απόθεση «του παλαιού ανθρώπου» και στην «ένδυση του νέου». Έλειπε μόνο να οριστεί ο κατάλληλος χρόνος και να οργανωθεί το δύσκολο ταξίδι, για να τελέσουμε τις Βαπτίσεις. Και εν συνεχεία, να τελέσουμε την Θεία Ευχαριστία σε τόπο που θα βρούμε, για να κοινωνήσουν οι νεοφώτιστοι του Κυριακού Σώματος. Μια συνηθισμένη διαδικασία στην Ορθόδοξη ιεραποστολή σε όλη την Αφρική, όταν δημιουργούνται οι πρώτοι πυρήνες πιστών. Άλλωστε, κάθε τόπος της Ηπείρου μπορεί να σαρκώσει έναν Ναό του Θεού, όπου «κύκλω της Τραπέζης» του Κυρίου παρακάθονται οι σύγχρονοι μαθητές Του, για να μετέχουν του Δείπνου «εις ανάμνησιν Αυτού».
Ένας από τους ένδεκα φοιτητές ήταν και ο Ιωσίας (Iyosiyas Fekadu Ararsa). Γεννημένος στην πόλη Gimbi της Αιθιοπίας, την 1η Ιουνίου 1997. Ήταν το δεύτερο παιδί (μαζί με άλλες τέσσερις αδελφές) πενταμελούς οικογένειας προτεσταντικής ομολογίας. Μετά την ολοκλήρωση των βασικών σπουδών, γράφτηκε ως φοιτητής Φαρμακευτικής στο Πανεπιστήμιο του Debre Tabor. Γνώρισε την Ορθοδοξία από τον φίλο του Εy…b και έκτοτε κήρυττε σε όλους την νέα του πίστη, με αποτέλεσμα πολλοί προτεστάντες να εγκαταλείπουν την ομολογία τους και να ζητούν να γνωρίσουν την Ορθοδοξία.
Κάθε Ιανουάριο, μετά τις εξετάσεις, τα πανεπιστήμια κλείνουν για μια εβδομάδα και οι φοιτητές επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους για διακοπές. Έτσι κι αυτός πήγε στην πόλη του για να δει την οικογένειά του.
Ήταν Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2023, ώρα 2 το μεσημέρι, όταν σε έναν δρόμο κοντά στην αγορά της πόλης, κατά την στιγμή που μιλούσε δημόσια για την Ορθόδοξη Πίστη, μια ομάδα εξαγριωμένων Προτεσταντών άρχισε να τον πετροβολά και να τον τραυματίζει βάναυσα με κοφτερά αντικείμενα. «Σας παρακαλώ, έχω μια φτωχή μητέρα. Αφήστε με να ζήσω για την οικογένειά μου», εκλιπαρούσε τους μαινόμενους «μαχητές του χριστιανισμού»! Αλλά εκείνοι συνέχισαν να του πετούν με σφοδρότητα πέτρες… Μετά από μία ολόκληρη ώρα μαρτυρίου και αφού το σώμα του είχε υποστεί θανατηφόρα τραύματα, φώναξε: «Σκοτώστε με γρήγορα!», παραδίδοντας την ψυχή του στα χέρια του Θεού που αγάπησε. Όταν μετά από λίγο κατέφτασε στον τόπο της τραγωδίας η οικογένειά του, ήταν ήδη αργά. Το πληγωμένο από το «χριστιανικό μίσος» κορμί του ήταν αγνώριστο από τις κακουχίες. Ο θείος του βρήκε στα χέρια του αυτό που αγάπησε και πίστεψε: κρατούσε την εικονίτσα του Ευαγγελιστή Μάρκου, που του είχα στείλει πριν μήνες! Μαρτυρούσε και κρατούσε σφιχτά την εικόνα του Αγίου Μάρκου!
Ο Ιωσίας βαπτίσθηκε στο αίμα του Μαρτυρίου του, γενόμενος κοινωνός της δόξας του Θεού και ομολογώντας την φράση του Κυρίου: «ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν». Γράφτηκε ήδη στο Βιβλίο της Ζωής, προγεύεται του Παραδείσου και πορεύεται εις «απάντησιν του Κυρίου». Ας προσεύχεται για εμάς τους «περιλειπομένους» στον Θρόνο του Θεού, να βρούμε έλεος την «φοβερά ημέρα της Κρίσεως».
Αλήθεια, πότε θα σταματήσει η μάστιγα της θρησκευτικής βίας στον πλανήτη; Είναι δυνατόν «χριστιανοί» να πολεμούν ανθρώπους κάθε πίστης στην σημερινή εποχή; Ποιός είναι πραγματικά ο Θεός της Αγάπης που κηρύττουμε; Πού είναι η συγχώρηση και η αποδοχή του πλησίον; Πού ο σεβασμός των πιστευμάτων του Άλλου;
Δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια από την έλευση του Χριστού, οι μάρτυρες της Αγάπης Του συνεχίζουν να ποτίζουν με το Αίμα τους το αειθαλές δένδρο της Εκκλησίας Του. Όπως σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, έτσι και η Αφρική, τόπο «σποράς του Λόγου» αγνό και καθαρό, δέχεται το μήνυμα της Σωτηρίας και προσφέρει πολλούς καρπούς στην Βασιλεία Του. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες θαυμάτων μοναδικών, μεταστροφών και επιστροφών στην Πίστη. Η Ορθόδοξη ιεραποστολή «εις πάντα τα Έθνη» είναι εντολή του Χριστού προς όλους, κι όχι μόνο για τους «εκλεκτούς». Ενεργείται ποικιλοτρόπως και πολυμερώς, εν τόπω και χρόνω, και πάντοτε εν κόπω και μόχθω! Είναι γεμάτη προκλήσεις και κινδύνους. Ιδρώτα και αίμα. Αγώνα και αγωνία. Υπομονή και επιμονή. Σκύψιμο της κεφαλής και ταπείνωση. Άδειασμα του εαυτού μας και αγαπητικό μπόλιασμα των Αδελφών. Αδιάκριτα, ανόθευτα, ανεπιτήδευτα, χωρίς να περιμένουμε «ανταλλάγματα» και χωρίς να προσφέρουμε «χρυσίον» για να κερδίσουμε πιστούς. Κάνουμε καθημερινά το Σταυρό μας και προχωράμε μπροστά χωρίς φόβο και «κομπλεξικές απειλές». Πάντα με ελπίδα και αισιοδοξία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου