"Εδώ, στο νησάκι μου, είμαι βασιλιάς. Περπατώ με μεγάλα βήματα, είμαι στο κέφι, και καταλαβαίνω το Θεό και τους προγόνους μου να μου κρατάν σιωπηλή συντροφιά.
Σηκώνουμαι πολύ πρωί και κάνω ένα μικρό περίπατο γύρω στο μεγάλο και παράξενο βράχο, που κρέμεται απάνου απ' το σπιτάκι μου. Έτυχε, με σεισμό, να τον ακούσω να τρίζει απάνου απ' το κεφάλι μου. Το καλοκαίρι, σαν κάνει ζέστη τ' απομεσήμερο, πάω και ξαπλώνουμαι στον ίσκιο του, και το μάτι μου βιάζεται να λογαριάζει το ανιστόρητο βάρος που κρέμεται στον αγέρα.
Με πιάνει ζάλη και μου φαίνεται πως ξεφεύγει το κούτελό μου. [...]
κυρ Φώτης Κόντογλου: Πέδρο Καζάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου