Είναι αυτές οι χειμωνιάτικες ημέρες, που με τη βοήθεια του καλού καιρού και δύο καλών φίλων, μπορούν να χαραχτούν με ανεξίτηλα χρώματα στο μυαλό και στην καρδιά σου. Αυτοί είναι κυρίως οι λόγοι που οδηγούν εμένα και την καπετάνισσα στα νησιά τον χειμώνα. Η συντροφικότητα, η καλή παρέα με ανθρώπους, που το καλοκαίρι τρέχουν αλλόφρονες να βγάλουν το ψωμί του χειμώνα, η διαυγής ατμόσφαιρα και η ζωντάνια της Φύσης.
Όταν μου είπε ο Μάκης "πάμε στους χοιροβοσκούς", νόμισα πως θα επισκεφτούμε κάποιο χοιροτροφείο. Αυτός όμως εννοούσε τα γλυκά μονόριζα ραδίκια που μαζεύουν τον χειμώνα στα βουνά της Σίφνου και τα τρώνε με χοιρινό κρέας και τηγανητές πατάτες. Η όλη διαδικασία, με το περπάτημα στους καταπράσινους λουλουδιασμένους λόφους, η βόλτα μέχρι τις τρεις πηγές και μετά η σύναξη στη "γιάφκα" του Πέτρου και το βιολογικό τσιμπούσι με αυτοσχέδιες ελιές, κρεμμύδι, ντομάτες και τηγανητές πατάτες πασπαλισμένες με χονδρό θαλασσινό αλάτι, συγκαταλέγονται σ' αυτά που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου.
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
1 σχόλιο:
Στην Αττική τα λέμε αλιβαρβαρα αυτά τα χόρτα. Είναι όντως πολύ νόστιμα
Δημοσίευση σχολίου