Που εγεννηθη ο Χριστός; Ποιο άστρο θα ακολουθήσουμε, πιστοί ή άπιστοι; Είναι οι φωνές αυτές όντως των αγγέλων; Είναι γεγονός μάγων και βασιλέων η προσκύνηση αυτού που ψυχρά θα ομολογήσουμε ως παιδί νεαρό και με απάθεια θα συμπληρώσουμε ότι είναι ταυτόχρονα προ αιώνων Θεός;
Είναι, εν τέλει, τόπος η φάτνη; Είναι έρημος η γη αναπαύσεως του Κυρίου. Και αν ναι τι σχέση έχουν όλα αυτά μ' εμάς. Είναι σκάνδαλο ο Χριστός, αδελφοί μου, μια ερώτηση συνεχής μέσα μας, κι εμείς ως δικαστές μιας αόριστης πίστεως θα τον ρωτάμε είτε ως παιδί, είτε ως άνδρα βουτηγμένο στα αίματα: τι είναι η αλήθεια;
Κι εκείνος θα σωπαίνει πάντοτε γιατί η ερώτηση είναι λάθος. Θα περιμένει από εμάς μια άλλη διατύπωση. Ίσως: ποιος είναι αλήθεια; Τότε και μόνο τότε θα σηκώσει το βρεφικό χεράκι του, αυτό που ήδη φέρει το σημείο από το καρφί του Σταυρού και θα δείξει τον εαυτό του. Σα να λέει μια και για πάντα, σε κάθε αδιέξοδο ερώτημα, φλέγον ή ψυχρό, πάντα η απάντηση είμαι: "Εγώ". Εγώ κινώ βασιλείς και βοσκούς, εγώ αγγέλους και ζώα, εγώ κάνω την έρημο Εδέμ και τη σπηλιά παλάτι. Είστε τυχεροί, διότι στις αμμώδεις καρδιές σας και στις πέτρινες ψυχές σας ήδη βλέπω τόπο αναπαύσεως. Εκεί μπορώ και πάλι να γεννηθώ.
Με τη χαρά των Χριστουγέννων, ήτοι της Αναστάσεως θυμηδία,
ο Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης
Πρόδρομος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου