Οι Άγιοι είναι ζωντανοί, παρόντες δίπλα μας ...

 

Μαρτυρία  από τον μακαριστό π. Γεράσιμο Φωκά

 

 

Πέρα από την εμφάνιση των Αγίων Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ευγενίου, Μαρδαρίου και Ορέστη σε μετόχι της Νέας Μονής Χίου, μπορεί να είναι κι εδώ κι εκεί και τότε και τώρα και πάντα και παντού.

 

Αυτοί οι πέντε Άγιοι έδωσαν μαρτυρία και σε μια κοπέλα της δικής μας συντροφιάς και εδώ στο Αργοστόλι. Είχε φύγει από τη ζωή σε δυστύχημα ένα νέο παιδί με εκλεκτό χαρακτήρα και μέσα από όνειρα και κάποια μηνύματα που βρέθηκαν σε βιβλία του μιλούσε για την ωραιότητα της αιωνίου ζωής. Η κοπέλα εκείνη όταν άκουσε για όλα αυτά συγκινήθηκε και το βράδυ εκείνο, πριν κοιμηθεί, ζήτησε κι αυτή να δει στον ύπνο της εκείνο το παλικάρι και να αισθανθεί την ποθητή βεβαιότητα της αιωνιότητας. Ήρθε το όνειρο: Εμφανίστηκαν πέντε Άγιοι και είπαν τα ονόματά τους: Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος, Ορέστης. Είχε την αίσθηση ότι δεν τους γνώριζε, αλλά μέσα στη λαμπρότητά τους και σε εκείνες τις ουράνιες μελωδίες, είδε το ίδιο λαμπρό τον αγαπητό εκείνο νέο να ψάλλει μαζί με τους Αγίους.

Όταν ξύπνησε θυμόταν τα ονόματα των Αγίων που μόνο στο όνειρό της είχε ακούσει: Και ήταν συγκλονιστικό όταν σε ένα εκκλησιαστικό ημερολόγιο είδε τα ίδια ονόματα Αγίων να γιορτάζουν εκείνη την ημέρα, 13 Δεκεμβρίου ....Κι όπως από μόνοι τους οι Άγιοι έδωσαν μαρτυρία της υπάρξεως τους, το ίδιο και η παρουσία του νέου ανάμεσά τους ήταν μια επιβεβαίωση ότι η ζωή δεν φτάνει μόνο μέχρι τον τάφο, ήταν μια επιβεβαίωση της αιωνιότητος της ψυχής.

Πριν λίγα χρόνια, να ξημερώνει τέτοια μέρα, ο π. Γεράσιμος στη Ρακαντζούλα μάς μίλησε για αυτούς τους πέντε Αγίους. Οι Άγιοι είναι ζωντανοί είπε και στη Νέα Μονή της Χίου όταν από το χιόνι σφοδρότατου χειμώνα δεν μπόρεσε κανείς να πάει στο ναό για τη γιορτή τους, πήγαν οι ίδιοι ευπρεπώς ντυμένοι και συμμετείχαν ψάλλοντας κατά τη Θεία Ακολουθία. Ο Άγιος Ορέστης, μάλιστα, άλλαξε στον κανόνα ένα ρήμα για τον εαυτό του και αντί του εδειλίασεν είπε εμειδίασεν. Τότε δέχθηκε παρατήρηση από τον Άγιο Ευστράτιο, ο οποίος του είπε να διαβάσει το ρήμα καθώς είναι γεγραμμένο. «Γιατί μεταβάλλεις το ρήμα και δεν το λέγεις καθώς είναι γραμμένο; Ανέγνωσε και πάλι αυτό για δεύτερη φορά καθώς είναι». Εκείνος αναγνώσας για δεύτερη φορά, πάλι άλλαξε το ρήμα, ντρεπόμενος τρόπον τινά να πει, ότι εδειλίασε. Τότε ο Άγιος Ευστράτιος είπε με μεγαλυτέρα φωνή:«Ανέγνωσε το γραμμένο καθώς το έπαθες, διότι δεν εμειδίασες βλέποντας την κλίνη, (τη σιδερένια και πεπυρωμένη του Αγρικόλα), αλλά εδειλίασες». Τελικά και οι πέντε έγιναν άφαντοι. Ο δε Ιερέας, βλέποντας το παράδοξο τούτο, έμεινε άφωνος επί ώρα πολλή. Όταν συνήλθε τελείωσε την Ακολουθία και μετά διηγήθηκε στους προσελθόντες Χριστιανούς την φανερά αυτή οπτασία.

.......

Κι εμείς μαρτυρούμε ότι μιαν ανάλογη βροχερή και κρύα νύχτα, που ελάχιστοι κατάφεραν να πάνε στη νυχτερινή Θεία Λειτουργία, η Ρακαντζούλα δέχθηκε ουράνια επίσκεψη. Μια ευσεβής γυναίκα είδε άλλον έναν ιερέα και ο π. Γεράσιμος ομολόγησε ότι ήταν ο Άγιος Θεοδόσιος!