Εύκολο είναι να προσβάλεις, να απαξιώνεις, να κακολογείς, να κατακρίνεις, να θυμώνεις, να οργίζεσαι…
Το δύσκολο είναι να ταπεινώνεσαι, να υπομένεις, να συγκαταβαίνεις, να συγχωρείς, να αγαπάς.
Εύκολο είναι να ρίχνεις την ευθύνη στους άλλους. Δύσκολο να αναγνωρίζεις και να αναλαμβάνεις την ευθύνη που σου αναλογεί.
Εύκολο να γκρινιάζεις, να μιζεριάζεις, με την κάθε δυσκολία στην ζωή σου.
Το ανδρείο όμως είναι να διαχειρίζεσαι την κάθε δοκιμασία, να χαμογελάς με ελπίδα και αισιοδοξία ακόμα και τότε που βιώνεις δυσκολίες και πειρασμούς.
Τα σκοτάδια της ζωή μας, δεν μπορούμε να τα νικήσουμε, ούτε με την παραίτηση, ούτε με την μοιρολατρεία, ούτε με την υπερανάλυση, αλλά ούτε και με τον στρουθοκαμηλισμό μας.
Τα σκοτάδια της ζωής μας τα νικάμε με το φως του χαμόγελού μας, με την πίστη μας, με την προσπάθειά μας, με την επιμονή μας, με την εκτίμηση της ζωής μας, με την θετικότητά μας…
Το ξέρω ότι κάποιες φορές είναι δύσκολο να δεις φως στο σκοτεινό τούνελ των σκέψεών σου. Όμως αυτό είναι το λάθος! Το θέμα δεν είναι οι σκέψεις μας αλλά η ίδια η ζωή μας. Άραγε είναι τόσο τραγικά τα πράγματα ή μήπως οι λογισμοί μας τα παρουσιάζουν τόσο τραγικά;
Σίγουρα υπάρχουν και τραγικές περιπτώσεις. Όμως στην πλειοψηφία μας, οι ζωές μας δεν είναι τόσο θλιβερές όσο τις παρουσιάζουμε στον εαυτό μας και στους άλλους. Όλοι μας έχουμε και ομορφιά και φως και χαρά και αγάπη στην ζωή μας. Έχουμε ανθρώπους που μας αγαπούν και νοιάζονται για εμάς. Μην εστιάζουμε λοιπόν στο κακό της ζωής μας γιατί του δίνουμε δύναμη και υπεραξία. Να εστιάζουμε στα καλά, να τρέφουμε μέσα στην καρδιά μας την ελπίδα και στο νου μας την σύνεση. Μακρυά από υστερίες και υπερβολές…
Η ψυχική μας ισορροπία δεν εξαρτάται από τι μας συμβαίνει στην ζωή, αλλά από το πως το προσεγγίζουμε στον εσώτερο εαυτό μας.
Και αυτό εξαρτάται άμεσα από την πνευματική μας κατάσταση…
Η επίλυση ενός προβλήματος δεν είναι η ανάλυσή του, αλλά η προσπάθεια και εστίαση για την λύση του. Το θέμα είναι λύση όχι το πρόβλημα. Όσο μένουμε στο πρόβλημα και δεν περνούμε στη λύση, τόσο θα βυθιζόμαστε στην απελπισία.
Όσο ζούμε ελπίζουμε, αγωνιζόμαστε, εξελισσόμαστε. Αυτό είναι η ζωή. Μια διεργασία εξέλιξης: βιολογικής, πνευματικής, υπαρξιακής.
π.Π.Π..
3 σχόλια:
Μου αρέσει πολύ αυτός ο π. Π. Π. Τα μάτια του γελούν και φοράει ένα πλατύ χαμόγελο.
Και μας, μας αναπαύει ,πολύ!
Πολλές φορές η επίλυση των προβλημάτων γίνονται δικό μας θέμα,ενώ είναι αναλειψη ευθύνης άλλου η άλλων και στην προσπάθεια μας να βοηθήσουμε,μας αφήνουν αυτοί οι άλλοι μόνους να βγάλουμε την δική τους ευθύνη.
Και επειδή αυτό δεν είναι ένα απλό κόστος σε ζωή,χρόνο,αλλά ένα πλήθος προβλημάτων μετέπειτα,και που μπορεί αυτοί οι άλλοι με το πρώτο να σε ενοχοποιήσουν,καλό είναι να αναλαμβάνει ο καθένας την ευθύνη του και εάν δεν φύγουμε εμείς από το προσκηνιο,δεν θα αναλάβουν οι άλλοι,αυτοί οι πραγματικοί υπεύθυνοι.
Έτσι μόνο πάμε μπροστά !
Το έχω ζήσει στη ζωή μου αυτό και μετέπειτα άλλες υπευθυνότητες και άλλες υπευθυνότητες μέχρι ισοπέδωσης.
Αυτά για τους ανεύθυνους!
Γιατί ο ανάποδος κόσμος που ζήσαμε κ ζούμε αδυνατεί να λάβει τις ευθύνες του και την πληρώνουν πάντα οι άλλοι!
Όχι!πρέπει να μπει ένα τέλος.
Αυτά τα λέω γενικά και όχι ειδικά!Γιατί και με τον πνευματικό σου να το μοιραστείς το πρόβλημα,ποτεδεν θα σου δώσει μια λύση,παρά θα σου πει πέντε κουβέντες και θα σου πει πως εσύ θα πάρεις τις αποφάσεις σου !!
Και πάλι ευλογείτε!
Δημοσίευση σχολίου