Την περίοδο της κατοχής περιέθαλψε στο Άγιο Όρος φυγάδες από το καθεστώς των ναζί,
φυλακίστηκε σε κολαστήριο στη Θεσσαλονίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο από τους Γερμανούς.
Στην κατοχή ο πατέρας Γεώργιος, που είχε γίνει μοναχός το 1937, είχε το διακόνημα του κηπουρού στο μοναστήρι τού Αγίου Παύλου στον Άθωνα.
Ασπάσθηκε τον αγώνα της αντίστασης αυθόρμητα όταν έβλεπε κι άλλους Αγιορείτες μοναχούς να πρωτοστατούν στη φυγάδευση
Ελλήνων και Νεοζηλανδών που είχαν βρει καταφύγιο στον Άθω.
Προδόθηκε όμως από έναν ρουμάνο λαϊκό, ο οποίος εργαζόταν στο Άγιο Όρος.
Τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο στρατόπεδο τού Παύλου Μελά όπου πέρασε Στρατοδικείο.
Εκεί τον ρώτησε ο Γερμανός Δικαστής:
-Γιατί παίρνετε τους εχθρούς μας και τους στέλνετε στη Σμύρνη και στην Αίγυπτο και δεν μας τους παραδίδετε;
-Αφού έχουν ανάγκη οι άνθρωποι, απάντησε.
Αν σου χτυπήσει την πόρτα ο άλλος, τι θα του πεις;
Ο Χριστός στο Ευαγγέλιο λέει, όποιος θέλει βοήθεια να του την προσφέρουμε, απάντησε ο θαρραλέος μοναχός, με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
-Δηλαδή, αν ένας Γερμανός έρθει και σου ζητήσει βοήθεια θα τον βοηθήσεις; ρώτησε ο Δικαστής.
-Αν έχει ανάγκη από πραγματική βοήθεια, φυσικά.
Αλλά εσείς δεν έχετε καμία ανάγκη, έχετε καταπνίξει τον κόσμο στο αίμα και αιματοκυλήσατε όλη την ανθρωπότητα.
Αυτό ήταν.
Ο Δικαστής τον καταδίκασε σε θάνατο με συνοπτικές διαδικασίες.
Τον πήγαν στις φυλακές του Επταπυργίου και μετά από δύο μέρες αρρώστησε βαριά από ελονοσία.
Τον μετέφεραν στο αναρρωτήριο και τον παράτησαν χωρίς καμία περίθαλψη σε ένα δωμάτιο όπου βρίσκονταν και τρεις άλλοι μοναχοί που είχαν επίσης συλληφθεί από τους Γερμανούς, για τον ίδιο λόγο.
Οι δύο ήταν οι λεγόμενοι «Τυπογράφοι», οι κατά κόσμον Νανόπουλοι, δύο αδέλφια μοναχοί ο Παντελεήμων και ο Θεοφύλακτος από το Κελλί των Τυπογράφων στις Καρυές τού Αγίου Όρους.
Ο τρίτος ήταν ο μοναχός Συκιώτης.
Ο Γέρων Μελέτιος Συκιώτης
μεταφέρθηκαν αργότερα στο Άουσβιτς.
Ο π. Γεώργιος καιγόταν στον πυρετό και είχε πέσει σε κώμα.
Ένα από τα επόμενα βράδια μόλις είχε σουρουπώσει συνήλθε θαυματουργικά.
Πετάχτηκε όρθιος και είπε στους γύρω του ασθενείς που τον κοιτούσαν εμβρόντητοι ότι τον επισκέφτηκε ένας Άγιος από την Μονή Αγίου Παύλου
τον έκανε καλά και του είπε επιτακτικά:
«Πήδα από το παράθυρο και γύρνα στο μοναστήρι σου με τα πόδια».
Πράγματι αφού τους αποχαιρέτησε,
ο π. Γεώργιος πήδηξε από τον τρίτο όροφο, έπεσε πάνω σε ένα δέντρο και πράγματι ξεκίνησε να επιστρέφει αγρατζούνιστος στον Άθω.
Όταν πλησίαζε το Άγιο Όρος, συναντήθηκε στο δρόμο με τον Ρουμάνο που τον είχε προδώσει στους Γερμανούς, ο οποίος επιχείρησε να βγάλει όπλο και να τον συλλάβει.
Ο π. Γεώργιος αφόπλισε τον Ρουμάνο, κράτησε το όπλο και χάρισε τη ζωή στον καταδότη του, ο οποίος έφυγε τρέχοντας και δεν ξαναπάτησε το πόδι του στον Άθωνα.
Ο π. Γεώργιος, όταν επέστρεψε στο Άγιο Όρος, για λόγους ασφαλείας μέχρι το τέλος τής Κατοχής έμενε έξω από τη Μονή του σε ένα κρυφό ασκητήριο.
Στη συνέχεια υπηρέτησε το μοναστήρι ταπεινά από πολλές θέσεις, ως αντιπρόσωπός στην Ιερά Κοινότητα, ως ζυμωτής, ως κηπουρός και ως Αρσανάρης.
Ήταν υπεύθυνος για τον μώλο (αρσανά) της Μονής.
Η ζωή του παρέμενε διαρκώς ασκητική,
μετακινούταν μόνο με τα πόδια σε όλον τον Άθωνα,
φερόταν με αρχοντιά και σεβασμό στους γύρω του και δεν έχανε ευκαιρίες να διδάσκει με χιούμορ εκείνους που του ζητούσαν τη συμβουλή του.
Όταν κάποιος ήθελε να αδυνατίσει, του έλεγε:
- «Θα σου αποκαλύψω το πιο καλό φάρμακο. Ακινησία σιαγόνων.
Ο πιο αποδοτικός τρόπος για αδυνάτισμα!»
Μετά το τέλος του πολέμου, δεν αποδέχτηκε τη μεγάλη αποζημίωση και τη σημαντική σύνταξη που του προσέφερε η Κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας
για την προσφορά του και ειδικά για τη διάσωση και βοήθεια που προσέφερε στον Νεοζηλανδό δραπέτη Sandy Thomas, του οποίου η περιπέτεια έγινε βιβλίο το 1953 και πούλησε 500 χιλιάδες αντίτυπα σε πολλές γλώσσες.
Στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εν Πλω "Με Τόλμη για την Ελευθερία" και θεωρείται ως μία από τις συναρπαστικότερες αληθινές ιστορίες τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το 1959 ο μοναχός επέστρεψε ταχυδρομικώς στην Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ τα μετάλλια που του είχε απονείμει η Μεγάλη Βρετανία, λόγω των γεγονότων τής Κύπρου (1955-59 ΕΟΚΑ Α’)!
Κάποτε μετά τον πόλεμο, είχαν επισκεφτεί το μοναστήρι τέσσερις Γερμανοί περιηγητές, οι οποίοι επειδή έφτασαν αργά βρήκαν κλειστή την πύλη
κι έτσι κατέβηκαν στον αρσανά.
Ο π.Γεώργιος τους δέχτηκε ατάραχα,
τους έφτιαξε φαΐ, τους έστρωσε να κοιμηθούν και το πρωί έφυγαν ευχαριστημένοι, χωρίς φυσικά να γνωρίζουν την ιστορία του οικοδεσπότη τους.
Ο μοναχός Γεώργιος έκανε σε όλη του τη ζωή πράξη την αγάπη προς τον κυνηγημένο και την αγάπη προς τον εχθρό, ως γνήσιος μοναχός αφιερωμένος στο υπερβατικό παράδειγμα του Χριστού.
Οι μοναδικές φωτογραφίες του π. Γεωργίου δεν βρέθηκαν κάπου στην Ελλάδα, αλλά στο αρχείο τής Εθνικής Βιβλιοθήκης τής Νέας Ζηλανδίας και χρησιμοποιήθηκαν στο ιστορικό ντοκουμέντο A Visit to Mount Athos, November 1944 (Athos Press, NY), που αφορά στην ευχαριστήρια επίσκεψη των Νεοζηλανδών στο Άγιο Όρος, το Νοέμβριο τού 1944, αμέσως μετά την αποχώρηση των Ναζί από την Ελλάδα.
Ο γερο-Γεώργιος, όπως τον αποκαλούσαν προς το τέλος της ζωής του, δεν επέτρεψε σε κανέναν να τον φωτογραφίσει ξανά, προς αποφυγήν τής κενοδοξίας όπως έλεγε.
Εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 88 ετών, το 1998.
Η ιστορία του σώζεται ζωντανή μέχρι και σήμερα μέσα από τις προφορικές και τις γραπτές μαρτυρίες όλων όσοι τον είχαν γνωρίσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου