Σὲ κάθε κόρη ἱματιοφόρο,
μὲ τὴν ἀριστοκρατικὴ εὐγένεια στὴ μορφὴ
καὶ τὶς κυματοειδεῖς πτυχώσεις τοῦ ἱματίου της
ἀπὸ τὸν σκληρὸ ἄνεμο τοῦ βίου,
μιὰ ἀνθρώπινη ὕπαρξη
μετα-κινεῖται πρὸς μιὰ νέα μεθόριο.
Ὅπως ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια,
ἄλλοτε βασίλισσα,
ἄλλοτε μάνα,
ἄλλοτε πρόσφυγας.
Κι ἀπὸ τὰ χώματα τῆς Ἰωνίας, ἡ κόρη,
σεβάσμια στὴ μακρὰ πορεία της,
μὲ τὸν πόνο κάλυμμα τῆς κεφαλῆς,
ἱέρεια μιᾶς τελετουργίας:
ἀπὸ τὸν ἀποχωρισμὸ
στὸ πέρασμα σὲ ἄλλη γῆ,
–ἐδῶ, τὴ νέα πατρίδα–
κρατᾶ στὰ χέρια τὴ Ζωή.
Γιώργος Ἀνανιάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου