Ήταν εκατό και ένα χρόνια πριν, την 11η Σεπτεμβρίου 1921, όταν πάνω από 500 Ελληνίδες και Έλληνες της Σάντας του Πόντου, κυνηγημένοι από τους Γενοκτόνους Τούρκους και για να μην προδωθούν, αποφάσισαν να θυσιάσουν επτά νήπια, των οποίων το κλάμα αποκάλυπτε τη θέση τους.
Τα βρέφη της Σάντας έσωσαν τους γονείς τους, τα αδέλφια τους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους και αποτελούν την κορυφαία ίσως στιγμή του Ελληνικού Ολοκαυτώματος, τραγική και επώδυνη πράξη που σημάδεψε τις επτά μητέρες που αποχωρίστηκαν τα σπλάχνα των σπλάχνων τους.
3 σχόλια:
Τραγικό ! Πώς είναι δυνατόν
νά γίνει κάτι τέτοιο ! Δεν ξέρει κανείς τί νά προτάξει , την λογική ή το συναίσθημα και την αυτοθυσία της μάνας . Μάλλον το συναίσθημα .
Στο ολοκαύτωμα πέθαιναν όλοι μαζί .
Ψυχούλα μου ! Ένας μικρός νεκρός ! Πώς το άντεξαν ! Η μάνα του στρατηγού Μακρυγιάννη έσωσε το παιδί της και την Ελλάδα . Άν έκανε το ίδιο δεν θα είχαμε Μακρυγιάννη .
Δεν κρίνουμε . Είναι απο τα πράγματα που υπερβαίνουν κάθε λογική .
Πώς το κοιτάζει Θεέ μου..
Τα βαριά, χαμηλωμένα της μάτια.
Τα βουβά της χείλη.
Κι αυτό το μαντήλι. Κι αυτός ο πόνος. Σαν Παναγιά..
Δημοσίευση σχολίου