Τιποτα άξιο δεν είχε να προσφέρει
ολόκληρη η κτίσις στον Δημιουργό,
παρά μονάχα Εκείνη,
των Ουρανών την Υψηλοτέραν,
των λαμπηδόνων ηλιακών την Καθαρωτέραν,
το πάγχρυσον παλάτιον του Βασιλέως Χριστού,
την Παναμώμητον Δέσποινα,
την Κεχαριτωμένην Μαρία,
την Αειπάρθενον Μητέρα,
την Μητροπάρθενον Κόρην,
την μόνην Θεοτόκον...
Την αδιόδευτον Πύλην,
το αλατόμητον όρος,
την ακατάφλεκτον βάτον,
την ολόφωτον νεφέλην,
την χρυσαυγίζουσαν λυχνίαν,
την θεόδεκτον Τράπεζαν,
την έμψυχον Κιβωτόν,
τον Παράδεισον τον λογικόν,
της Εύας την λύτρωσιν,
το Μέγαν πάσης της οικουμένης Κειμήλιον….
Αυτήν υμνούν πάσαι αι δυνάμεις των Ουρανών,
Αυτήν μεγαλύνουν ακαταπαύστως τα Σεραφείμ,
σε Αυτήν προστρέχουν πάντες οι γηγενείς…
των συντετριμμένων καρδιών την Παραμυθία,
των αρχόντων την Αρχόντισσα Κυρία,
των βροτών την καταλελειμένην παρηγορία
την έχουσαν την άπειρον προς τον Θεόν παρρησία...
Την έγερσιν των ταπεινωμένων,
την δόξαν των αγωνιζομένων,
πάντων των Ορθοδόξων την αστείρευτην Χαράν,
το καύχημα όλου του κόσμου: την Μάνα Παναγιά! Χρόνια πολλά! Κ. Ν. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου