Το βράδυ της Παρασκευής, ο Αρχηγός του Κράτους έκανε ένα περαιτέρω βήμα στην άνοδο στα άκρα, χωρίς να έχει γίνει ακόμη διαβούλευση με το κοινοβούλιο ή τους Γάλλους για αυτήν την παγκόσμια σύγκρουση που διαμορφώνεται. Είπε: «Από τη βάναυση επίθεση που εξαπέλυσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στις 24 Φεβρουαρίου, ο πόλεμος επέστρεψε μέσα σε λίγες ώρες από τα σύνορά μας σε ευρωπαϊκό έδαφος». Και πρόσθεσε: «Σκέφτομαι τον λαό μας, που θα χρειαστεί ψυχικό σθένος για να αντιμετωπίσει τους καιρούς που έρχονται, να αντισταθεί στις αβεβαιότητες, μερικές φορές στην ευκολία και στις αντιξοότητες και, ενωμένος να δεχθεί να πληρώσει το τίμημα της ελευθερίας και των αξιών μας». Σε «αυτόν τον πόλεμο που βροντάει στις πόρτες μας», ο Μακρόν χαιρέτισε «την ηρωική αντίσταση» του ουκρανικού λαού μπροστά στις «τρομερές επιθέσεις του ρωσικού στρατού και των βοηθών του (…) Ναι, τα φαντάσματα του πνεύματος της εκδίκησης, Οι κατάφωρες παραβιάσεις της κυριαρχίας των κρατών, η αφόρητη περιφρόνηση των λαών, ο ιμπεριαλιστής θα επανεμφανιστεί από το παρελθόν για να επιβληθεί στην καθημερινή ζωή της Ευρώπης μας, των γειτόνων μας, των φίλων μας».
Πίσω από τον Μακρόν εκφράζονται επίσης πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες (αλλά ο Μπόρις Τζόνσον στη Μεγάλη Βρετανία και ο Μάριο Ντράγκι στην Ιταλία πρέπει ήδη να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους) και, κυρίως, η αμερικανική κυβέρνηση, που εμπλέκεται σε έναν πόλεμο επιρροής μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας. Αυτοί οι ολιγάρχες φαίνονται έτοιμοι να στείλουν τα παιδιά τους στην κόλαση, μιμούμενοι την αντίσταση στον νέο Χίτλερ (σσ όντας οι ίδιοι Ναζιστές φιλομπαντεριστές συνεργάτες του Αζόφ και του Δεξιού Τομέα) και κατηγορώντας το «πνεύμα του Μονάχου» μεταξύ εκείνων που ζητούν λογική. Αλλά ο Πούτιν (που τον υποδέχτηκε ο Μακρόν στις Βερσαλλίες και στο Φορτ Μπρεγκανσόν) δεν είναι ο Χίτλερ και η σύγκρουση δεν μπορεί να διαβαστεί ασπρόμαυρα, σε έναν οπισθοδρομικό μανιχαϊσμό.
Ο Μακρόν έχει διαλεκτική πολεμοχαρή. Οι ομιλίες του βρίθουν από τον πόλεμο από τις 16 Μαρτίου 2020 («Είμαστε σε πόλεμο» είχε επαναλάβει έξι φορές μιλώντας… για τον Covid). Ωστόσο, φροντίζει να μην ηγηθεί της επίθεσης εναντίον του εσωτερικού εχθρού που αντιπροσωπεύεται από το υπέρτατο και δολοφονικό Ισλάμ. Επιτρέπει επίσης τη διάδοση της μεταμαρξιστικής ιδεολογίας του Wokism, με τον Pap N’Diaye στην Εθνική Εκπαίδευση, που υπόσχεται την κυριαρχία των μειονοτήτων που «κυριαρχούνται» από τη Δύση και το στρέιτ λευκό αρσενικό. Εν ολίγοις, ο πρόεδρος επεξηγεί αυτή τη σκέψη του Πασκάλ, που έχει υιοθετηθεί στο μυθιστόρημα του Γκιόνο: «Ένας βασιλιάς χωρίς ψυχαγωγία είναι ένας άνθρωπος γεμάτος δυστυχία». Υπάρχει, ναι, σε αυτόν τον υπό επιρροή και ανώριμο πρόεδρο, μια έλξη για πρόκληση, αντιπαράθεση, δραματουργία, το εργοστάσιο του φόβου, μια έλξη για τον πόλεμο. Χθες το βράδυ, εφαρμόζοντας τη «διπλή σκέψη» που περιέγραψε ο Όργουελ το 1984, θυμήθηκε: «Έχουμε γίνει ένα έθνος ειρήνης και ελευθερίας», ενώ πάντα ρίχνει περισσότερο λάδι στη φωτιά. Εν ολίγοις για τον Μακρόν «ο πόλεμος είναι ειρήνη». Πού είναι όμως ο εμπνευσμένος άνθρωπος; Η τραγωδία θα ήταν να φέρουμε την Ευρώπη σε έναν πόλεμο που δεν θα εναντιωνόταν πλέον στη Ρωσία στο μέτωπο Ουκρανίας, αλλά στην ηθική και παρακμάζουσα Δύση στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι επείγον να ξεκινήσει η αποκλιμάκωση και να ακουστεί η φωνή του γαλλικού λαού…..
Στην Ελλάδα μας έχουν στο ψυγείο ούτε καν στη νάρκωση.
dimpenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου