Γιατί μερικοί θέλουν πάλι τις υποχρεωτικές μάσκες; Η φούσκα της πραγματικότητας του συστήματος ως ψυχολογική παγίδα.

Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο εύκολο να δημιουργηθεί μια αποτελεσματική χειραγώγηση και διαμόρφωση της πραγματικότητάς μας όσο στις αρχές του 21ου αιώνα.

Όταν η κοινωνία είναι συντονισμένη σε μια σύλληψη της πραγματικότητας στην οποία ισχύουν συγκεκριμένοι κανόνες, νόρμες και αξίες, οι ελέγχουσες δυνάμεις μπορούν να σκηνοθετήσουν οτιδήποτε τους εξυπηρετεί σε αυτό το κατασκεύασμα της αλήθειας. Η νευρωνική οικειοποίηση και ο έλεγχος του ανθρώπου από τις προδιαγραφές μιας τεχνητής πραγματικότητας οδηγεί σε νευρωτικά πρότυπα διαταραχών και ψυχικά τραύματα.

Ένα σημερινό παράδειγμα: Στην (απατηλή) λογική της προσομοίωσης της πραγματικότητας, οι μάσκες προστατεύουν από την Covid. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι είναι ορκισμένοι σε αυτή την εικόνα της πραγματικότητας από τις δηλώσεις των “ειδικών”, τις στατιστικές τρόμου και τις απειλές θανάτου ή και οικονομικής εξαθλίωσης του συστήματος – ανίσχυροι και βαθιά φοβισμένοι – τα μέτρα από την κάθε ΚΥΑ του Υπουργού Υγείας όχι μόνο γίνονται αποδεκτά χωρίς αμφισβήτηση, αλλά ακόμη και χαιρετίζονται και υπερασπίζονται ως “σωστά και καλά”. Δίνουν στο θύμα μια (επίπλαστη) αίσθηση ασφάλειας, ενώ οι “κακοί αντιρρησίες” καταπολεμούνται. Η κοινή λογική, η διαίσθηση και η αλήθεια εξαλείφονται από την πραγματικότητα που δημιουργούν τα μέσα ενημέρωσης. Το νευρωτικό θήραμα, μέσα στην αδυναμία του και τις υπερβολικές απαιτήσεις του, παραιτείται οικειοθελώς από την προσωπική του ευθύνη και την ελευθερία του. Αισθάνονται ότι βρίσκονται σε μια απελπιστική κατάσταση για την οποία ο δράστης παρέχει τη λύση. Έτσι, δεν είναι οι κανόνες του συστήματος που φαίνονται απειλητικοί στους συμμετέχοντες στην ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, αλλά οι ελεύθερα σκεπτόμενοι και αμφισβητούντες άνθρωποι.

Με τις σημερινές τεχνολογίες, και κυρίως με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είναι δυνατή η δημιουργία μιας προσομοίωσης της πραγματικότητας που παρέχει το πλαίσιο μέσα στο οποίο η συλλογικότητα σκέφτεται, δρα και αισθάνεται. Αποδέκτης αυτής της ψευδαισθητικής πραγματικότητας είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ο οποίος είναι εξαιρετικά εύκολο να χειραγωγηθεί. Δεν κάνει διάκριση μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας όταν επεξεργάζεται δεδομένα από το πραγματικό μας περιβάλλον ή το περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης.

Γιατί είμαστε ευάλωτοι στη στοχευμένη χειραγώγηση;

Σαν ένας βιολογικός υπερυπολογιστής, ο εγκέφαλός μας δημιουργεί τις δικές του νευρωνικές δομές και αποθηκεύει στον “σκληρό του δίσκο” όλα όσα μας προκαλούν έντονα συναισθήματα. Κάθε αντίληψη και κάθε εμπειρία, είτε από την πραγματικότητα είτε από μια ταινία, αξιολογείται από τον βιοϋπολογιστή μας κατά την επεξεργασία των πληροφοριών ανάλογα με το πόσο ισχυρή είναι η συναισθηματική μας αντίδραση. Μόλις αντιδράσουμε συναισθηματικά, η εμπειρία, η εντύπωση ή οι πραγματικές πληροφορίες αποθηκεύονται από τον εγκέφαλό μας και μπορούν στο εξής να ανακτηθούν για νέες διαδικασίες επεξεργασίας.

Δεν είναι μόνο οι ηθικές μας ικανότητες και τα συστήματα αξιών που μας καθιστούν ευάλωτους σε στοχευμένη χειραγώγηση- ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου μας ανοίγει επίσης προοπτικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν καταχρηστικά για τον έλεγχο της συλλογικότητας.

Ένας ψυχικά υγιής, κοινωνικά και ηθικά ακέραιος άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει μια ψεύτικη πραγματικότητα για να αυξήσει το κέρδος του ή να αποκτήσει επιρροή και δύναμη πάνω στους άλλους. Οι ναρκισσιστικές ή ψυχοπαθητικές προσωπικότητες, ωστόσο, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον να εξουσιάζουν τους άλλους, να επωφελούνται από αυτούς και να τους κρατούν χαμηλά για να ανεβάζουν τους εαυτούς τους. Δημιουργούν μια πραγματικότητα στα τοξικά τους συστήματα, είτε πρόκειται για την οικογένεια, τη συνεργασία, τον εργασιακό χώρο ή την πολιτική, την οποία μπορούν να ελέγχουν καθορίζοντας τους κανόνες των σχέσεων και υπαγορεύοντας τι είναι σωστό ή λάθος.

Η διαμόρφωση της πραγματικότητας στο τοξικό σύστημα προγραμματίζεται καθημερινά στο μυαλό δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο μέσω των αναφορών των μέσων ενημέρωσης και ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών “κοινωνικών” δικτύων- είναι πειστική και λογικά δομημένη. Δημιουργείται μια εικόνα της πραγματικότητας που είναι τόσο απειλητική που η κοινή λογική απενεργοποιείται και το θήραμα ακολουθεί τις επιταγές του συστήματος, μπερδεμένο και απονευρωμένο.

Στρατηγική συναισθηματοποίησης των μέσων ενημέρωσης και της πολιτικής

Η χρήση της “στρατηγικής συναισθηματοποίησης”, η οποία λειτουργεί με τρομακτικές εικόνες, σχήματα, γραφικά και “δηλώσεις ειδικών”, ανοίγει τον εγκέφαλο για την εδραίωση του παρουσιαζόμενου περιεχομένου, το οποίο επεξεργάζεται με συναισθηματικά διεγερτικό τρόπο. Πάνω απ’ όλα, οι άνθρωποι που εμπιστεύονται την αναλογική τους αντίληψη και αυτό που βλέπουν μπορούν έτσι να πειστούν για μια εικόνα της πραγματικότητας την οποία εδραιώνουν ως αληθινή στις δομές του εγκεφάλου τους και την υπερασπίζονται από εκεί και πέρα.

Οι ευφυείς ψυχοπαθείς βρίσκουν πάντα έναν τρόπο για να κάνουν μια παραποίηση, μια αντιστροφή ή ένα ψέμα να φαίνεται αληθοφανές και “αληθινό”. Οι “αλήθειες”, οι οποίες στην πραγματικότητα είναι εξαπατήσεις, δημιουργούνται στο δικό τους κατασκεύασμα της πραγματικότητας, το οποίο κάνουν να φαίνεται λογικό και αληθινό. Αντιστρέφουν τα πράγματα και μετατρέπουν το καλό σε κακό και το κακό σε καλό. Οι λέξεις, οι αξίες και οι κοινωνικοί κανόνες επαναπροσδιορίζονται ή δημιουργούνται για να εξυπηρετήσουν δήθεν ανθρωπιστικούς σκοπούς στην προσομοίωση της πραγματικότητας. Η λογική του θηράματος παγιδεύεται και οι αισθήσεις του θολώνουν. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το θύμα της σχέσης βρίσκεται στο κατασκεύασμα της πραγματικότητας που εξυπηρετεί τον δράστη, όπως η κλιματική αλλαγή για την οποία ευθύνεται το (φυσιολογικό) άτομο, το θύμα, και όχι οι λανθασμένες πολιτικές δεκαετιών και η εξυπηρέτηση μόνο των μεγάλων συμφερόντων.

Οι ψυχοπαθείς είναι πολύ επιδέξιοι στο να καμουφλάρουν τις πράξεις τους και τα πραγματικά τους κίνητρα. Δημιουργούν θεάματα και αποσπούν την προσοχή από τις δικές τους επιβλαβείς ενέργειες. Το γεγονός ότι οι βιομηχανίες της ελίτ καταστρέφουν το περιβάλλον είναι εντελώς κρυμμένο σε αυτή την εκστρατεία ενοχής για τη μεγιστοποίηση των κερδών και το άνοιγμα νέων αγορών στη συλλογικά αποτελεσματική ψεύτικη πραγματικότητα.

Η στοχευμένη ανάλυση δεδομένων βοηθά στην πιο αυθεντική οικοδόμηση της απειλητικής πραγματικότητας

Η παγίδα της ψεύτικης σχέσης πραγματικότητας στην οποία βρισκόμαστε τώρα έχει προετοιμαστεί εδώ και δεκαετίες. Μας έχουν μελετήσει στενά και μας παρακολουθούν με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης στους λογαριασμούς μας στα κοινωνικά δίκτυα, ποιες αξίες έχουμε, σε τι αντιδρούμε. Ζούμε μέσα στη φούσκα πραγματικότητας που μας έχει δημιουργήσει το τοξικό κράτος, ώστε να υπηρετούμε πρόθυμα και αφελώς ως τέλειοι προμηθευτές ενέργειας, το σκοτεινό σύστημα των ψυχοπαθών, που μας απομυθοποιεί και μας ελέγχει, που μας διασκεδάζει και μας θολώνει η βία των μέσων ενημέρωσης και η εκπόρνευση της δημοσιογραφίας.

Ανίκανοι να νιώσουν οι ίδιοι αγάπη ή ενσυναίσθηση, ο κόσμος των αισθανόμενων ανθρώπων και των γεμάτων φως ψυχών τους φαίνεται απειλητικός. Είναι ανεπαρκή όντα, ανίκανα για πραγματικά συναισθήματα ή καρδιακούς δεσμούς. Αυτό που δεν μπορούν να βιώσουν οι ίδιοι, δεν θέλουν να το βιώσουν ούτε οι άλλοι. Θέλουν να είναι οι μεγαλύτεροι, οι καλύτεροι και οι ισχυρότεροι στην περιοχή τους. Θέλουν να εξουσιάζουν την πραγματικότητα, να την κατευθύνουν και να την ελέγχουν, θέλουν ακόμη και να καθορίζουν τι σκέφτεται και τι πιστεύει ο άλλος.

Για τους παραβάτες των κανόνων ή τους επικριτές, υπάρχει ένα ευρύ φάσμα “σήμανσης”, το οποίο είναι συναισθηματικά εξαιρετικά αποτελεσματικό στο ηθικό σύστημα των ψυχολογικά υγιών ανθρώπων. Προκειμένου να μετατρέψουν το μυαλό του θύματος σε υποδοχή, ώστε η “εντολή” να απορροφηθεί και να εδραιωθεί ιδιαίτερα βαθιά, οι ψυχοπαθείς προκαλούν φόβο ή οίκτο. Ανάλογα με το είδος του δράστη και του στόχου, ο συνομιλητής μπορεί να φωνάζει ή να παρακαλάει, να πνίγεται στα δάκρυα. Είναι πάντα τα συναισθήματα στα οποία γίνεται έκκληση και τα οποία δημιουργούν την προθυμία στο θύμα να πιστέψει τον δράστη και να ακολουθήσει τους κανόνες του.

Μέσω του βομβαρδισμού των μέσων ενημέρωσης, ο πληθυσμός προσανατολίζεται στη χειραγωγημένη αντίληψη της πραγματικότητας. Τα πάντα παρουσιάζονται με πειστικό, συναισθηματικό και συναρπαστικό τρόπο. Οι επικριτές απλώς λογοκρίνονται.  Διαγράφονται. Οι συμμετέχοντες στην ψευδαίσθηση της πραγματικότητας υπερασπίζονται και προστατεύουν το σύστημα επειδή θέλουν να ανήκουν στους “καλούς” σύμφωνα με τους απαρατήρητους νέους κανόνες του τοξικού συστήματος.

Η ψευδαίσθηση της πραγματικότητας στην οποία ο πολίτης έχει περιέλθει αντιστοιχεί στον σκοτεινό εσωτερικό κόσμο του ψυχοπαθούς. Είναι άκαρδη, κενή και απειλητική. Η παραβίαση των κανόνων στο σύστημα του ψυχοπαθούς τιμωρείται με ενοχοποίηση ή τιμωρία. Με τις ψευδο-ηθικές εκκλήσεις, η ένοχη συνείδηση ενσταλάζεται στο θύμα μέχρι να πιστέψει το ίδιο ότι είναι “λάθος” ή καθαυτό “κακό” ως ανθρώπινο ον. Ο αφελής πολίτης μετανοεί και μπαίνει στο ένδυμα του μετανοημένου για να ξεπληρώσει την υποτιθέμενη ενοχή από την ψυχή του – απευθείας στους κρατικούς λογαριασμούς – που εξυπηρετούν τη βιομηχανική ελίτ, όπως οι φαρμακευτικές, οι πάροχοι ενέργειας και άλλων πολύτιμων αγαθών και οι εξοπλιστικές βιομηχανίες.

Χειραγωγημένη πραγματικότητα, βασισμένη σε μια υλιστική θεώρηση του κόσμου και του ανθρώπου.

Ο ψυχοπαθής εργάζεται -είτε σε επίπεδο σχέσης είτε σε επίπεδο κράτους- με την επίρριψη ευθυνών προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή από τη δική του ενοχή. Μπορεί να κατευθύνει επιδέξια έναν ομολογημένο “ένοχο” και να βγάλει τα πάντα από την τσέπη του για να αναπληρώσει “αυτό”. Πολλά θύματα σχέσεων γνωρίζουν αυτή τη στρατηγική. Στο τέλος μιας μακράς, εξαντλητικής σε ενέργεια συζήτησης με τον τοξικό σύντροφο, νιώθει κανείς εξαντλημένος, μπερδεμένος και ένοχος. Ζητάει κανείς συγγνώμη, παρόλο που αρχικά αισθάνθηκε ότι δέχθηκε επίθεση, ότι τον αγνόησαν ή ότι παρεξήγησε τον εαυτό του.

Μπροστά στα μάτια μας δημιουργείται μια παγκόσμια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας σύμφωνα με τη φύση των ψυχοπαθών. Μέσα στον πόνο και την απελπισία, το Dark Souls ανθίζει. Όσο περισσότερο οι άνθρωποι χάνουν την ανθρωπιά, την πνευματικότητα, τις ρίζες, την αξιοπρέπεια και τον αυτοσεβασμό τους, τόσο μεγαλύτερος είναι ο θρίαμβος του ψυχοπαθούς. Όσο πιο αβοήθητο είναι το θήραμα που εγκλωβίζεται στην ερωτική του σχέση, τόσο περισσότερο αισθάνεται εξυψωμένο και επιβεβαιωμένο ότι δεν είναι ένα αδύναμο πλάσμα, αλλά στη πραγματικότητα είναι.

Η ψυχοπαθητική ελίτ γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν έχει πρόσβαση στις κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες και ικανότητες ενός ψυχολογικά υγιούς ατόμου. Σε περίπτωση καλύτερης ανάπτυξης της συλλογικής συνείδησης, θα χάσουν κάθε δύναμη και έλεγχο στη γη. Και κανένας στρατός ή αστυνομία δεν θα τους σώσει.

Ουσιαστικά, εδώ και αιώνες έχει δημιουργηθεί στη γη μια ψευδαισθητική πραγματικότητα, μια τεχνητή πραγματικότητα βασισμένη σε μια υλιστική θεώρηση του κόσμου και του ανθρώπου, με παραποιημένη επιστήμη και ιστορία, κατάχρηση αξιών και γλώσσας, ενισχυμένη από εικόνες του εχθρού και ψευδή ιδανικά που υποτίθεται ότι είναι ανθρωπιστικά. Ο άνθρωπος εκφυλίζεται, αποανθρωποποιείται και γίνεται η αναισθητοποιημένη βιομηχανή του τοξικού συστήματος.

---

Πηγή Επιστήμονες για την Υγεία και την Ελευθερία Ε.Υ.Ε.