Εμείς, οι πάνω από 50, 60, 70 είμαστε μια γενιά που δεν επιστρέφει:
Μια γενιά που περπάτησε και γύρισε από το σχολείο με τα πόδια.
Μια γενιά που ο δάσκαλος σου σε έστελνε στο γραφείο να πάρεις κιμωλία …
Μια γενιά που σπούδασε μόνη της, δεν είχανε λεφτά για ιδιαίτερα μαθήματα όμως δεν δεν τα παράτησαν…
Αν δεν καταλάβαινες κάτι, έμενες μετά το μάθημα και σου το το εξηγούσαν.
Μια γενιά που έγραψε στα ημερολόγιά της, μια γενιά μαθητών που έκαναν την εργασία τους μόνοι τους, δεν τους βοηθούσαν οι γονείς τους, γιατί ήταν στα χωράφια …
Μια γενιά που ντρεπόταν να κάθεται στο κάθισμα, στο λεωφορείο, δίπλα σε έναν όρθιο ενήλικα.
Μια γενιά που γελούσε πολύ, τα βράδια σιγά με τα αδέρφια τους πριν κοιμηθούν, για να μην ξέρουν οι γονείς τους, ότι είναι ξύπνιοι…
Μια γενιά που πιστεύει στον Θεό, που σέβεται πολύ τους γονείς, τους δασκάλους ή τους γείτονες.
Μια γενιά που έπαιζε στο δρόμο και έπινε νερό από το πηγάδι.
Μια γενιά που αγάπησε το καλό, το όμορφο, την αλήθεια και έμεινε ευχαριστημένη.
Εμείς, πάνω από 50, 60, 70 είμαστε μια γενιά που δεν επιστρέφει.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
4 σχόλια:
...ἔτσι ξεκινήσαμε
ὄμως στὴν πορεία,
πολλά ἀλλάξαμε
πολλά προδώσαμε
καὶ γιά πολλά ευτυχῶς
-ἴσως κάποτε-
μ ε τ α ν ο ή σ α μ ε...
Ισχύει λογικά για μεγάλο ποσοστό των ηλικιών που αναφέρονται πλην όμως ότι αυτές οι γενιές κυρίως στα αστικά κέντρα συντηρούν το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε με τους περισσότερους να είναι πορνόγεροι και πορνογριες. Συγγνώμη για τη φρασεολογία.
Όταν βλέπεις ηλικιωμένους/ες, με τατουάζ, μίνι φούστες, μαλλιουρες, σορτς, σκύλους, γάτες και δε συμαζευιεται, θυμασαι τον παππού και τη γιαγιά στο χωριό με τη σεμνή περιβολή , την αγαπη στα εγγόνια...
Αυτοί ίσως δεν ενηλικιωθήκανε ποτέ. Σημείο των καιρών. Έχουμε γεμίσει μικρομέγαλους.
Δημοσίευση σχολίου