Ένα βαθύ άρθρο που αξίζει να διαβαστεί για τον πραγματικό ρολό των ανεμβολίαστων στην πανδημία: «Ένα Άρθρο Γνώμης Από Έναν Εμβολιασμένο Αυστραλό Συγγραφέα»

«Αν ο Κόβιντ ήταν πεδίο μάχης, θα ήταν ακόμα ζεστό από τα σώματα των ανεμβολίαστων. Ευτυχώς οι υποχρεωτικότητες υποχωρούν και οι δύο πλευρές του πολέμου επιστρέφουν παραπατώντας στη νέα κανονικότητα.

Οι ανεμβολίαστοι είναι οι ήρωες των δύο τελευταίων ετών, καθώς μας επέτρεψαν να έχουμε μια ομάδα ελέγχου στο μεγάλο πείραμα και να αναδείξουμε την αδυναμία των εμβολίων κατά του κόβιντ.

Οι ανεμβολίαστοι φέρουν πολλές ουλές μάχης και τραυματισμούς, καθώς είναι οι άνθρωποι που προσπαθήσαμε να τσακίσουμε ψυχολογικά.

Ωστόσο κανείς δεν θέλει να μιλήσει για το τι τους κάναμε και τι ανάγκασαν «Tην Επιστήμη» να αποκαλύψει.

Γνωρίζαμε ότι η φθίνουσα ανοσία των πλήρως εμβολιασμένων είχε το ίδιο προφίλ με άλλους μέσα στην κοινωνία, όπως η μειοψηφία των ανεμβολίαστων και όμως τους σημάδεψαμε για ειδική δίωξη.

Βλέπετε είπαμε ότι δεν είχαν «κάνει το σωστό για το ευρύτερο καλό», παραδίδοντας τα σώματά τους και την ιατρική αυτονομία τους στο κράτος.

Πολλοί από τους λεγόμενους ειδικούς υγείας και πολιτικούς ηγέτες στην Αυστραλία παραδέχθηκαν ότι ο στόχος ήταν να κάνουν σχεδόν αβίωτη τη ζωή για τους ανεμβολίαστους, κάτι που πολλαπλασιάστηκε πολλές φορές από τον συλλογικό όχλο, με τον καυγά να μεταφέρεται στους χώρους εργασίας, στις φιλίες και στις οικογενειακές συγκεντρώσεις.

Σήμερα, η σκληρή αλήθεια είναι ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν δικαιολογημένο, καθώς διολισθήσαμε γρήγορα από το αίσθημα δικαίου στην απόλυτη βαναυσότητα.

Μπορεί να απευθύνουμε το «κατηγορω» μας στους ηγέτες μας και στους ειδικούς υγείας για την πίεση, αλλά κάθε άτομο μέσα στην κοινωνία πρέπει να καταστεί υπόλογο γιατί έπεσε μέσα μέσα στην καλά τοποθετημένη παγίδα.

Το κάναμε αυτό παρότι γνωρίζαμε πολύ καλά

ότι η αντίθεση σε ζητήματα αρχής είναι ανεκτίμητη όταν πρόκειται για το τι μπαίνει μέσα στα σώματα μας και αφήσαμε τον εαυτό μας να εξαπατηθεί και να πιστέψει

ότι το να πάμε σε ένα ακόμα αναποτελεσματικό λοκντάουν θα ήταν λάθος των ανεμβολίαστων και όχι λάθος της τοξικής πολιτικής

των αναποτελεσματικών εμβολίων.

Πήραμε ικανοποίηση κάνοντας τους ανεμβολίαστους αποδιοπομπαίους τράγους γιατί μετά από μήνες

προκατασκευασμένων λοκντάουν από πολιτικούς ηγέτες τυφλωμένους από την εξουσία, νιώθαμε καλά έχοντας κάποιον να κατηγορήσουμε και να ρίξουμε στην πυρά.

Πιστέψαμε ότι είχαμε τη λογική, την αγάπη και την αλήθεια με το μέρος μας, οπότε ήταν εύκολο να ευχηθούμε θάνατο στους ανεμβολίαστους.

Όσοι από μας γελοιοποιήσαμε και κοροϊδέψαμε τους μη συμμορφούμενους, το κάναμε επειδή νιώσαμε αμηχανία με το θάρρος και τις αρχές τους και δεν πιστέψαμε ότι οι ανεμβολίαστοι θα κατάφερναν να μείνουν αλώβητοι και μετατρέψαμε τους αντιρρησίες σε σάκους του μποξ.

Ο Lambie, ο Carr, ο Chant, ο Andrews, ο McGowan, ο Gunner και το υπόλοιπο καστ εκατοντάδων άλλων σε εξέχοντες ρόλους πρέπει να λογοδοτήσουν για τη δημόσια δυσφήμιση των ανεμβολίαστων και την πυροδότηση των θυμωμένων όχλων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Οι όχλοι, οι Ναζί της μάσκας και οι πιστοί ακόλουθοι του εμβολίου έχουν έρθει σε δύσκολη θέση «ποντάροντας» εναντίον των ανεμβολίαστων, γιατί οι υποχρεωτικότητες είχαν μόνο τη δύναμη που τους δώσαμε.

Δεν ήταν η συμμόρφωση που τερμάτισε την κυριαρχία των μεγάλων φαρμακευτικών, του Μπιλ Γκέιτς και των πολλών οργανώσεων του, και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ... Ήταν χάρη στους ανθρώπους που προσπαθήσαμε να ντροπιάσουμε να γελοιοποιήσουμε, να κοροϊδέψουμε και να κάνουμε να καταρρεύσουν.

Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να βρούμε λίγη εσωτερική ευγνωμοσύνη για τους ανεμβολίαστους, καθώς τσιμπήσαμε το δόλωμα μισώντας τους, γιατί η επιμονή και το θάρρος τους μας έδωσαν το χρόνο να δούμε ότι κάναμε λάθος.