Η θαυμαστή Μάτουσκα Ναταλία της Βίριτσα η δια Χριστόν Σαλή.. Μια μυστική πνευματικός!

Η θαυμαστή Μάτουσκα Ναταλία της Βίριτσα η δια Χριστόν Σαλή.. Μια μυστική πνευματικός

Όταν ακούμε ή διαβάζουμε το όνομα τoυ οικισμού Βίριτσα στην περιφέρεια Αγ. Πετρούπολης στη Ρωσία) , προφανώς σκεφτόμαστε τον Άγιο Σεραφείμ της Βίριτσα, που έζησε εκεί. Συγκλονιστική μορφή μέγας πνευματικός. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι ο Άγιος Σεραφείμ είχε ανακοινώσει ότι στη Βίριτσα θα υπήρχαν πάντα «στάρετς», άντρες και γυναίκες. Ένας από αυτούς ζει ακόμα εκεί σήμερα.

Αυτή όμως που καλούμαστε να παρουσιάσουμε τώρα είναι η θαυμαστή Μάτουσκα Ναταλία που γεννήθηκε το 1890 και κοιμήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1976. Είναι η μακαριστή Ναταλία της Βίριτσας η δια Χριστόν σαλή. Η ανακομιδή των άφθαρτων λειψάνων της έγινε στις 4 Οκτωβρίου 2012. Αναπαύονται, μαζί με αυτά άλλων αγίων ανδρών και γυναικών, ακριβώς δίπλα στο παρεκκλήσι όπου τιμούνται τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ όπως και της κόσμο γυναίκα τους γυναίκα τους της Μάτιουσκα Σεραφίμα. Μια σειρά από μαρτυρίες βοηθούν να προσεγγίσουμε αυτή την ιδιόρρυθμη χριστιανή αυτή την εναλλακτική χριστιανική προσωπικότητα, την πνευματική ακτιβίστρια. Τη χαρισματούχο και θαυμαστή Ναταλία με το απαράμιλλο διορατικό και προορατικό χάρισμα κ.α Μια μυστική πνευματικός, μια λαϊκή μια κοσμική γερόντισσα ένα κρυμμένος πνευματικός θησαυρός. ”Κι ο κλήρος πέφτει στους λαϊκούς” αυτές τις εποχές τις δίσεκτες αλλά κι εκπληκτικές συνάμα όπως προείπε η Αγία Ξένη η δια Χριστόν σαλή της Αγ. Πετρούπολης.

-Ενώ ζούσε ακόμη, ο Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας ευλόγησε το αίτημά μου να μπορέσω να χτίσω ένα σπίτι στη Βίριτσα. Και όλα πήγαν υπέροχα. Από το 1949, άρχισα να πηγαίνω στη Λαύρα των Σπηλαίων, με τον στάρετς Συμεών, ο οποίος έγινε πνευματικός μου πατέρας. Με την ευλογία του γνώρισα στη Λαύρα τη Μάτουσκα Ναταλία. Αυτό συνέβη αμέσως μετά τη διαγραφή μου από το Κόμμα. Μια μέρα ο πατέρας Συμεών με ρώτησε:
«Ξέρεις τη μητέρα Ναταλία;»

-Οχι.
«Γρήγορα να την γνωρίσεις. Θα φτάσει σύντομα.
«Πώς θα την γνωρίσω;»
– Αλλά πρέπει απλώς να προσευχηθείς: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη Μητέρα Ναταλία», και θα τη συναντήσετε, ακούει τα πάντα.
Για μια εβδομάδα σκεφτόμουν τα λόγια του Στάρετς και μέσα μου επαναλάμβανα: «Κύριε, βοήθησέ με να δω τη μητέρα Ναταλία». Έτσι, βγαίνοντας μια μέρα από το μοναστήρι, είδα, καθισμένη στο έδαφος, μια ηλικιωμένη κυρία ντυμένη περίεργα. Κουνιόταν μπρος πίσω σχεδόν στερεοτυπικά, με τα χέρια της να τυλίγονται γύρω από τα γόνατά της και επαναλάμβανε απαλά: Κάτια, Κάτια, σε περίμενα μια ολόκληρη εβδομάδα. Ένα καλάθι ήταν δίπλα της. Μέσα ήταν μια γάτα και μια κότα. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο κοντά της. Θυμάμαι ότι αυτή η αμεσότητα με εξέπληξε.

Τότε είπα: «Με έδιωξαν από το κόμμα και από τη δουλειά μου».

Και εκείνη απάντησε: «Τι κομψή φωτογραφία!» .

Και η Μητερούλα περιέγραψε τη θέση του δωματίου μου στο Λένινγκραντ. Περιέγραψε μια σειρά από αντικείμενα που ήταν εκεί και συνέχισε απαντώντας στο μέρος της ερώτησής μου που δεν είχα εκφράσει ακόμη. ”Πώς θα ζήσω;” Αυτή η ερώτηση με βασάνιζε, γιατί μετά τον αποκλεισμό μου από το κόμμα, δεν θα με πήγαιναν πουθενά να δουλέψω. Και η Μάτουσκα συνέχισε: «Πούλησε τον πίνακά σου, θα ζήσεις για ένα χρόνο με αυτό το εισόδημα. Πούλησε το χαλί σου, θα ζήσουμε ακόμα από αυτό».

‘Εμεινα έκπληκτος. Γιατί είχε πει «θα ζήσουμε με αυτό»; Αυτό σήμαινε ότι θα ζούσαμε μαζί; Κατάλαβα γιατί η Μάτιουσκα είχε απαριθμήσει τα αντικείμενα στο δωμάτιό μου. Είχα μερικούς πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής, εκλεκτές αντίκες, και στην πραγματικότητα συνέβη ότι πρόβλεψε μετά ζούσα από τα έσοδα από την πώλησή τους.

Ο Συμεών Στάρετς της Λαύρας των Σπηλαίων του Pskov
Μετά από αυτή τη συνάντηση και αυτή τη συζήτηση, πήγα στον Μπάτιουσκα. Και μου είπε: «Πάρε τη μητέρα Ναταλία μαζί σου. Πρέπει να μένει στη Βίριτσα. Είναι μια μεγάλη εκλεκτή του Θεού». Και έτσι η μητερούλα Ναταλία βρέθηκε στη Βίριτσα. Αφού εγκατέστησα τη Μητέρα Ναταλία στη Βίριτσα, πήγα στον πατέρα Συμεών, ο οποίος με ρώτησε:
– Πώς είσαι με τη μητερούλα Ναταλία στο σπίτι;

-Λοιπόν, τακτοποιηθήκαμε.

-Φρόντισέ την.

Θυμάμαι μια άλλη ιστορία. Ο πατέρας Συμεών (Jelnine, κοίμηση το 1960) ήταν ο πνευματικός πατέρας της κοινότητας και ο πατέρας Σάββας (Ostapienko,κοίμηση το 1980), επιθυμώντας να λάβει το μεγάλο σχήμα, ζήτησε την ευλογία του στάρετς. Αυτός του απάντησε:
Ξέρετε, θα μπορούσα να ευλογήσω το αίτημά σας να λάβετε το μεγάλο σχήμα, αλλά σήμερα υπάρχει η Μητέρα Ναταλία. Είναι ανώτερη από εμένα κατά δύο επίπεδα. Αν αυτή το ευλογήσει, τότε να είναι ευλογημένο. Πήγαινε στη Βίριτσα, εκεί θα την βρεις.

Είχα ένα δωμάτιο στο Λένινγκραντ ( σσ σημερινή Αγ. Πετρούπολη), αλλά έμενα τον περισσότερο χρόνο στη Βίριτσα. Η Μάτουσκα Ναταλία δεν ήξερε τη διεύθυνσή μου, γιατί από την πλευρά μου έκανα μόνο σπάνιες εμφανίσεις στην πόλη. Μια μέρα πριν από τα Χριστούγεννα , έφτασα στο διαμέρισμα και η γειτόνισσα μου είπε: «Μια ασθενής σε ζήτησε, προφανώς δεν είναι στα καλά της , φοράει σκουφάκι και ρούχα εντελώς απίστευτα». Εμφανίζεται τότε η μητέρα Ναταλία. Επιβεβαίωσα στη γειτόνισσα ότι αυτή η επίσκεψη προοριζόταν όντως για μένα και ρώτησα τη Μάτουσκα πώς με βρήκε. «Περπατάω στην πόλη και ρωτάω, “Πού μένει η Κάτια, με το μεγάλο της καπέλο; Κι όλος ο κόσμος μου το εξηγεί.”

κεκλεισμένων των θυρών

Η Μάτουσκα μπορούσε να περάσει από κλειστές πόρτες. Το συνήθισα τελικά, αλλά την πρώτη φορά φοβήθηκα. Να τι έγινε. Ένα βράδυ με ξύπνησε κάτι σαν θρόισμα. Σηκώθηκα τρομαγμένος από το κρεβάτι και είδα ότι η μητέρα Ναταλία ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα της κρεβατοκάμαρας μου.
-Mάτιουσκα, πώς μπήκες;
-Ένας άγγελος μου άνοιξε την πόρτα.
Ρώτησα τους γείτονες αν είχε φτάσει κανείς εκείνο το βράδυ. Απάντησαν ότι δεν είχαν δει κανέναν.

Μια κάτοικος της Βύριτσας, που ανήκε στον κύκλο της Μάτιουσκα, είπε ότι ένα βράδυ άκουσε ένα είδος συριγμού στο δωμάτιό της. Ήταν μόνη στο σπίτι και είχε κλειδώσει την πόρτα της. Νόμιζε ότι είχε παραισθήσεις. Όταν όμως άναψε το φως, είδε τη μητέρα Ναταλία να γονατίζει μπροστά στις εικόνες.
– Μάτουσκα, πώς βρέθηκες εδώ;
– Γλίστρησα κάτω από τις πόρτες.

Ανακομιδή των λειψάνων της μακαρίας Ναταλίας

Κατά τη διάρκεια της ζωής μου, όλα όσα προέβλεψε η μητέρα Ναταλία συνέβησαν. Αφού αποκλείστηκα από τη δουλειά και το κόμμα λόγω της πίστης μου, δεν μπορούσα να εγκατασταθώ πουθενά για πολύ καιρό. Έζησα για πέντε χρόνια αποκλειστικά με τα έσοδα από την πώληση των υπαρχόντων μου. Τελικά, βρήκα δουλειά ως καντινιέρης σε ένα επιστημονικό ερευνητικό ίδρυμα. Μια μέρα μπήκε στην καντίνα ο εφημερεύων (είχαμε πρόγραμμα εργασίας με διαλείμματα) και μου είπε: «Μόλις ήρθε μια μάτουσκα για σένα, πολύ περίεργο». Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν η μητέρα Ναταλία. Ρώτησα αν ήταν δυνατόν να την αφήσω να μπει, λέγοντας ότι ήταν συγγενής. Ήταν μόνο το μεσημεριανό διάλειμμα και η καντίνα ήταν γεμάτη. Περίμενα με συγκίνηση την εμφάνιση της μάτουσκα. Όταν μπήκε στην καντίνα, φάνηκε ότι όλοι οι παρευρισκόμενοι διέκοψαν το γεύμα τους και κοιτούσαν έκπληκτοι αυτό το θαύμα. Έχοντας ένα τεράστιο καλάθι, η Mάτιουσκα ήταν ντυμένη με ένα άραφο υφασμάτινο παλτό, κάτω από το οποίο μπορούσε κανείς να δει τα γυμνά της πόδια. Έβαλα την Μάτουσκα να καθίσει σε ένα τραπέζι και προσφέρθηκα να φάμε. Κάθισε στην καρέκλα της και είπε με δυνατή φωνή: «Ekaterina Vladimirovna, ας πάμε στη Μαρία Ιβάνοβνα στο νοσοκομείο, θα της πάμε τον Ψαλμό 90 και το φαγητό μου».

Ένας γνωστός άκουσε για τη Mάτιουσκα από το στάρετς Συμεών της Λαύρας των Σπηλαίων και με ρώτησε: «Ο μπάτουσκα Συμεών την αγαπά τόσο πολύ, είναι τόσο γεμάτη χάρη, ζητήστε της να έρθει να ευλογήσει το σπίτι μας με την παρουσία της». Η μητέρα Ναταλία έγνεψε καταφατικά και, μπαίνοντας στο σπίτι αυτής της γνωστής, άρχισε αμέσως να παριστάνει την οικοδέσποινα. Έβγαλε ένα τηγάνι με φαγητό και άρχισε να πετάει τα κομμάτια του κρέατος από αυτό, λέγοντας: “Αυτό είναι για τη γάτα, αυτό είναι για τα σκυλιά…” Η δραστηριότητα της Μάτουσκα δυσαρέστησε την κυρία του σπιτιού. :
– Μάτουσκα, ήρθες σπίτι μας, αλλά όχι για να μας κάνεις κουμάντο.
«Θα παγώσεις πολύ γρήγορα», απάντησε η μητέρα Ναταλία.
Η κυρία του σπιτιού δεν κατάλαβε το νόημα αυτών των λέξεων, αλλά λίγες μέρες αργότερα μια ισχυρή καταιγίδα παρέσυρε τη στέγη του σπιτιού και έσκισε τα τραβέρσα. Η στέγη μπαλώθηκε όσο καλύτερα γινόταν και τα παράθυρα έκλεισαν, αλλά το σπίτι κρύωσε πολύ και ο γαμπρός της οικοδέσποινας κρυολόγησε. Ήταν άρρωστος για πολύ καιρό. Οι γιατροί δεν κατάλαβαν τι μπορεί να ήταν και τον έστειλαν στο νοσοκομείο.

Έτσι θυμήθηκαν τα λόγια της Μάτουσκα, ζήτησαν να της πουν την κακοτυχία που τους είχε συμβεί και παρακάλεσαν για τις προσευχές της. Απάντησε η Μάτιουσκα Ναταλία. “Τίποτα απολύτως. Τίποτα απολύτως. Αφήστε τον να είναι άρρωστος». Και ο γαμπρός ήταν καθηλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου χωρίς καμία βελτίωση στην υγεία του. Ένα νέο αίτημα για βοήθεια από τον άρρωστο γαμπρό διαβιβάστηκε στον Matushka. Έτσι η μητέρα Ναταλία ήρθε στο σπίτι τους και συμβούλεψε:
– Φέρτε το σίδερο και τα εσώρουχά του.
– Σιδέρωσε τα εσώρουχα με το καυτό σίδερο και είπε:Λοιπόν, κάνει ζέστη. Πάρε τα εσώρουχά του στο νοσοκομείο και βάλε τον να τα φορέσει.
Σχεδόν αμέσως ο γαμπρός πήρε το εξιτήριο από το νοσοκομείο.

Η Μαρία, μια άλλη γνωστή μου, άκουσε πολλά για τη Μάτουσκα Νατάλια και ζήτησε να την πάνε σπίτι της για να τη συναντήσει. Η Μάτουσκα αρνήθηκε ευθέως στην αρχή, αλλά μετά άλλαξε γνώμη και δέχτηκε. Πήγαμε στη Μαρία, είχε ετοιμάσει τραπέζι υποδοχής και γλεντήσαμε. Ξαφνικά, η μητερούλα Ναταλία με ένα σάλτο ανέβηκε στο τραπέζι, πήρε μια εικόνα που κρεμόταν στον τοίχο και φώναξε:
– Αυτή είναι η εικόνα μου

-Όχι, μου ανήκει! Απάντησε με θυμό η οικοδέσποινα του σπιτιού.
-«Είναι δική μου, είναι η εικόνα μου. Βοήθεια, με δολοφονούν! φώναζε η Μάτιουσκα.
Το σκάνδαλο διογκώθηκε, κλήθηκε η αστυνομία. Πήραν την εικόνα από τα χέρια της Μάτιουσκα και την έδωσαν στην κυρία του σπιτιού, η οποία με επιτίμησε:
«Μα ποιαν μου έφερες; Αυτή είναι τρελή.»

Δεν άργησαν να ξεκαθαρίσουν όλα. Η Μαρία χώρισε από τον άντρα της και ο τελευταίος φανερά μεθυσμένος μπήκε στο σπίτι και απαίτησε:
– Φέρε τις εικόνες θα μοιραστούμε τα υπάρχοντα ή θα πληρώσεις αποζημίωση.
Η Μαρία διαφώνησε. Έτσι, ο πρώην σύζυγός της ανέβηκε στο τραπέζι και άρχισε να ξεκρεμάει τις εικόνες από τον τοίχο (όπως ακριβώς η μητέρα Ναταλία πριν από αυτόν), φωνάζοντας:
– Αυτή είναι η εικόνα μου!

-Όχι, μου ανήκει! απάντησε η κυρία του σπιτιού.
Και όταν άρχισε να τη χτυπάει, η Μαρία φώναξε: «Βοήθεια, με δολοφονούν!». Κλήθηκε η αστυνομία και όλα όσα είχε προβλέψει η μητέρα Ναταλία έγιναν πραγματικότητα.

Ο σαλός δεν είναι διασαλευμένος αυτός αντίθετα είναι αυτός που διασαλεύει τη δημόσια ή ιδιωτική τάξη για να ταράξει τα στάσιμα ύδατα ως άλλος άγγελος που κατέβαινε στη Βηθεσδά ώστε να επέλθει η θεραπεία του προβλήματος ..”Άγγελος γαρ του Θεού κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα και ετάραττε το ύδωρ….».

Ο σαλός δεν είναι ένας διαταραγμένος αλλά ένας ειρηνικός ταραχοποιός που δια της διατάραξης της ψευδοκοινωνικής ειρήνης αναμοχλεύει το κοινωνικό τέλμα. Ακτιβιστής του Θεού την υποκρισία δια της τέχνης της μιμήσεως καταβαραθρώνει. Εκτεθειμένος στον κάθε λογής κίνδυνο ή απειλή υποβαλλόμενος σε κοινωνικό μαρτύριο την κοινωνική αναλγησία αναδεικνύει..

Η Ορθοδοξία ως μια διευρυμένη Εκκλησία ανέδειξε σε Αγιότητα την πνευματική ιδιαιτερότητα την πνευματική διαφορετικότητα.

Ο Σαλός βιώνοντας την κοινωνική απόρριψη και κατακραυγή καθίσταται κι αυτός ως άλλος «Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας».

dimpenews