«Όταν ήμουν αρχάριος στην Μονή Εσφιγμένου (1950–1954), μου είχε διηγηθεί ο ευλαβής Γερο–Δωρόθεος ότι στο Γηροκομείο της Μονής ερχόταν και βοηθούσε ένα Γεροντάκι με τέτοια μεγάλη απλότητα, αφού νόμιζε ότι η Ανάληψη (του Χριστού) που εορτάζει η Μονή, ήταν μία μεγάλη Αγία όπως, λ.χ., η Αγία Βαρβάρα και, όταν έκαμνε κομποσχοίνι, έλεγε: “Αγία του Θεού (Ανάληψη), πρέσβευε υπέρ ημών”!
Μια μέρα, είχε έρθει στο Γηροκομείο ένας φιλάσθενος αδελφός και, επειδή δεν υπήρχε κανένα δυναμωτικό φαγητό, το Γεροντάκι αυτό κατέβηκε γρήγορα–γρήγορα τα σκαλιά, πήγε στο υπόγειο και από το παραθυράκι που έβλεπε προς την θάλασσα, άπλωσε τα χέρια του και είπε: “Αγία μου Ανάληψη, δωσ’ μου ένα ψαράκι για τον αδελφό!”.
Και, ω, του θαύματος! Πετάχτηκε ένα μεγάλο ψάρι στα χέρια του, το πήρε πολύ φυσιολογικά και, σαν να μην συνέβη τίποτε, χαρούμενος το ετοίμασε για να τονώσει τον αδελφό…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου