Ένας από τους περιφημότερους ασκητές του αγιοτόκου Άθωνα. Κατά τούς βιογράφους του ήταν στρατιωτικός στο επάγγελμα και άνηκε στ’ ανακτορικά τάγματα των «σχολαρίων». Πολεμώντας κατά των Αράβων αιχμαλωτίσθηκε στη Μεσοποταμία και αλυσοδεμένος οδηγήθηκε στη φυλακή. Με θαυμαστό τρόπο απελευθερώθηκε από τούς αγίους Νικόλαο και Συμεών τον Θεοδόχο και κατευθύνθηκε στη Ρώμη, όπου κι έγινε κατά τον πόθο του μοναχός.
Επιστρέφοντας στην Ανατολή, το πλοίο που τον μετέφερε σταμάτησε στον Άθωνα και ο όσιος εγκαταστάθηκε σε ερημικό τόπο, που του τον υπέδειξε η Θεοτόκος με τον άγιο Νικόλαο. Η Θεοτόκος είπε στον πρώτο γνωστό ασκητή του Όρους Πέτρο πως ο Άθωνας της δόθηκε από τον Υιό της ως κληρονομιά, για να προστρέχουν όσοι θέλουν να υπηρετήσουν τον Θεό απερίσπαστα. Η αγάπη της θα είναι μαζί με τούς πιστούς δούλους του Θεού και η χαρά της μεγάλη, γιατί εδώ στο «Περιβόλι» της θα δοξολογείται συνεχώς το όνομα του Υιού Της. Θα δοξάσει το Όρος σε όλο τον κόσμο και όσους υπομείνουν τους πόνους της ασκήσεως θα τους αξιώσει μεγάλων χαρισμάτων, Η ιατρός, φρουρός και Κυρία του αγίου τόπου.
Έτσι ο όσιος Πέτρος με την βοήθεια της Παναγίας κατοίκησε σ’ ένα μικρό σπήλαιο, που σώζεται μέχρι σήμερα, με ναΐδριο και κελλί, μεταξύ Μ. Λαύρας και Καυσοκαλυβίων. Έζησε 53 χρόνια με αυστηρότατη και υπερθαύμαστη άσκηση, τρεφόμενος με βότανα και ουράνιο άρτο, δίχως σκεπάσματα κι ενδύματα, γιατί του είχαν φθαρεί, με πολλούς και διαφόρους πειρασμούς δαιμόνων.
Σκεπάσματα του οι τρίχες του σώματος, τα μαλλιά της κεφαλής του, η μέχρι τα γόνατα γενειάδα του και φύλλα δέντρων. Κατά τους εγκωμιαστές του, η άσκηση του συνοδό συνεχή, είχε την προσευχή και η ξενιτεία του την απάθεια. Για σκέπη είχε τον ουρανό και για κλίνη τη γη. Υπέμενε όλα τα λυπηρά μεγαλόψυχα για τη μελλοντική δόξα των ουρανών.
Ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του ο Θεός επέτρεψε να τον συναντήσει ένας κυνηγός, για να γίνει γνωστή στους κατοπινούς η ισάγγελη βιοτή του. Τον επόμενο χρόνο, όταν ο κυνηγός επανήλθε με δύο μοναχούς, βρίσκει τον όσιο κοιμηθέντα. Παραλαμβάνουν το σώμα του και το μεταφέρουν στις Φώκες της Θράκης, όπου έγινε πηγή αγιασμού και ιατρείας των ασθενών. Κατά μία νεώτερη εκδοχή ο τάφος του υπάρχει στη μονή Ιβήρων.
Τον βίο του έγραψαν ο μοναχός Νικόλαος ο Σιναΐτης κατά τόν 9ο αιώνα και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Κανόνα συνέθεσε προς τιμή του ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος, ο οποίος αναφέρει περί ευωδίας του τιμίου λειψάνου του, και άλλη ακολουθία ο ιερομόναχος Διονύσιος Αγιαννανίτης.
Από το βιβλίο «Οι άγιοι του Άγιου Όρους», Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, Μυγδονία, 2008, σελ.825
Το όνειρο του οσίου Πέτρου του Αθωνίτη για την Παναγία και το Άγιον Όρος (Αγίου Γρηγορίου Παλαμά)
"Τέτοια λοιπόν ελπίδα έχοντας, βλέπει σε όνειρο την αειπάρθενη Μητέρα του Θεού και δίπλα να παραστέκεται τον επιμελητή του Νικόλαο σε σχήμα υπηρέτη και να της λέγει με ήρεμη φωνή, «Που θα καταλύσει ο Πέτρος, Δέσποινα»;
κι εκείνη να απαντά με φαιδρότητα και κοσμιότητα·
«Υπάρχει στην ευρωπαϊκή γη ένα όρος ωραιότατο και πολύ μεγάλο, που είναι στραμμένο προς το νότο και εισέρχεται πολύ προς την θάλασσα· εγώ λοιπόν επιλέγοντας αυτό το όρος από όλη τη γη έκρινα να το προσφέρω στους μοναχούς ως ταιριαστό καταγώγιο· γι’ αυτό μάλιστα το αφιέρωσα στον εαυτό μου ως ιδιαίτερο ενδιαίτημα, και από τώρα θα ονομαστεί Άγιο· θα υπερασπιστώ σε όλη τη ζωή τους εκείνους που επάνω σ’ αυτό αναλαμβάνουν τον αγώνα προς τον κοινό εχθρό των ανθρώπων και θα είμαι πάντοτε γι’ αυτούς ακαταμάχητος σύμμαχος, εισηγητής των πρακτέων, εξηγητής των μη πρακτέων, κηδεμών, ιατρός, τροφεύς για όποια τροφή και ιατρεία θέλεις, όση χρειάζεται για το σώμα και το συγκρατεί και το ωφελεί, και όση διεγείρει και δυναμώνει το πνεύμα και δεν του επιτρέπει να πέσει από το καλό· θα συστήσω μάλιστα και στον Υιό και Θεό μου, σε όσους συμβεί να τελειώσουν καλώς τον εδώ βίο, να δώσει τελεία άφεση των αμαρτιών τους».
Γνωρίζω ότι ο λόγος αυτός έφερε εύλογα σε όλους ηδονή, διότι επαγγελόταν αναμφισβήτητα την από εμάς και από όλους τους καλώς φρονούντας περισπούδαστη σωτηρία για την ψυχή· διότι, όταν η μητέρα του Θεού, η οποία κατέστησε και τα αδύνατα δυνατά, υπόσχεται ότι θα βοηθήσει, και όχι μόνο εδώ ούτε μόνο κατά το παρόν, αλλά και κατά τον μέλλοντα αιώνα, και όχι μόνο ενεργώντας σε μικρά ζητήματα, αλλά προξενώντας απαλλαγή εκείνων των αρρήτων ευθυνών και απόλαυση των αφθάρτων αγαθών, ποιος δεν θα ένοιωθε υπερβολική ευχαρίστηση, αν έχει νου;
Αλλά ας προχωρήσουμε στη συνέχεια. Αφού η Θεοτόκος είπε αυτά περί του όρους και στο τέλος πρόσθεσε ότι και ο Πέτρος εκεί θα ζήσει, αυτός ξυπνά, σηκώνεται για προσευχή, περισσότερο από κάθε φορά χαρούμενος και σαν πτερωμένος στην ψυχή, όπως είναι εύλογο για τον αξιωμένον τέτοιων θεαμάτων και τέτοιων ακροαμάτων."
Πηγή: «Εις τον βίο του οσίου Πέτρου του εν Άθω», έργα αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ΕΠΕ 8, σελ. 289-291
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου